سرویس سینمایی هنرآنلاین: حسین قورچیان از صداگذاران جوان سینمای ایران با سه فیلم "۱۸ هزارپا"،" رؤیاهای خالکوبی‌شده" و "ایاقچی" در بخش بلند مسابقه ملی در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت حضور دارد.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود بیان کرد: چند اثر مستند کار کردم که سه فیلم بلند در بخش مسابقه ملی حضور دارند و باقی نیز در بخش‌های کوتاه و نیمه بلند جشنواره شرکت کرده‌اند. علاوه بر این فیلم سینمایی "یقه‌سفیدها" به کارگردانی شهرام مسلخی، "آبان" ساخته مهرداد کوروش نیا و مستند "آواز باد" سودابه بیضایی را در مرحله صداگذاری دارم.
قورچیان در پاسخ به این سؤال که آیا شرایط کرونا تغییری در روند تولید آثار در بخش پس‌تولید گذاشته است یا خیر، گفت: تقریباً تاریخ جشنواره‌ها هر زمانی که باشد ما این فشار را در رساندن آثار به جشنواره داریم و فرقی به آنلاین یا فیزیکی برگزار کردن جشنواره ندارد. همیشه آثار دقیقه نود به دست ما می‌رسد. در جشنواره سینما حقیقت و فجر امسال نیز با این وضعیت مواجه هستیم؛ البته جشنواره انیمیشن را نیز داشتیم که برگزاری آن به بهار سال بعد موکول شد و کمی از فشار از روی ما برداشته شد. جشنواره سینما حقیقت طبق روال در حال برگزاری است، اما جشنواره فیلم کوتاه تهران امسال به شکل متفاوتی برگزار شد که نتوانست رضایت فیلمسازان را به دست آورد.
این هنرمند همچنین درباره تغییر ماهیت نمایش آثار سینمایی از پرده سینما به روی صفحات کوچک و آنلاین نیز اظهار کرد: شنیدن صدا روی پرده عریض سینما با آنچه در دیوایس‌ها شنیده می‌شود بسیار متفاوت است. در نسخه سینمایی روی جزئیاتی کار می‌کنیم که شنیدن آن، در سالن اثرگذارتر است. به‌طور مثال فیلم "رؤیاهای خالکوبی‌شده" لاین صدای متفاوتی دارد و به همین دلیل نیز صاحبان اثر از مسئولین جشنواره قول گرفتند که این فیلم روی پرده سینما به نمایش درآید که متأسفانه این اتفاق رخ نداد و تنها قرار شد برای داوران به شکل محدود روی پرده نمایش داده شود.
قورچیان ادامه داد: شنیدن صدا روی پرده سینما تأثیرش چندین برابر سینمای خانگی است چون برای سینما تولید شده است. اما با توجه به شرایط موجود ناگزیر هستیم که به این شکل آثار را به نمایش بگذاریم. البته که می‌شود تغییراتی در این زمینه انجام داد، به‌طور مثال نتفلکیس سیستم پنج به یک صدا گذاشته است که بسته به سیستم خانگی بتوان از آن استفاده کرد، درحالی‌که ما همین‌الان در سالن‌های سینمایی‌مان در بخش صدا مشکلاتی داریم و به شکل حرفه‌ای صداها شنیده نمی‌شوند، از این بابت اگر آثار را در خانه ببینیم و کنترل صدا دست خودمان باشد بهتر است. از سوی دیگر میکس صداها امروز به شکل دالبی است و برای خانه باید از سیستم استریو استفاده شود که انگار برای پخش تلویزیونی ساخته می‌شوند. درواقع در چنین شرایطی یکسری از جزئیات از دست می‌رود و شنیده نمی‌شود و روی داوری در جشنواره‌ها نیز اثر می‌گذارد. بیننده حرفه‌ای که متخصص است خیلی چیزها را از دست می‌دهد درحالی‌که شاید بیننده عادی برایش چندان فرقی نداشته باشد. حرفه‌ای‌ها دوست دارند که اثر را به شکل استاندارد بشنوند که تأثیر مطلوب داشته باشد. برگزاری فیزیکی جشنواره کاملاً متفاوت است و روحی در آن دمیده می‌شود که در جشنواره‌های آنلاین این‌گونه نیست.
او در پایان گفت: به‌هرروی این اتفاقی است که رخ داده و در آینده باید این شیوه را ادامه دهیم و به همین جهت باید شیوه کار را ارتقا داد. متأسفانه ما استانداردسازی در سینما و تلویزیون نداریم و هرکسی هر جور که دوست دارد در این زمینه کار می‌کند. این استانداردسازی جهانی در ایران اتفاق نمی‌افتد هرچند که تلاش برای یکپارچگی انجام شده، اما این اتفاق رخ نداده است. در حال حاضر با توجه به کرونا، شرایطمان تغییر کرده است و جشنواره آنلاین برگزار می‌شود که این خود نقاط قوت و ضعف بسیاری دارد، اما این که به لحاظ فنی دوست داشته باشم تغییر کند، امیدوارم که شرایط موقتی باشد و جشنواره‌ها به شکل فیزیکی برگزار شوند تا عموم مردم مخاطب آن باشند. خروجی در سالن سینماست و به شکل آنلاین حتی اگر با تکنولوژی‌های روز همراه باشد باز هم مشکل دارد.