سرویس سینمایی هنرآنلاین: روبر حسین بازیگر و کارگردان سینما و تئاتر و فیلمنامه‌نویس فرانسوی که برای پروژه‌های سینمایی و نمایشی بزرگ خود با اقتباس از کلاسیک‌هایی چون "بینوایان" و "گوژپشت نوتردام" شهرت داشت، پنجشنبه ۳۱ دسامبر (۱۱ دی)، یک روز پس از تولد ۹۳ سالگی خود، در پاریس بر اثر عوارض ناشی از ابتلا به کووید-۱۹ از دنیا رفت.
کاندیس پاتو همسر حسین به خبرگزاری فرانسه گفت که او در بیمارستان بر اثر مشکل تنفسی درگذشت.
روبر حسین در ۳۰ دسامبر ۱۹۲۷ در پاریس به دنیا آمد. پدرش آندره/امین‌الله حسین، آهنگساز زرتشتی ایرانی و مادرش یک ارتدکس روسی بود. او از نوجوانی کارش را با کارگردانی و بازیگری در تئاتر آغاز کرد. حسین از ۱۹۵۳ به‌عنوان بازیگر وارد سینمای فرانسه شد و در دهه ۱۹۶۰ با بازی در نقش کنت ژوفره دو پیراک در مجموعه فیلم‌های عاشقانه "آنژلیک" به شهرت رسید.
او همچنین از سوی تعدادی کارگردانان هنری دعوت به کار می‌شد، ازجمله روژه وادیم که برای بازی در نقش معشوق بریژیت باردو در فیلم "عشق روی بالش" (۱۹۶۲) حسین را انتخاب کرد. "ریفیفی" (جولز داسین، ۱۹۵۵) "ترس و لرز" (ژولین دوویویه، ۱۹۶۳)، "زندگی عاشق مرگ است" (کلود للوش، ۱۹۶۹)، "شکست" (آنری ورنوی، ۱۹۷۱)، "دون ژوان، یا اگر دون ژوان یک زن بود" (روژه وادیم، ۱۹۷۳)، "این‌ها و آن‌ها" (کلود للوش، ۱۹۸۱)، "یک مرد و یک زن: ۲۰ سال بعد" (کلود للوش، ۱۹۸۶) و "بینوایان" (کلود للوش، ۱۹۹۵)، از دیگر فیلم‌های مطرح اوست. حسین همچنین در ۱۹۶۱ در فیلم "خانم بی‌مراعات" مقابل سوفیا لورن ظاهر شد.
روبر حسین و آنتونی کویین در ۱۹۶۹
حسین در سال‌های بعدی دوران کاری‌اش، انرژی خود را معطوف به تولیدات بزرگ نمایشی کرد تا مردم عادی را به سالن‌های تئاتر بکشاند. او این نمایش‌های پرهزینه را با عبارت تبلیغاتی "تئاتر شبیه آنچه هیچ‌گاه در سینما ندیده‌اید" معرفی می‌کرد. یکی از اجراهای صحنه‌ای او "بن هور" بود که در ورزشگاه ۸۱ هزار نفری استاد دو فرانس در حومه پاریس به صحنه رفت.
ژیل ژاکوب رئیس سابق جشنواره فیلم کن در توئیتر در توصیف حسین نوشت: او شاهزاده تئاتر برای توده مردم بود.
حسین در ۲۰۰۵ نشان لژیون دونور فرانسه را دریافت کرد. او سه بار ازدواج کرد و چهار فرزند دارد.