علی عارضی کارگردان مستند «رقصنده با گرگ» در گفتگو با خبرنگار «هنرآنلاین» درباره شکل گیری ایده اولیه این مستند گفت: ایده این کار پارسال جرقه زد. وقتی اخبار را مرور می کردم خبری را دیدم که به نشستی می پرداخت که در سازمان ملل برگزار شده بود. یک نشست ضد ایرانی که به آشوب های خیابانی در تهران می پرداخت و خانم نازنین بنیادی بیانیه ای ضد ایرانی را در آنجا روخوانی می کرد. سوای محتوای بیانیه، برایم این جالب بود که خانم بنیادی در احاطه مسئولین آمریکایی قرار داشت. افرادی مثل رابرت مالی که به معمار تحریم های ایران معروف است و ریاست میز ایران در وزارت خارجه آمریکا را به عهده دارد و چند مسئول امریکایی دیگر.
وی افزود: در آنجا خانم بنیادی یک اتهاماتی را به ایران منتسب کرد. رفرنس صحبت هایش هم خانمی بود در ایران که گفت چون ممکن است جانش در خطر بیفتد من اسمش را نمی آورم و یک سری اطلاعات بدون منبع عنوان کرد. من یادم افتاد که چند سال قبل، یک خبری خوانده بودم درباره سرنوشت صدام و منازعاتشان با امریکا و کویت که امریکا دقیقاً چنین سیاست رسانه ای را برای صدام هم اجرا کرده بود. آنجا هم قبل از اینکه صدام را سرنگون کند، یک پروپاگاندای رسانه ای علیه صدام شکل داد و این در صورتی بود که امریکا از جنگ ویتنام تازه برگشته بود و افکار عمومی در موضوع حمله به عراق، با امریکا همراه نبود. برای همین آنجا هم یک بازی رسانه ای به وجود آورد که در کل دنیا تاثیر گذار بود و همه مردم دنیا را با سیاست های خودش همراه کرد و به مطامعش رسید. بازیگر اصلی این نمایش نیز، اتهاماتی را متوجه عراق کرد و گفت منشا این خبر را لو نمی دهیم چون ممکن است جان ش به خطر بیفتد.
وی افزود: ما در روایت مستند فضای مقایسه ای بین ایران و عراق نداریم. آن زمان امریکا، قصد حمله نظامی به عراق را داشت که درباره ایران این قصد وجود ندارد. ضمن اینکه عراق تا قبل از آن، متحد شماره یک امریکا بود. دو سال از جنگ گذشته بود و امریکا می خواست هر طور شده، صدام را خلع سلاح کند تا خطری برای اسرائیل محسوب نشود. حالا این بازی رسانه ای علیه ما در جبهه فرهنگی در حال اجرا است. سالها است دارند افکار عمومی دنیا را علیه ایرانی ها مخدوش می کنند به طوری که شما هر جایی بروی با ایرانی ها یک زاویه ای دارند.
عارضی اضافه کرد: ما در این کار، چیزی فراتر از تاریخ نگفتیم. از سال 1990 به بعد، نعل به نعل تاریخ را روایت کردیم. در آخرهای فیلم، به وقایع 1401 خودمان پرداخته ایم. نه می خواهیم حس عاطفی ایجاد کنیم نه با احساسات بازی کنیم. قصدمان فقط روایت تاریخ بود. روایت افرادی که خودشان را ایرانی می دانند اما در آن سر دنیا و در دامن دشمن های ملت ایران خوش رقصی می کنند. دشمن هایی که ما را تحریم کردند و حتی پانسمان کودکان پروانه ای را هم به ما نمی دهند و خودشان را حامی حقوق بشر در ایران می دانند. حرف ما این است که این ها دلسوز ایران نیستند. بحث ما از جمهوری، جمهوری اسلامی هم نیست. بحث ما ایران است. این ها به خاطر مطامع شخصی خودشان با ایران دشمنی می کنند.
این مستندساز اضافه کرد: مخاطب ما در این کار قشر خاکستری است و البته دنبال قانع کردن کسی هم نیستیم. دوربین را لانگ شات کردیم. هر ایرانی این کار را ببیند و با خودش دو دوتا چهارتایی داشته باشد می فهمد که این دسته از افراد واقعا دشمن ما هستند و فقط دنبال یک سری مطامع دنیوی هستند که به آن هم می رسند. مثل گرین کارت. حقیقتاً با مضیغه هایی که برای کشور ما ایجاد شده است مواجه نیستند. خیلی هایشان حتی از تحریم ها هم حمایت می کنند همچنان که در مستند هم نشان داده شد.
گفتنی است مستند «رقصنده با گرگ» توانست در چهاردهمین جشنواره فیلم عمار جایزه ویژه بخش «مرگ بر آمریکا» را از آن خود کند.