سرویس سینمایی هنرآنلاین: جشنواره فیلم فجر همواره یکی از بحثبرانگیزترین موارد در حوزه سینمای کشورمان است. این جشنواره که ویترین یک سال سینمای ایران را تشکل میدهد و محلی مناسب برای تبلیغ آثار سینمایی تولید شده است، هر سال در بهمنماه برگزار میشود و فیلمسازان اغلب خواهان حضور در این فستیوال سینمایی هستند.
امسال بهواسطه شیوع ویروس کرونا و همهگیری آن فعالیتهای سینمایی بسیار کمرنگ شد و تولید آثار نیز به همان نسبت کاهش پیدا کرد. سالنهای سینمایی بسته ماندند و جشنوارههایی چون فیلم کودک، فیلم کوتاه و سینما حقیقت نیز تلاش کردند تا به شکل آنلاین و یا نیمه فیزیکی برگزار شوند. به نظر میرسید با توجه به اعلام دیرهنگام فراخوان جشنواره فیلم فجر مدیران امسال از برگزاری این جشنواره صرف نظر کنند، اما طبق اعلام نظر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که تمام جشنوارههای فجر امسال برگزار خواهند شد، سرانجام فراخوان جشنواره فیلم فجر نیز در هفته گذشته منتشر شد که نسبت به دورههای پیشین تفاوتهایی دارد و تغییراتی در آن لحاظ شده است. در دورههای پیشین، تنها فیلمهای داستانی پذیرفته میشدند که حداکثر یک سال قبل از زمان برگزاری جشنواره فجر ساخته شده بودند؛ اما این محدودیت در این دوره برداشته شده و تمامی فیلمهایی که در سه سال اخیر اکران یا در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون عرضه نشده، میتوانند در این دوره حضور یابند: "تاریخ تولید فیلمهای سینمایی بخشهای مسابقه نباید قبل از سال ۱۳۹۷ باشد."
در همین راستا تأکید شده است: "فیلمهای بلند داستانی که دارای پروانه ساخت سینمایی از سازمان امور سینمایی و سمعی بصری باشند و تا قبل از بهمن ۱۳۹۹ اکران عمومی نشده و در سامانههای نمایش درخواستی بهصورت آنلاین به نمایش درنیامده باشند، مجاز به حضور در این بخش خواهند بود... آن دسته از آثاری که در شبکههای سیمای جمهوری اسلامی ایران، شبکه نمایش خانگی (DVD,VOD,IPTV) و بازارهای فیلم داخلی و خارجی به نمایش درآمده باشند، مجاز به ثبت نام در این جشنواره نخواهند بود."
هرچند در ادامه تأکید شده که فیلمهای بلند داستانی بهجز جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان نباید در هیچیک از رویدادها و جشنوارههای سینمایی داخلی و خارجی به نمایش درآمده باشند. همچنین فیلمهای بلند داستانی که در دوره گذشته جشنواره نسخه کاملشان مورد بازبینی هیئت انتخاب قرار گرفته است، مجاز به حضور نخواهند بود و درواقع فیلمهایی که تغییرات عمده در نسخه نهاییشان دادهاند، میتوانند از این امکان نیز استفاده کنند و در جشنواره متقاضی حضور شوند.
مهلت ثبت نام در این دوره از جشنواره تا ۱۵ دیماه ۱۳۹۹ است؛ بنابراین، تهیهکنندگان باید حداکثر تا ۲۰ دیماه ۱۳۹۹ نسخه نهایی فیلم با استاندارد فنی، (DCP)، عکسهای صحنه و عکس کارگردان بر روی CD و تیزر یا سه دقیقه از فیلم برای استفاده تبلیغاتی به دبیرخانه تحویل دهند. این امر بهمنزله قبول کامل مقررات و سایر ضوابط تولید و نمایش فیلم در ایران از سوی صاحبان قانونی فیلمها خوانده شده است.
