گروه سینمایی خبرگزاری هنر ایران: عباس یاری در پاسخ به اینکه بعد از زنده‌یاد کیومرث پوراحمد چه چیزی امکان تکرارش در سینمای ایران کم خواهد بود، گفت: در درجه اول سینمای کودک با بی‌توجهی مسئولان و اداره محترم آموزش و پرورش که یک موقعی بچه‌ها را می‌بردند سینما فیلم کودکان ببینند ولی بعدش چرا دیگر کمک نکردند. آرام آرام فضایی ایجاد کردند که مثل اینکه بچه‌ها از سینما جدا شدند.
یاری ادامه داد: می‌خواهم از چیزی به نام «عادت دادن» با شما صحبت کنم. وقتی شما در خانواده بچه‌ها را عادت می‌دهید به کتاب خواندن، دیگر این کتاب با او خواهد بود. عادت می‌دهید به فیلم دیدن و سینما رفتن و این سینما با او خواهد بود. ولی وقتی ارتباط بین کودک و امور فرهنگی قطع می‌شود. از طرفی هزینه‌ها و بودجه‌ها بالا می‌رود. این می‌شود که وقتی خانواده می‌تواند با دیش‌های ماهواره و کلا در خانه با مزخرفاتی که بعضی از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش می‌کنند و لابلای آن 20 آگهی پخش می‌کنند دیگر چرا باید سینما زنده باشد؟
این منتقد سینما بیان کرد: فیلمی ساخته می‌شود و می‌رود در ماهواره‌ای پخش می‌شود و خانواده‌ها همه می‌نشینند و تماشا می‌کنند. فیلم‌ها در تمام جهان درجه‌بندی و رتبه‌بندی دارد. این فیلم مربوط به بزرگسال است. دیگر فیلم مربوط به فلان سن است و بیسار فیلم مربوط به بچه‌هاست. در حالی که در کشور ما شما فیلم‌هایی دست بچه‌ها می‌بینید که دیالوگ‌های خیلی مستحجن و زشت دارد. چیز دیگری وجود ندارد. در شرایطی که فیلم دسته‌بندی داشته باشد بچه می‌گوید بابا من را سینما ببر. در سینمای پوراحمد، در اکثر فیلمهایش یک بچه محور اکثر آنهاست. یا خانواده محور قصه است.
در پایان عباس یاری در خصوص نوع مرگ خاص مرحوم پوراحمد و ادامه داشتن یاد و خاطره‌اش گفت: هنرمند به هر شکلی که فوت کند فرقی ندارد. گفته می‌شود یک مادر به هر شکلی که فوت کند، هنوز در قلب‌ها یک مادر است. هنرمند هم همین است. حالا یکی در دریا غرق می‌شود. یکی تصادف می‌کند. یکی هم به شکل خاصی دیگر. هنرمند ورای نوع مرگش همیشه ماندگار است.
زهرا عباسی