به گزارش هنر آنلاین، موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز سعید رشتیان مستندساز پیشکسوت و شناخته‌شده سینمای مستند بخش‌هایی از گفت‌وگو با این هنرمند را منتشر کرد.
سعید رشتیان درباره سینمای مستند گفت: من سینمای مستند را در تجربه عملی، در ادامه علایقی دیدم که سال‌ها آن را در حوزه‌های مختلف دیگری دنبال کرده بودم اما زمانی که با فضای این نوع از سینما آشنا شدم جایگاه اصلی خود را پیدا کردم.
وی ادامه داد: باید در این حوزه تلاش بسیاری را صورت داد زیرا سینمای مستند برای سازنده شهرت و آوازه‌ای را به همراه نخواهد داشت، اگر فردی به دنبال این موضوع و نیز درآمد و مسائل مالی است، باید آن را در جای دیگری دنبال کند. من معتقدم سینما یک کار گروهی است و هر یک از مشاغل موجود در این حوزه، تخصصی منحصر به فرد محسوب می‌شوند.
این مستندساز پیشکسوت بیان کرد: سینما به معنای عام آن فعالیتی است که اولین نکته در آن، دیده‌شدن و مشاهده‌کردن است. فیلمسازی مستند مانند سینمای داستانی به صورت متعارف آن از «لاگ لاین» آغاز شده و سپس به «سیناپس» و «تریتمنت» می‌رسد. من در این سال‌ها تلاش کردم در پروژه‌های خود مراحل نامبرده را به شکلی عملی انجام دهم زیرا موارد دیگر از جمله پژوهش در این مجرا قابل بازتعریف است.
وی با بیان اینکه باید به سراغ مواردی رفت که در مسیر فیلمسازی به کار می‌آید، گفت: به این معنا که بیش از ۵۰ درصد خلاقیت در حوزه تهیه اتفاق می‌افتد و ارتباطی با تألیف شخصی ندارد، باید به این نکته فکر کرد که کالای تولید شده در کجا قابلیت مصرف‌شدن دارد و چه کسانی از روند تولید حمایت خواهند کرد. کار تهیه‌کننده این است که با توجه به موارد ذکرشده، مجموعه‌ای را تدارک ببیند که در آن گفت‌وگو جریان داشته باشد.
رشتیان یادآور شد: باید به صورت اجتناب‌ناپذیری به دنبال صحبت درباره سینما باشیم، سینما جایی است که در آن کالایی به نام فیلم برای مشاهده کردن تولید می‌شود. اگر امر مشاهده را از ابتدا در دستور کار خود قرار ندهیم، یعنی ما سینماگر نبوده و تنها هنرمند هستیم.