از تغییرات مهم در مقررات این دوره از جشنواره، این که هیچ جایزهای در بخش رقابتی بهطور همارزش میان دو یا چند اثر تقسیم نمیشود و درواقع سیمرغ بلورین بهترین فیلم یا بهترین کارگردانی یا بهترین نقش اول به دو فیلم یا به یک هنرمند برای دو فیلم تعلق نمیگیرد. همچنین دستاندرکاران اصلی تولید فیلمهای بخشهای رقابتی نمیتوانند عهدهدار مسئولیت داوری فیلمهای آن بخش باشند؛ تغییراتی هرچند کوچک برای نزدیک کردن جشنواره فیلم فجر به استانداردهای برپایی جشنواره فیلم است.
در بندی از این مقررات تأکید شده است: "نمایش فیلمها در جشنواره، مطابق با ضوابط و مقررات سازمان سینمایی و مشروط به موافقت ستاد ملی مقابله با کرونا خواهد بود." با این اوصاف، ممکن است این دوره از جشنوارهها شامل اکران فیلمها نشود و فیلمها صرفاً توسط هیئتهای انتخاب و داوران برگزیده شده، توسط آنها انتخاب و برگزیده شوند و درنهایت در مراسمی با حضور برگزیدگان صرفاً به آنها جایزه داده شود. در حالت خوشبینانه نیز با کاهش چشمگیر شمار مبتلایان به کرونا، جشنواره ملی فیلم فجر تنها با محوریت کاخ جشنواره (سینمای رسانهها) و سینمای صنوف برگزار خواهد شد و خبری از اکران در گستره سالنهای سینما در سراسر کشور نخواهد بود.
پس از انتشار این فراخوان، سینماگران نظرات خود را با اصحاب رسانه در میان گذاشتند که از این میان سینا سعیدیان تهیهکننده فیلم "گورکن" که سال قبل درخواست حضور در جشنواره داده بود، اما اثرش موفق به حضور نشد و سید امیر سیدزاده دیگر تهیهکننده سینما که با چهار فیلم آماده، منتظر روشن شدن وضعیت سینماست با خبرنگار هنرآنلاین به گفتوگو نشستند و هاتف علیمردانی کارگردان، جواد نوروزبیگی تهیهکننده و روحالله برادری که هرکدام آثاری برای ارائه به جشنواره دارند با خبرگزاری ایلنا به صحبت پرداختند. محمدرضا مصباح دیگر تهیهکننده سینما نیز در این زمینه اظهار نظر کرده است که در زیر میخوانید:
برگزاری جشنواره فیلم فجر در بهمنماه اشتباه بزرگ مدیران ماست
سید امیر سیدزاده که چهار فیلم "توران"،" تدفین"،"کاتوره" و مستند"آواز باد" را آماده حضور در جشنواره فیلم فجر دارد، در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر در شرایط حال حاضر اظهار کرد: برگزاری جشنواره فیلم فجر در بهمنماه اشتباه بزرگ مدیران ماست، چرا که در موقعیت حال حاضر که عدهای از هنرمندان با مشکلات سخت معیشتی دست و پنجه نرم میکنند، این بودجه میتواند بسیاری از مشکلات را حل کند و حتی باعث نجات جان عدهای شود که اگر به آنها رسیدگی نشود، جانشان به خطر خواهد افتاد. اگر بودجه 10 میلیاردی جشنواره در مسیر درست حمایت از معیشت هنرمندان که بهواسطه کرونا بیکار شدهاند، قرار گیرد، بسیار اثربخشتر از برگزاری آن خواهد بود. کرونا قطعاً این امکان را که جشنواره به شکل فیزیکی آن برگزار شود از ما میگیرد به این دلیل که همچنان خطرآفرین است و مخاطبی نداریم که جشنواره اکران سراسری داشته باشد. مردم همچنان نسبت به کرونا ترس دارند و در برنامههایی شبیه به جشنواره حضور نخواهند یافت. ما جشنواره کودک و جشنواره فیلم کوتاه را پشت سر گذاشتیم و شاهد بودیم که به لحاظ حضور مخاطب اتفاق چندانی رخ نداد و از آن استقبالی نشد.
او درباره این که آیا آثارش را به جشنواره در این شرایط خواهد داد یا نه، گفت: بسته به شرایط برگزاری جشنواره دارد، فعلاً تصمیمی برای آن ندارم و منتظر هستم.
