سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم کوتاه "جلد" ساخته احسان معجونی است و قصه آن درباره بازیگری است که در عرصه موشن کپچر فعالیت دارد، درواقع او در کار شبیهسازی است و سعی میکند شخصیتی را خلق کند. با توجه به خوب پیش نرفتن شرایط کمکم اتفاقاتی پیش میآید که مرز میان فضای واقعی و مجازی را نمیتوان تشخیص داد.
سپهر تهرانچی، سمانه اسماعیلی، علی کرسیزر، امید شوندی در این فیلم به ایفای نقش پرداختهاند که علاوه بر حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران، جزو شش فیلم برگزیده سی و نهمین جشنواره فیلم فجر نیز هست و قرار است با پنج اثر دیگر برای دریافت سیمرغ بلورین به رقابت بپردازد.
معجونی در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره چگونگی رسیدن به ایده "جلد" توضیح داد: داستان فیلم درباره بازیگری است که در عرصه موشن کپچر مشغول فعالیت است و شبیهسازی میکند. او سعی میکند شخصیتی را خلق کند، اما شرایط برای او خوب پیش نمیرود و کمکم اتفاقاتی میافتد که نمیشود تشخیص داد در واقعیت این اتفاق رخ داده است یا در فضای مجازی، و همین امر واقعیت را نیز درگیر میکند.
او ادامه داد: خود موشن کپچر به خاطر ویژگی که دارد و بازیگری که با یکسری سنسور وصل است و بازی را انجام میدهد، بحثی است که برای من جالب بود. درواقع آن سنسورها باعث میشوند موجودی تازه خلق شود که مجازی است. من در پشت صحنه ساخت این شخصیتها حضور داشتم و از نزدیک شاهد خلق آنها بودم و برایم جالب بود به این نکته برسم که کدام یک بهتر است؛ واقعیت یا خروجی که از واقعیت در فضای مجازی به دست میآید؟ و این که کدام یک واقعیتر هستند؟ یک انسان دستبهکار میشود و چیزی را خلق میکند که در نهایت انسان نیست. این که کجاها من خود واقعی هستم و یا بکر هست یا نه، موضوعی بود که من را به این سمت سوق داد تا داستانم را روایت کنم و انتخاب من این بود که از زاویه نگاه یک بازیگر آن را روایت کنم.
این کارگردان درباره پروسه نگارش فیلمنامه این اثر و پرداختن به آن نیز گفت: پروسه از خلق ایده و نگارش فیلمنامه تا زمان شکلگیری و ساخت آن چیزی حدود شش ماه طول کشید. فاصلهای این میان ایجاد کردم برای این که بتوانم کمی از قصه فاصله بگیرم و احساساتم فروکش کند و بار دیگر به سوژه برگردم و منطقی رفتار کنم.
معجونی در ادامه درباره حضور فیلم در جشنوارهها و بازخوردی که از مخاطبان دریافت کرده است نیز اظهار کرد: به خاطر کرونا خیلی متوجه بازخوردها نمیشویم چرا که شرایط حکم میکند که با تعداد مخاطب محدودتری فیلمها در سالنهای سینمایی به نمایش درآیند، بنابراین خیلی شور و شوق دیده نمیشود. از سوی دیگر چون ایده فیلم درباره موشن کپچر است یکسری مخاطب که با آن آشنا بودند با فیلم ارتباط بیشتری برقرار کردند و برای باقی سؤال پیش میآمد. بهنوعی میتوان گفت یک صفر و صدی در بازخورد مخاطبان وجود داشت.
او همچنین درباره میزان تحقیق و پژوهشی که برای خلق این اثر داشت نیز بیان کرد: ازآنجاییکه تاکنون خیلی به این ایده در سینما پرداخته نشده است، به یکی از معتبرترین استودیوهای موشن کپچر رفتم و ساعتها با فعالان این حوزه صحبت کردم و با آگاهی کامل و تحقیق و پژوهش کامل به سراغ این موضوع رفتم تا بدانم چه مسیری را باید بروم و بازیگرم نیز در این مسیر همراه من بود تا با آگاهی این کار انجام شود. بازیگری که در این عرصه فعالیت دارد باید ازنظر بدنی شرایط خاصی داشته باشد که برای سپهر تهرانچی نیز چالش بود و به همین جهت او نیز در تمامی این مراحل همراه من بود.
این فیلمساز جوان در پاسخ به این سؤال که تا چه اندازه حضور در جشنوارهها و برگزاری آنها در این شرایط اهمیت دارد، گفت: فکر میکنم برگزاری جشنوارهها در شرایط حال حاضر که سینماها به دلیل کووید – 19 یک سال درگیر بودند اتفاق خوبی است. در این یک سال افرادی که فیلم ساختند و با تمام سختیها این مسیر را ادامه دادند برایشان مهم است که اثرشان دیده شود و همه چیز صرفاً به اختتامیه جشنواره و جوایز ختم نمیشود و ما نیاز داشتیم که ازنظر روحی نیز تغذیه شویم و برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران و فجر از این نظر بسیار مهم است.
او همچنین افزود: جشنوارهای مانند فیلم فجر صرفاً منوط به فیلمساز نیست و مخاطب بیشتری نسبت به جشنواره فیلم کوتاه تهران دارد و مردم درگیر آن هستند. بنابراین از حالت تخصصی درمیآید و برای فیلم کوتاه این اتفاق خوب است. چرا که جشنواره فیلم کوتاه تهران هنوز برای مخاطب عام جا نیفتاده است اما فجر این امکان را به وجود میآورد تا همه فیلمسازان بتوانند خود را محک بزنند وقتی این ویژگی به وجود میاید فکر نمیکنم کسی ناراحت شو بلکه باعث خوشحالی است که تعداد آثار بیشتری به این عرصه ورود کنند و رقابت داشته باشند.