گروه سینمایی هنرآنلاین: با شیوع ویروس کرونا و در پی آن تعطیلی سالن‌های سینمایی و تشویق مردم به ماندن در خانه و قرنطینه برای جلوگیری از گسترش این بیماری، مدیران فرهنگی و سینمایی به اقدامات جدیدی دست زدند، ازجمله آن‌ها سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در هفته سوم اسفند طرح «هر روز یک فیلم تازه در شبکه نمایش خانگی» را برای ایام خانه‌نشینی مخاطبان مطرح کرد.
این مسئله از سویی موجب تسریع روند دریافت پروانه نمایش خانگی شد و از سوی دیگر موجی از مخاطبان را به شبکه‌های نمایش خانگی آورد چرا که در شرایط قرنطینه و ضرورت در خانه ماندن فیلم‌های سینمایی می‌توانند بهترین اثرگذاری را داشته باشند. فارغ از این که تا چه اندازه سازمان سینمایی روی این امر تأکید داشته و دارد و تا چه اندازه می‌توان به این موضوع که فیلم‌های واردشده به شبکه نمایش خانگی توانسته‌اند مخاطبان از دست رفته و مخاطبانی را که همچنان به دنبال نسخه‌های فیزیکی آثار هستند، به سمت وی‌او‌دی‌ها بکشاند، باید گفت اغلب عناوینی که وارد این چرخه شدند، عمدتاً مربوط به یکی دو سال اخیر هستند و خیلی زمانی از روی پرده بودن آن‌ها نگذشته و مخاطب با نام آن‌ها آشنایی دارد.
اما حالا در حالی که یک سال از حضور این ویروس در زندگی مردم جهان می‌گذرد و در اغلب ماه‌های سال نیز سالن‌های سینمایی بسته و مخاطبان به در خانه ماندن تشویق شدند و همین امر نیز موجب شد تا گرایش به تماشای آثار نمایشی در پلتفرم‌ها افزایش یابد، این طرح شروع خوبی داشت، اما از هفته آخر اسفندماه تا هفته سوم فروردین‌ماه هر روز یک فیلم تازه به این گردونه افزوده نشد و رفته رفته این طرح نیز همانند بسیاری از طرح‌های دیگر به فراموشی سپرده شد.
این درحالیست که هرچند طی سالی که گذشت گروه‌های تولیدی کمتری مشغول به کار و فعالیت شدند، اما هنوز آثاری از سال‌های گذشته به مرحله اکران نرسیده‌اند و آثاری نیز در یک سال گذشته تولید شده‌اند که باید فضایی برای نمایش پیدا کنند.
شاید این طرح اگر درست و به موقع انجام می‌شد، می‌توانست کمی از بار آثار به نمایش درنیامده کم کند، اما از آنجایی که بحث قاچاق آثار فرهنگی معضلی است که هنوز حل نشده است و تا زمانی که دولت وارد عمل نشود، بخش خصوصی از این موضوع آسیب‌پذیر بوده و با مشکل مواجه خواهد بود، بنابراین کمتر تولیدکننده‌ای حاضر به پذیرش این ریسک خواهد بود و ترجیحش بر این است که اثرش را نگه دارد تا به اکرانی برساند که در کمتر از 24 ساعت در شبکه‌های ماهواره‌ای و اجتماعی دست به دست نشود و بتواند حداقل هزینه‌ای را که ساخت اثر کرده است بازپس گیرد.
اجرای چنین طرح‌هایی نیازمند تفکر، تعقل و تصمیم گیری است و با عجله و شتاب امکان پذیر نیست، چرا که ابتدا باید دولت وارد عمل شود و صاحبان آثار را نسبت به انجام این امر راضی کند و پس از آن مبارزه با قاچاق کالاهای فرهنگی را به نحوی در دستور کار خود قرار دهد که هیچ صاحب اثری متضرر نشود.