تهیهکننده "ریست" همچنین درباره اکران آنلاین آثار جشنواره نیز بیان کرد: جشنواره آنلاین نمیتواند اثرات اکران فیزیکی را داشته باشد. ما در حالت فیزیکی و معمول 30 استان کشور را داشتیم که آثار در آنها به نمایش درمیآمد و در عین حال کاخ جشنواره را نیز داشتیم که محل تبلیغ آثار بود. مخاطبان، منتقدان، اصحاب رسانه و هنرمندان در کنار هم قرار میگرفتند، آثار را میدیدند و برای آن تبلیغ میکردند، اما در جشنواره آنلاین این اتفاق رخ نخواهد داد. از سوی دیگر بحث قاچاق آثار است که درصد بسیار بالایی دارد و من بهعنوان تهیهکننده حاضر به انجام این ریسک نیستم، چرا که فیلم با یک سرمایه بالا ساخته شده است و در قبال آن مسئول هستم و نمیتوان بیتفاوت از کنار آن عبور کرد. در این شرایط چرا باید فیلمم را به جشنواره بدهم؟ در شرایط فیزیکی وقتی فیلمی به شهرستان میرفت درمجموع 100 میلیون تومان به هر فیلم تعلق میگرفت که پنج درصد مالیات شامل آن میشد و 90 میلیون تومان به صاحب اثر پرداخت میشد. این مبلغ حتی هزینه بخشی از تولید فیلم هم نیست، حال اگر قرار باشد در اکران آنلاین این اتفاق هم رخ ندهد، برای منی که مسئول سرمایه و بازگشت آن هستم پذیرش این ریسک کار آسانی نیست.
سیدزاده افزود: اگر اکران فیزیکی در جشنواره داشته باشیم و اصحاب رسانه و هنرمندان آثار را ببینند میتوان گفت حداقل شیوه درستی را پیش گرفتهاند، بهشرط آن که جشنواره بهاندازهای که نیاز است هزینه بردارد، نه آنکه به اسم جشنواره فیلم فجر بودجه به آن اختصاص دهند و با یک حرکت کوچک فیلمها را اکران کنند، من با این بخش مخالف هستم. باید زیرساختها درست شود و فیلمها نمایش داده شوند. با توجه به شرایط کرونا زیرساخت نمایش فیلم و اکران فیزیکی در سینماها را نداریم، چون نشان دادیم که پروتکلهای بهداشتی را رعایت نمیکنیم. جشنوارههایی مانند ونیز و برلین اگر فراخوان فیزیکی میدهند و آن را برگزار میکنند تمهیدات لازم را نیز میاندیشند و کاملاً آن را رعایت میکنند. ما هیچوقت نمیتوانیم این کار را انجام دهیم. من با برگزاری جشنواره به شکل آنلاین آن مخالف هستم، چون استقبالی از آن صورت نخواهد گرفت.
او همچنین درباره این بند از فراخوان جشنواره که آثار از سال 97 تاکنون میتوانند در جشنواره شرکت کنند نیز اظهار کرد: با توجه به محدودیتهایی که هست اگر بهمنماه جشنواره برگزار شود، مگر چند فیلم به جشنواره میرسد. نهایت 30 فیلم و بیشتر نیز نخواهد شد. درحالیکه ما در سالهای گذشته حداکثر 100 اثر متقاضی حضور داشتیم که هیئت انتخاب از میان آنها 22 اثر را برای بخش مسابقه و 10 فیلم از کارگردانان فیلم اول را داوری میکرد. امسال با کدام فیلمها میخواهند این انتخاب را انجام دهند. وقتی محدودیت تولید داریم چطور میخواهند این جشنواره را برگزار کنند. به نظرم با این بند که آثار سه سال گذشته را هم دعوت کنند باز هم اتفاقی نخواهد افتاد، چون آثاری که در سالهای قبل تولید شدهاند، پیش از این درخواست حضور در جشنواره را داشتند که حتماً مورد قبول واقع نشدهاند و آنهایی هم که متقاضی نبودند، قطعاً الان نیز متقاضی نخواهند بود. این تنها با الفاظ بازی کردن است. اگر فیلمهایی که ساخته شدهاند و شرکت نکردهاند به جشنواره بیایند یک بحث دیگر است، اما به دلیل شیوع کرونا و قهر فعلی مخاطب با سینما و نبود زیرساختهای مناسب، تأثیری در برگزاری جشنواره نخواهیم داشت و فیلمساز تمایلی به دادن اثر خود به جشنواره ندارد. مگر آنکه شرایطی ایجاد کنند تا فیلمساز را اقناع کرده که بعید میدانم این فرصت فراهم شود.
