سرویس سینمایی هنرآنلاین: علی کرمی فیلم مستند "نفس‌گیر" در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند سینما حقیقت در بخش کرونا حضور دارد.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این فیلم توضیح داد: مستند "نفس‌گیر" بهمن‌ماه سال ۹۸ شروع شد و تا هفته سوم اسفندماه پژوهش‌های آن ادامه یافت و هم‌زمان تا فروردین‌ماه سال ۹۹ فیلمبرداری آن انجام شد. فیلم درواقع یک هشدار و تلنگر در بستر زمانی بود که بتواند از فضای مغشوش و اخباری که از کرونا به کشور می‌آمد، روایت منطقی به دست آورد. سرعت صدور شایعات در آن برهه زمانی تا انتشار خود ویروس بیشتر بود. بنابراین تلاش کردم تا از طریق دانشجویان ایرانی ساکن ووهان چین ارتباط بگیرم و بدانم که در آن سمت اوضاع چگونه است.
او ادامه داد: ازآنجایی‌که در ابتدای شیوع ویروس شایعات وجود داشت و دستمایه رسانه‌ها شده بود و با انتشار در شبکه‌های اجتماعی، فضای رعب‌انگیزی ایجاد شده بود به‌واسطه این که بیماری نوپدیدی بود و اطلاعات کمی در این زمینه وجود داشت با متخصصان بیمارستان مسیح دانشوری صحبت کردم و اطلاعاتی به دست آوردم تا روایت کم حاشیه باشد و بتوانم از فرآیند پروتکل‌های درمانی و مواجه کادر درمان با بیماران فیلم بسازم. درواقع پرداختن به حاشیه‌ها فارغ از متن اهمیت داشت. در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۷ در پدیده ورزشی اجتماعی جام ملت‌های آسیا، به‌واسطه پرداختن به حاشیه در بازی مقابل تیم ژاپن، جام را از دست دادیم. تیم فوتبال ایران در برابر ژاپن به دلیل یک سهل‌انگاری ساده، بازی را واگذار کرد و همین عامل نیز موجب شد تا بازی به حاشیه کشیده شود. این بازی نقطه تلنگری بود برای من تا به شکل موازی به این موضوع بپردازم که پرداختن به حواشی و شایعات این بار به قیمت از دست دادن جام نیست، بلکه به قیمت از دست دادن جان است. "نفس‌گیر" بر مبنای یک فیلمنامه دو روایتی از تیم ملی فوتبال و حاشیه پردازی‌های آن تا کرونا شکل گرفت که هر دو در نقطه‌ای باهم تلاقی می‌کنند که موجب تلنگر مخاطب ایرانی است.
این کارگردان همچنین درباره مشکلات ساخت این مستند اظهار کرد: ازآنجایی‌که این دست فیلم‌ها در زمره آثار مستند بحران قرار می‌گیرند، به حیات روز جامعه بسیار وابسته هستند و خیلی فرصت نداریم که بر مبنای قوانین و بروکراسی‌های اداری فیلمسازی که در همه جا وجود دارد، پیش برویم. چون در بحران این زمان از دست می‌رود. من در ساخت این فیلم با موسسه آوینی فعالیت کردم و آقای نقویان مدیرعامل موسسه ازآنجایی‌که خود فیلمساز است و این شرایط را درک می‌کند، بسیار کمک کرد تا فارغ از بروکراسی‌های اداری و نامه‌نگاری‌ها بتوانم وارد این فضا شوم. اما به‌هرحال در آن دوره بیماری ناشناخته و تا حدودی ترسناک بود و همکاری از بیمارستان‌ها انتظار زیادی بود و تبعات بیولوژیک آن نسبت به تبعات اجتماعی بیشتر بود، ولی خوشبختانه بیمارستان مسیح دانشوری بسیار همراه بودند و کمک کردند تا فیلم به سرانجام برسد. ازآنجایی‌که خود ویروس کرونا ضریب شیوع بالایی دارد و می‌طلبید هرکسی در فضای بیمارستانی کار می‌کند مراقبت کند ما در این شرایط ماسک و لباس کم داشتیم و از این بعد درگیر بودیم، اما با همکاری مجموعه این مشکلات به حداقل رسید و توانستیم به‌سلامت از آن عبور کنیم. از سوی دیگر به دلیل ترس و وحشتی که وجود داشت، از عوامل فنی کسی حاضر به همکاری آن هم در فضای بیمارستانی نبود و من به‌تنهایی این فیلم را ساختم و هم‌زمان با پژوهش تصویربرداری، تدوین و صدابرداری را نیز انجام دادم.
کرمی در پاسخ به این پرسش که تا چه اندازه آنچه مدنظر داشت محقق شد، افزود: با توجه به بستر زمانی که فیلم تولید شد، "نفس‌گیر" جزو اولین آثار کرونایی بود و حتی اولین فیلمی بود که موضوعش به ثبت رسید. شرایط سختی در تولید داشتیم اما چون من خودم در حوزه ژنتیک درس خوانده‌ام با فضای کادر درمانی و محیط بیمارستان آشنا بودم و به نظرم در آن بازده زمانی کوتاه و در نبود اطلاعات کامل، آنچه در ذهنم بود را توانستم به تصویر بکشم و باقی دیگر به مخاطب و نظر او برمی‌گردد که من را تا چه اندازه در این زمینه موفق بداند.
این مستندساز درباره برگزاری آنلاین جشنواره حقیقت نیز گفت: در مقام یک پژوهشگر فکر می‌کنم کرونا مدلی از زیست را به ما تحمیل کرد و می‌بایست خود را با این شرایط وفق دهیم. برگزاری آنلاین جشنواره از دو نگاه مفید است. یکی اکران آنلاین زمینه‌ساز گسترش پلتفرم‌های پخش آنلاین برای مستند می‌شود که پیش‌تر در این حوزه کم داشتیم و دوم این که فرصت برابر برای مخاطب ایجاد می‌کند، به این دلیل که پیش از این مخاطب در صف می‌ایستاد و در سالن فیلم را می‌دید که صدالبته بهتر بود، اما امروز به‌واسطه اکران آنلاین این فرصت برای مخاطبان بیشتری فراهم شده است که از این بعد فیلمسازان خوشحال‌تر هستند. فکر می‌کنم باید در این بخش نیمه پر لیوان را دید که اتفاق خوبی را رقم زده است.
او در خاتمه نیز بیان کرد: جا دارد از دوستانم در مجموعه رسانه‌ای رسا (رسانه سلامت و آگاهی) تشکر کنم که در این شرایط سخت که کسی پای کار نمی‌آمد همراه من شدند و بسیار به من در ساخت این فیلم مستند کمک کردند.