گروه سینمایی هنرآنلاین: هادی حجازی‌فر اولین بار با بازی در نقش شهید احمد متوسلیان در فیلم «ایستاده در غبار» دیده شد و خیلی زود به عنوان بازیگر در آثار متعدد سینمای ایران به ایفای نقش پرداخت. او از همان ابتدا از علاقه خود به فیلمسازی می‌گفت و اینکه قرار است به زودی کارگردانی را شروع کند. دو سال قبل به عنوان نویسنده و بازیگر فیلم «آتابای» به جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر آمد و توانست نظر مخاطبان و منتقدان بسیاری را به خود جلب کند و اکنون به عنوان کارگردان با فیلم «موقعیت مهدی» در جشنواره چهلم فیلم فجر حضور دارد.
اولین فیلم بلند حجازی‌فر به روایت بخش‌هایی از زندگی شهید مهدی باکری می‌پردازد. این فیلم با ارائه تصویر متفاوت از جنگ تلاش دارد تا علاقه‌مندان به سینمای دفاع مقدس را با چهره‌ای تازه از جنگ آشنا کند. درباره موضوع «موقعیت مهدی» و ویژگی‌های آن با این بازیگر و کارگردان گفتگو کرده‌ایم.
در «موقعیت مهدی» شاهد ارائه تصویری متفاوت از جنگ هستیم که در کمتر آثار حوزه دفاع مقدس دیده‌ایم. تصویری تلخ، گزنده و ترسناک که به جای شور و هیجان حضور در جنگ، حس ترس را به مخاطب می‌دهد. این نگاه ناشی از کجاست؟
مواردی که اشاره کردید آگاهانه انتخاب شده است. چون شبیه جنگی بود که برای آن تحقیق و از طریق نزدیک‌ترین آدم‌های زندگی‌ام لمس کرده بودم. آدم‌هایی که رفتند و در جنگ ما جنگیدند عاشق‌ترین آدم‌ها نسبت به زندگی بودند. باید هولناک بودن جنگ دربیاید تا بفهمیم آنها از چه گذشتند و برای جنگ رفتند. تا عشق این افراد به زندگی دیده نشود، ارزش کاری که کردند، کمتر دیده می‌شود.
نکته دیگر که در فیلم دیده می‌شود، ترس رزمنده‌های ما در شرایط سخت جنگی است که گاهی اوقات باعث عقب‌نشینی می‌شود. فکر می‌کنم این موضوع برای اولین بار در «موقعیت مهدی» نشان داده شده است.
بله. مگر می‌شود نترسید؟ شما هر عملیاتی را مثال بزنید، من لحظه‌ای را که بچه‌های ما ترسیدند برایتان می‌گویم. ترسیدن نشانه زنده بودن است. اگر ماشین باشید و نترسید که حضورتان ارزش ندارد. اگر یک آدم سرطانی که جوابش کرده‌اند بگوید من از مرگ نمی‌ترسم و به جنگ برود چیزی نیست؛ اما کسی که جانش برایش عزیز است و می‌رود، حتما باید بترسد. ترسیدن بخشی از جنگ است؛ ترس نباشد حماسه به وجود نمی‌آید.
شخصیتی که ما در این فیلم از شهید مهدی باکری می‌بینیم، برخلاف آثار دیگر درباره فرماندهان شهید خیلی نزدیک به اسطوره نیست. ایشان در فیلم شما خیلی به دنیای امروز و برخی آدم‌هایش نزدیک است.
اسطوره‌سازی یعنی دور از دسترس و دست‌نیافتنی کردن که در این صورت فایده ندارد. در واقع اگر (قهرمان) قابل تکثیر نباشد به درد نمی‌خورد. معتقدم این شخصیت‌ها باید در جامعه امروز قابل تکثیر باشند. شخصا تلاش کردم در این مسیر گام بردارم.
در «آتابای» که نویسنده هم بودید، شخصیت‌ها به زبان آذری حرف می‌زدند و «موقعیت مهدی» هم چنین اتفاقی را شاهدیم. دلیل این تاکید روی زبان چیست؟
قدرت دارد و من در آن بزرگ شده‌ام. زبان ترکی ویژگی‌هایی دارد و در کار تفاوت ایجاد می‌کند. علاوه بر این، من در همه ابعاد «موقعیت مهدی» به مستندات و واقعیت وفادار بودم. این فیلم درباره لشکر ۳۱ عاشوراست که همه می‌دانند لشکر ترک‌هاست؛ طبیعتا اگر ترکی حرف نمی‌زدند باورپذیری از بین می‌رفت. وگرنه اینکه بگویم الا و لابد باید زبان همین باشد، نیست.
با توجه به انتقادهایی که سال گذشته به زبان فیلم «آتابای» شد، مدیران تلویزیون مشکلی با زبان فیلم در نسخه سریال ندارند؟
برای نسخه سریال در تلاشیم یک تعادلی بین زبان‌های ترکی و فارسی ایجاد کنیم تا بتوانیم طیف مخاطبان بیشتری داشته باشیم.