تهیهکننده "تدفین" خاطرنشان کرد: امیدوارم با وضعیت فعلی کرونا و وضعیت بههمریخته اوضاع فرهنگی کشور که مخاطب واقعاً با سینما قهر کرده است، مسئولین فرهنگی در این مدت کوتاهی که از دوران مدیریتشان با تغییر دولت باقی مانده است، تمهیداتی بیندیشند تا مخاطب با سینما آشتی کند که بحث تولید محتوا و کیفیت آن و دستورالعملهای تولید آثار هنری را شامل میشود.
چراغ جشنواره فیلم فجر نباید خاموش شود
هاتف علیمردانی کارگردان سینما در این زمینه عنوان کرد: نباید چراغ جشنواره فیلم فجر خاموش شود و به نظرم تولیدات بهاندازهای هستند که بتوان جشنواره امسال را برگزار کرد. من بهعنوان یک کارگردان دو سال برای فیلم خودم کار کردم و اگر یک سال دیگر نیز جشنواره به تعویق بیافتد، با توجه به انبوه تولیدات مشکلهای جدیتری پیش خواهد آمد.
او با اشاره به این که حیف است که تنها جشنواره جدی سینمای ایران را نادیده بگیریم، ادامه داد: با توجه به شرایط فعلی میتوان با یکسری پروتکلها و بر اساس شکل جدید برگزاری جشنوارهها این جشنواره را نیز برپا کرد.
برگزاری جشنواره فیلم فجر بر تعداد فیلمهای در صف اکران میافزاید
سینا سعیدیان تهیهکننده سینما در گفتوگو با هنرآنلاین درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر گفت: همیشه جشنواره فارغ از این که به لحاظ برگزاری چه کیفیتی دارد و چه آثاری در آن حضور دارند، همواره با یک شور و هیجان چشمگیری همراه بوده است، اما برگزاری آن با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم، شوری نخواهد داشت و دلیل اصرار دوستان برای برگزاری جشنواره را با توجه به متغیرهای شیوع ویروس کرونا نمیدانم چیست.
او در پاسخ به این سؤال که ما میتوانیم از تجربیات کشورهای دیگر که جشنواره برگزار کردند استفاده کنیم، بیان کرد: وقتی صحبت از جشنواره برلین، کن و ونیز میکنیم سابق بر این نیز استاندارد برگزار شدهاند و با ساختاری درست و مدون پیش میروند، درحالیکه ما هر سال در جشنواره مشکلات زیادی داریم و از جنبههای مختلفی به شیوه برگزاری آن نقد وارد است. اما مسئله کرونا یک معضل جهانی است. از سویی فیلمساز با این انگیزه فیلم میسازد تا بتواند در این جشنوارهها رقابت کند، درحالیکه امسال بهواسطه کرونا سال عجیبی رقم خورد و همه در بلاتکلیفی بسر میبریم که البته این شرایط مبهم فقط مختص ایران نیست.
