گروه سینمایی هنرآنلاین: مهدی مخبری بازیگر تئاتر، تلویزیون و رادیوی استان گیلان است که در آثاری چون «ماه شب چهاردهم»، «دیو و دلبر»، «رویای گنجشکها»، «بوفالو»، «سکوت رعنا» و بسیاری از آثار دیگر در خارج از استان بازی کرده و سریالهای «افرا» بهرنگ توفیقی، «گیلدخت» مجید اسماعیلی و در یک اپیزود از «نوار زرد» سروش محمدزاده را نیز در نوبت پخش از شبکههای مختلف دارد. او بارها در جشنوارههای گوناگون تئاتر حائز رتبه شده و این روزها تصویرش در نقش سیدمهدی سریال «کلبهای در مه» از شبکه سه روی آنتن میرود.
مخبری در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره نقش خود در این سریال توضیح داد: در سریال «کلبهای در مه» در نقش سیدمهدی حضور دارم که به عنوان کارگر در معدن کار میکند و در مشاجره با پسرخان از آنجا اخراج میشود، در روند قصه متوجه میشویم او یک روحانی مبارز است که برای کمک به مردم روستا آنجا کار میکند و در ادامه تبدیل به یکی از شخصیتهای اثرگذار قصه میشود.
او ادامه داد: سیدمهدی جزو آن دسته از نقشهای خاص و چالشبرانگیز است، پیش از این تجربه بازی در این نقش را داشتم اما این روحانی یک سید قابل اعتماد برای مردم است که بار دیگری علاوه بر انقلابی بودن به دوش دارد. بازی در این نقش تجربه دلنشینی بود، چون کاملا متفاوت از نقش قبلی است و تاثیرگذاری متفاوتی دارد.
بازیگر سریال «برگ سبز» درباره مابه ازای بیرونی این نقش و استفاده از آن نیز گفت: وقتی نقشی به شما محول میشود، طبیعتا ابتدا به ذخایر ذهنی خود مراجعه میکنید و از سوی دیگر مابه ازای بیرونی را هم دنبال میکنید. اما آنچه که مهم است باورپذیری نقش برای مخاطب است که برای رسیدن به این نقش برای من بازیگر کنکاش به همراه دارد. نوع حرف زدن، آرامشی که در رفتار این کاراکتر وجود دارد، واکنشهای رفتاری و حتی ظاهر او مهم بود و باید همه چیز سر جای خود قرار میگرفت تا تاثیریگذاری در روند قصه رقم بخورد. سعی کردم این اتفاق بیفتد، حال چقدر موفق بودهام به نظر مخاطب و رضایتمندی او بازمیگردد.
مخبری در پاسخ به این سوال که فعالیت در شهرهای مختلف خارج از پایتخت تا چه اندازه مثمرثمر است و هنرمندان شهرستان چقدر بستر کاری دارند، بیان کرد: معتقدم بازیگری جزو مشاغلی است که شانس در آن بسیار دخیل است. هرچقدر تلاش کنید تا موقعیت مناسب نباشد، نمیتوانید عرض اندام کنید. این شرایط در تئاتر متفاوت است، اما در تلویزیون با گستره عظیمتر و تعداد بازیگران مشتاق در شهرستانها خیلی راحت نیست و هرچقدر هم که بازیگر قدری باشید باز هم تا شرایط فراهم نشود نمیتوانید خود را نشان دهید. فعالیت شما به عنوان بازیگر در شهرستان، صرفا به تئاتر، تلویزیون و رادیو استانی خلاصه میشود که آن هم سقف مشخصی برای پیشرفت وجود دارد و از یک جایی به بعد زمینه پیشرفت فراهم نیست. باید این واقعیت را پذیرفت که هنر در پایتخت است و لاغیر! در تمام رشتههای هنری این مشهود است و اگر قرار باشد شانسی به بازیگر رو کند تا تواناییهایش را نشان دهد،آن شانس در پایتخت است. اغلب همکاران من که در شهرستانها فعال هستند، همین وضعیت را دارند.
او افزود: این در حالی است که استان گیلان یکی از اصلیترین لوکیشنها برای تولید آثار تصویری است که آثار زیادی در فضاهای طبیعی این استان ساخته میشود. هرچند در جریان ساخت این آثار از بازیگران استان نیز دعوت میشود، اما اغلب نقشهای کوتاه و بی تاثیر به آنها سپرده میشود و بازیگران اصلی از تهران میآیند، که به دلیل نداشتن اشراف کامل به زبان و لهجه، کارها از این بعد خوب از آب در نمیآید و مخاطب آن را پس میزند. در حالی که اگر همین نقش به بازیگران استانی سپرده شود چه بسا تاثیرگذاری بیشتری هم داشته باشد. موقعیت و فضای پیشرفت برای بازیگران شهرستان ایجاد نمیشود، مگر آنکه نقل مکان به تهران کنند که در تهران نیز گروهها و افراد بسیاری هستند که تلاش میکنند خود را تثبیت کنند و این رقابت هرروز بواسطه فارغالتحصیلان و علاقمندان سختتر و زیادتر میشود.
