سرویس سینمایی هنرآنلاین: آبیار که امسال با فیلم سینمایی «ابلق» در جشنواره سی و نهم فجر حضور داشت و برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد، در گفتگو با خبرگزاری آناتولی ترکیه با تاکید بر استقبال مردم جهان از فیلم‌های سینمای ایران به ویژه در جشنواره افزود: «ما هم مانند هر کشور دیگر فیلم سیاسی داشتیم به ویژه در دهه اول پس از انقلاب. الان هم داریم اما با یک رویکرد تازه‌تر. گرچه هم آن زمان هم در دهه‌های بعد فیلم‌های سیاسی ما آن کیفیت لازم را نداشت اما در سال‌های اخیر این گونه رشد کرد و فیلم‌های خیلی خوب با رویکرد مستندگونه ساخته شد.»
این فیلمساز تحسین‌شده و خالق «شیار ۱۴۳» و «نفس» در ادامه با اشاره به شباهت‌های سینما ایران و ترکیه و پیشرو بودن فیلم‌های این دو کشور نسبت به دیگر کشورهای منطقه گفت: «در محدوده خاورمیانه ترکیه و ایران هستند که دارند خیلی خوب در حوزه سینما کار می‌کنند. به شدت امکان همکاری مشترک هست چون ریشه‌های فرهنگی مشترک فراوان داریم. برای مثال، در موضوع پناهندگان موضوع ما می‌تواند مشترک باشد. تعداد زیاد پناهندگان سوری به ترکیه آمده‌اند و ما هم میزبان پناهندگان از افغانستان و دیگر کشورها بوده‌ایم. در موضوع مواد مخدر هم می‌توانیم کارهای مشترک را دنبال کنیم.»
آبیار مسائل انسانی و اخلاقی موجود در سینمای عباس کیارستمی و سینمای اصغر فرهادی را در ایران و سینمای نوری بیلگه جیلان و دیگران در ترکیه از موارد مشترک دو کشور برشمرد و افزود: «به تازگی آقای حسن فتحی یک پروژه مشترک درباره زندگی مولانا در ترکیه ساخت که اتفاقی بسیار خوب است و خود من هم خیلی تمایل دارم یک کار در ترکیه بسازم. تا آنجا که من دنبال کرده و پی گرفته‌ام، سینمای ترکیه در سال‌های اخیر جهشی بسیار خوب داشته و در دیگر عرصه‌ها از جمله عکاسی هم پیشرفت‌ها بسیار شگفت‌انگیز بوده است. در ادبیات هم و به نظرم تعریف کردن پروژه‌های مشترک از موارد ضروری زمانه امروز است.»
او در ادامه گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آناتولی ترکیه بازیگرانی چون لیلا حاتمی، الناز شاکردوست و ترانه علیدوستی را ستاره‌های امروز سینمای ایران دانست و پافشاری تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران به استفاده از ستاره‌ها را برای بازگشتن فروش فیلم دلیل کم بودن تعداد ستاره‌ها برشمرد و گفت: «من کارگردان همیشه دوست دارم ستاره‌های تازه بیاورم اما به دلیل شرایط اقتصادی سینما ناچارم از همان چهره‌ها بهره ببرم. تعداد بازیگرانی که از ایران می‌روند بسیار کم هستند و خیلی‌ها ترجیح می‌دهند بمانند و کار کنند و از ریشه‌هایشان دور نشوند. به هر حال، ما ریشه‌های فرهنگی در ایران داریم و اگر برویم خارج، انگار از چیزی بریده می‌شویم و باید از اول شروع کنیم. از این رو، همه ترجیح می‌دهند بمانند.»