سعیدیان همچنین درباره برگزاری جشنواره فیلم فجر و بندی که در فراخوان آن آمده که آثار تولیدی از سال 97 تاکنون میتوانند در جشنواره حضور یابند، اظهار کرد: شرایط این روزهای سینما بسیار پیچیده است و نمیشود نظر کارشناسی دقیق درباره آن ارائه داد. اگر کارشناسی نظری میدهد کاملاً شخصی است و هیچ فردی این فضا را تاکنون تجربه نکرده که بخواهد آیندهنگری روشنی نسبت به این معضل داشته باشد. کسی فکر نمیکرد کرونا تا این اندازه گریبانگیر جامعه شود و همهچیز تا این حد بیرمق شود. سینمای ما در این شرایط مسئله مهمتری دارد که سرنوشت فیلمهای تولید شده تا قبل از کرونا است. حال نمیدانیم جشنواره فیلم فجر در این میان قرار است کجای این جریان قرار گیرد. حتی اگر با رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی جشنواره برگزار شود، قرار است چه اتفاقی در ادامه روند اکران رخ دهد. من سال ۹۸ فیلم سینمایی "گورکن" را تولید کردم و نمیدانم با این اوصاف قرار است چه زمانی اکران شود. حال در نظر بگیرید فیلمهای تولید شده امسال هم به این چرخه اضافه شود. با برگزاری جشنواره یکسری از فیلمها بهواسطه حواشی و جوایزی که به دست میآورند، پررنگ میشوند و معمولاً اولویت اکران با آنها خواهد بود که این خود میتواند شرایط اکران را در آینده برای فیلمهای در صف اکران سختتر کند. بنابراین این اتفاق نمیتواند برای بنده که فیلمم در سال گذشته ساخته شده و آماده اکران است، خوشایند باشد. "گورکن" با توجه به موفقیتهای جهانی که به دست آورده نشان میدهد فیلم استانداردی است که با داشتن ترکیب بازیگرهای درجه یک سینما و تئاتر میتواند مخاطب را کنجکاو کرده و به سالن سینما بکشاند.
این تهیهکننده درباره برگزاری جشنواره به شکل آنلاین نیز توضیح داد: برای برگزاری جشنواره به شکل آنلاین بحث امنیت آثار مطرح است. در شیوه اکران پلتفرمها شاهد هستیم که تنها چند ساعت پس از نمایش فیلم، در شبکههای ماهوارهای پخش میشود، بعید میدانم که به شیوه آنلاین، فیلمسازی حاضر باشد اثرش در جشنواره نمایش داده شود. در حال حاضر اکران آنلاین و ویاودی دست به نقدترین اتفاق برای برگشت سرمایه است، اما در شرایط فعلی با انحصاری شدن آن، برخورد مدیران مربوطه مشابه سیاستگذاریهای دوره میانی گروه هنر و تجربه است. یعنی بهصرف این که فیلم فرصت نمایش پیدا میکند رضایت داشته باشید، درحالیکه این اتفاق در شرایطی که سبد اکران آنلاین و سامانه ویاودی از فیلمهای خوب خالی شده زیرا تهیهکننده با این ارزیابی و قیمتگذاری حاضر به واگذاری آن نمیشود، توجیه خوبی نیست.
او ادامه داد: من بهعنوان تهیهکننده در این برهه با وجود معضل کرونا حاضرم در شرایط فعلی این ریسک را بپذیرم که فیلمم را اکران کنم، اما درصورتیکه فیلم از حمایت حداقلی سازمان سینمایی و پلتفرمها برخوردار شود. متأسفانه با عملکرد حال حاضر گویا صرفاً به اکران و نمایش فیلمها فکر میکنند و منافع تهیهکننده را در نظر نمیگیرند.
سعیدیان گفت: کسانی که امروز بهواسطه کرونا زمان بیشتری را در خانه سپری میکنند خوراک فرهنگی میخواهند. این که خوراک خوب باشد، یک داستان است، اما ایجاد فضای مناسب تبلیغاتی اعم از محیطی و مجازی برای فیلمها تا بتوانند مخاطب خود را پیدا کنند نیز مسئله دیگری است. پرونده فیلم در اکران آنلاین پس از گذشت ۳۰ روز بسته میشود. بماند از این که در بازه چند ساعتی هر اکانت، ممکن است چند کاربر از آن استفاده کنند یا عدهای منتظر بمانند که در سامانه ویاودی تماشا کنند و بعضاً در ماهواره بهصورت تصادفی!