بازیگر «کوچه زمرد» در ادامه درباره تولیدات استانی نیز گفت: شبکه باران جزو شبکههایی است که آثار زیادی در عرصه تصویری تولید میکند، اما باز هم تعداد آثار تولیدی با توجه به حضور بازیگران اندک است و باید شانس آورد که در اثری انتخاب شد و به ایفای نقش پرداخت. فضای تئاتر، تلویزیون و رادیو در شهرستانها گستردگی تهران را ندارد. تعداد اندکی اثر به فراخور زمان در استان تولید میشود که به لحاظ درآمدی و همچنین سطح کار، سقفی مشخصی دارد که از آن فراتر نمیرود. در واقع در هیچ استانی این اتفاق رخ نمیدهد و با وجود آنکه بسیاری از بازیگران سینما خواستگاهشان شهرستان است اما از یک جایی به بعد برای پیشرفت به تهران آمدهاند و موفق نیز شدهاند، در شهرستانها متاسفانه جای پیشرفت وجود ندارد.
مخبری درباره فضای تئاتر استان نیز توضیح داد: با توجه به شیوع کرونا تقریبا تمامی سالنها بسته هستند و تئاتر نیز تعطیل شده است. اما نکته اینجاست که پیش از شیوع کرونا نیز تئاتر در شهرستانها وضعیت خوبی نداشت. ما در شهر رشت تنها یک سالن اصلی داریم و گروههای حرفهای اگر تلاش کنند میتوانند برای ده شب اجرای عمومی داشته باشند. بعد ازآن به جشنوارههای استانی و منطقهای راه پیدا کنند و در بهترین حالت به جشنواره تئاتر فجر برسند که آنجا هم نگاه خوبی به تئاتر شهرستانها نمیشود و این آزاردهنده است. در واقع بازهم گروههای تهرانی هستند که مورد تشویق قرار میگیرند. این واقعیت تلخی است که من سالها شاهد آن هستم و با توجه به این که بارها کاندید شدهام و جوایزی را نیز دریافت کردهام، اما باز هم اتفاقی رخ نداده و باید به همان روند قبلی مسیر را ادامه دهم.
او در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه از گروههای نمایشی حمایت میشود، عنوان کرد: عموما بودجهای که برای گروههای نمایشی استانها درنظر گرفته میشود بسیار اندک است. تقریبا دو سه سالی است که انجمن نمایشی استان بودجهای که در اختیار دارد بین گروهها برای اجرا تقسیم میکند که آنهم کمک هزینه بسیار اندکی است و عملا با توجه به هزینههای تولید هیچ است. بنابراین گروهها باید متوسل به جذب حامی و اسپانسر شوند که در این شرایط نیز ما باید در اختیار اسپانسر قراربگیریم، نه آنها؛ با توجه به این مشکلات و در کنار آن مشکل اصلی نبود سالن مناسب در شهرستانها باید گفت اگر عشق به کار نباشد، از هنر نمایش در شهرستانها چیزی باقی نمیماند.
مخبری در ادامه به بیان این نکته که مخاطب سالهاست با تئاتر قهر کرده بسنده کرد و گفت: نبود سالن مناسب و پایین بودن کیفیت آثار باعث شده مخاطب نیز حاضر به پرداخت هزینه برای تماشای آثار نباشد. با توجه به وضعیت معیشتی مردم افراد فرادست جامعه شاید بتوانند به تماشای تئاتر بنشینند و دیگر نمیتوان از قشر متوسط این انتظار را داشت که در شرایط اقتصادی حال حاضر بیاید و به تماشای اثر بی کیفیت بنشیند. کشاندن مخاطب به سالن کار بسیار سختی است و این در استانها سختتر است.
او در خاتمه اظهار کرد: برای همه همکارانم در تهران و شهرستانها آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم که حال هنر کشور خیلی بهتر شود تا ما بتوانیم هرروز شاهد موفقیتهای روزافزون هنرمندان کشورمان در داخل و خارج از کشور باشیم. این آرزوی خیلی بزرگی نیست و با تلاش قطعا این اتفاق رخ خواهد داد.