به گزارش هنرآنلاین، اولین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «۴۱_ ۲۰» چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران با موضوع «ژانر و مؤلف» به دبیری حسن حسینی و با حضور خسرو دهقان، جمعه ۲۷ مهر ساعت ۱۰:۳۰ در روز نخست جشنواره و در سالن ۱۲ پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در ابتدا، حسن حسینی به عنوان دبیر نشست ضمن خوشامدگویی به حضار گفت: در ابتدا باید بگویم که همه با کتاب «غلط ننویسیم» ابوالحسن نجفی آشنا هستیم و ما در سه جلسه نشست تخصصی امروز که درباره «ژانر» است، می‌خواهیم بگوییم چگونه «غلط نگوییم» چراکه فرهنگ‌ها و تصورات اشتباهی در حوزه ژانر وجود دارد و این ذهنیت آشفته مفاهیم اشتباهی را خلق می‌کند. البته این نکته مهم است که قاعدتاً نمی‌توان فرهنگ اشتباهی را که در سینما بوجود آمده است در سه جلسه یک ساعت و نیمه ترمیم کرد اما تلاش ما در این سلسله نشست‌ها این است که تغییراتی هرچند جزئی و کوچک اما کارآمد در ابعاد همین جلسات ایجاد کنیم. مولف واژه‌ای است که با هر شکل و تعریفی و در هر مکالمه‌ای به صورت روزانه و در هر بحثی استفاده می‌شود اما هر فیلم با اسم کارگردان آن شناخته می‌شود؛ فیلم جدید تارانتینو، آخرین اثر هیچکاک و… در تمامی مثال‌ها نام کارگردان در میان است، اما چگونه این اتفاق رخ می‌دهد؟
خسرو دهقان استاد اولین نشست تخصصی جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در ادامه بیان کرد: ضمن خوشامدگویی به همگی، امیدوارم جمعه خوبی برای شما سپری شود. خوشحالم که قرار است از تجربیات خود برای شما صحبت کنم. در ابتدا باید بگویم که من کارگردان‌ها را دوست دارم و معتقدم پس از این سال‌هایی که از تولد سینما می‌گذرد، هنوز موافقان و مخالفانی در موضوع «تئوری مؤلف» وجود دارند اما باید بدانیم آن چیزی که در یک فیلم مهم است، کارگردان آن اثر است که این گزاره نیز خود قابل بحث است! چراکه نمی‌توان گفت هر کارگردانی، بلکه کارگردانانی که اثرشان دارای جزئیات تکرار شونده است، اهمیت دارند. به این صورت که یک فیلم بد از یک کارگردان مؤلف که کار خود را تکرار می‌کند و یک فیلم خوب از کارگردانی که کارهای متفرقه انجام می‌دهد بهتر است.
حسن حسینی در ادامه این نشست گفت: البته در ابتدا باید گفت فیلمنامه‌نویس قدم اول را در یک اثر برمی‌دارد پس از آن به بحث اثبات کارگردان می‌رسیم. الکساندر آستروک می‌گوید؛ قلم و دوربین را می‌توان یکسان تصور کرد چراکه سینما یک هنر و زبان آن تصویر است. بحث ما دقیقا از همین جا و تعریف «تئوری مؤلف» از این مسیر آغاز می‌شود.
دهقان در پایان عنوان کرد: در سال ۱۹۵۴ مقاله‌هایی نوشته می‌شود که «تئوری مؤلف» را در جامعه بیش از پیش به افراد معرفی می‌کند و شناخت از آن تا حدی بالا می‌رود؛ به صورتی که در فرانسه توجه به این موضوع بسیار زیاد است چراکه تا مدت‌ها تنها آثاری که در سینه کلوب‌ها و سینمای بابابزرگ‌ها وجود داشت قابل دسترس و تماشا بود تا زمانی که آثار هالیوود پا به دنیای سینما گذاشت. در تمام این آثار که وسترن، موزیکال، عاشقانه و… بودند، حرف‌های تکرار شونده‌ای وجود دارد که پس از تماشای آن توسط افراد، مطالعه روی این نکات تکرار شونده شروع و از دل این جریان «تئوری مؤلف» زاده می‌شود و دیگر بازیگر، عوامل و… اهمیت ندارد و اندیشه کارگردان مورد بحث و اهمیت قرار می‌گیرد. در برابر سینمای بابابزرگ‌ها، استثنایی‌ترین فیلمساز جهان ژان رنوار است و به سینمای آن، سینمای رئیس می‌گویند. پس از این جریان‌های فکری و ظهور نسل جدید «تئوری مؤلف» در فرانسه باب می‌شود.
گفتنی است مشروح این نشست تخصصی در آینده توسط انجمن سینمای جوانان ایران منتشر می‌شود.
چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران تا ۲ آبان به دبیری مهدی آذرپندار در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است.