سرویس سینمایی هنرآنلاین: هنرمندان در پی درگذشت جعفر والی به سوگ نشستند و دلنوشته‌هایی برای او به یادگار گذاشتند.
رضا کیانیان با انتشار عکسی همراه با والی نوشت: مرگ هنرمند عزیز جعفر والى را به همه تسلیت میگویم... ایشان از بزرگان تئاتر و سینماى ایران بودند.
در بهشت هم ما به تئاتر نیاز داریم... . شمار بزرگان ما در بهشت بیشتر از روى زمین شده است ولی خوبی خلقت این است یکی را که می‌برد نمی‌گذارد جایش خالی بماند. زندگی ادامه دارد. و مرگ...
رسول صدر عاملی نیز نوشت: بدرود جعفر والی عزیز، مردی که همه عمرش برای تئاتر و سینمای این کشور گذراند و هرگز جز حضور تاثیر گذارش در صحنه و سپس پرده سینما هیچ حاشیه و جنجالی نداشت و فقط مقدسانه کار کرد و تدریس، همکاری و همراهی او را با خودم در فیلم "گلهای داودی" به همراه داود رشیدی و جمشید مشایخی از بهترین خاطرات حرفه‌ام میدانم،،،،، روحش شاد
کیهان کلهر هنرمند برجسته موسیقی ایران نیز در پی درگذشت والی نوشت: جعفر والی، بازیگر و کارگردان تئاتر و سینما، درگذشت. این ضایعه را به جامعه هنری و خانواده گرامی ایشان تسلیت عرض می‌کنیم. یادشان گرامی
پرویز پرستویی نیز با انتشار عکسی از فیلم "پاداش سکوت" که در آن فیلم با جعفر والی همبازی بود نوشت: درگذشت هنرمند پیشکسوت، بازیگر تئاتر وسینما وتلویزیون ایران استاد جعفر والی را به خانواده محترمش و جامعه هنری تسلیت میگویم. بنده افتخار همکاری با ایشان را در فیلم سینمایی پاداش سکوت، ساخته دوست خوبم مازیار میری داشتم. روحش شاد .
عباس یاری دبیر تحریریه مجله فیلم نیز نوشت: چراغ دیگری خاموش شد...افسوس که این روزهای پایانی برگ‌ریزانِ پائیز شاهد خاموشیِ چراغ زندگی یکی دیگر از بزرگان عرصهٔ سینما، زنده‌یاد جعفر والی بودم. حسرت دیدارش در روستای ولیان (در منطقهٔ ساوجبلاغ) به‌دلم ماند. قرار بود در منظرِ چشم‌انداز زیبای ده، در خانهٔ ییلاقی‌اش با هم چای بخوریم و از همه چیز حرف بزنیم. آخرش نشد و دیدار ما به‌همان شبی که در رستورانی نزدیکی این روستا کنار هم نشسته بودیم، خاتمه پیدا کرد. هردو به‌بهانهٔ ازدواج دختر یکی از دوستان مشترک‌مان در این مراسم حضور داشتیم، سروصدای باندهای صدا که آواهای کامپیوتری ارگ‌نوازی را در فضا پخش می‌کرد و گروهی از پسرهای جوانِ روستایی با موهای ژل زده و کراوات داشتند با آوای موسیقی‌های لوس‌آنجلسی حرکات موزون انجام می‌دادند، مانع از آن می‌شد که صدای کسی به‌گوشِ رفیق بغل دستی‌اش برسد! حسرت درد دل در فضای آرام روستا به‌دل من ماند. زنده‌یاد والی سال‌ها قید تهران و آلودگی‌هایش را زده بود و در این روستا که در آن به‌دنیا آمده بود، زندگی می‌کرد. او در دههٔ شصت در این روستا فیلمی سینمایی به‌نام "تا غروب" را ساخت و غروب عمرش در همین روستا رقم خورد. روحش درآرامش...
مازیار میری نیز نوشت: بدرود جعفر خان والى......من ایمان دارم امروز صبح بدون هیچ ناراحتى با لبخند خداحافظى کرده اى.مثل همیشه لبخندت که همیشگى بود.......عکس: على تبریزى...پشت صحنه فیلم "پاداش سکوت"