میتوانیم با رعایت پروتکلها جشنواره را برگزار کنیم
جواد نوروزبیگی تهیهکننده سینما که دو فیلم "بیهمهچیز" محسن قرایی و "آهو" هوشنگ گلمکانی را آماده اکران دارد، در گفتوگویی کوتاه در خصوص برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفت: تمام جشنوارههای دنیا در این شرایط پاندمی در حال برگزاری هستند و تمام پروتکلهای بهداشتی را نیز رعایت کردهاند. بیشک دستاندرکاران جشنواره فیلم فجر نیز پیشبینیهایی در خصوص شرایط کرونایی داشتهاند تا با رعایت پروتکلها بتوانند جشنواره را برگزار کنند. امسال تولیدات بهاندازه کافی وجود دارد که بتوان جشنواره را برگزار کرد، با شیوهای که امنیت کامل وجود داشته باشد و با رعایت تمام پروتکلهای بهداشتی، میتوان جشنواره سی و نهم را برگزار کرد.
او با اشاره به این که حتی اگر پروتکلها اجازه بدهد، مخاطبان را هم میتوانیم در جشنواره داشته باشیم، عنوان کرد: سالهای قبل یک تعداد سالن سینما را مشخص میکردند و برای جشنواره امسال میتوانند با تعداد مخاطب محدود برای هر سینما شرایطی را فراهم کنند که جشنواره برپا شود.
صحیح نیست جشنواره به شیوه سالهای پیش برگزار شود
روحالله برادری دیگر تهیهکننده سینما نیز در این زمینه اظهار کرد: شیوه برگزاری جشنواره مثل سالهای پیش صحیح نیست که برگزار شود و به صلاح هیچکس نیست، اما با این موضوع که اصل این جشنواره برگزار نشود مشکل دارم. در یک سالن سینما نمیتوان آنطور که باید شرایط را برای رعایت پروتکلها فراهم کرد؛ اما برگزاری به شیوههای دیگر امکانپذیر است.
او گفت: ناخودآگاه در شرایطی که مردم بخواهند در سینما حضور داشته باشند نمیتوان تمام پروتکلها را آنطور که باید و شاید رعایت کرد، اما شیوههای جدید و استفاده از ظرفیت مجازی برای ارتباط مردم با جشنواره میتواند شیوههای کارآمدی برای اجرای این دوره جشنواره باشد.
تعطیلی سینماها ربطی به تعطیلی جشنواره بهعنوان یک رویداد تخصصی ندارد
محمدرضا مصباح تهیهکننده که فیلم "یدو" را آماده دارد، در این زمینه میگوید: پیشتر از برگزاری قطعی این دوره جشنواره به دبیری سید محمدمهدی طباطبایینژاد اخبار رسمی رسانهای شده بود و با طرح این موضوع، به نظر میرسد، نوعی عقبنشینی تحت تأثیر القائات رسانهای ناشی از وجود شرایط کرونایی در مدیران و تصمیمگیران سینمای ایران رخ داده است. باید به این نکته توجه داشت که بحث برگزاری جشنواره، با اکران عمومی فیلمها، مباحثی جداگانه است و اگر سینماها در روزهای اوج کرونایی تعطیلاند که باید چنین هم باشد، این ربطی به تعطیلی جشنواره بهعنوان یک رویداد تخصصی ندارد.
وی ادامه داد: واقعیت این است که جشنواره فیلم فجر بیش از هر جشنواره دیگری برای اهالی سینمای ایران اهمیت دارد. متولیان سینمای ایران و افکار عمومی قطعاً متوجه این هستند که چشمانداز همه کسانی که با صرف سرمایه و هزینه و دردسر، در این سال سخت فیلم ساختهاند، به سمت ارائه اثرشان به ویترین و آوردگاه جشنواره فیلم فجر است. حال اگر به فرض این جشنواره برگزار نشود یا با تأخیر برگزار شود، یک سرمایه سوزی بزرگ رخ میدهد و تمام انگیزه و شوق عوامل و تولیدکنندگان فیلمها از بین میرود و این یعنی یک ضربه روحی بر نیروی انسانی فعال در سینمای ایران. از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که ضرورت برگزاری جشنواره فیلم فجر، در ایام بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی در دهه فجر است که معنا مییابد و شور و حالی که این رویداد به مناسبت دهه فجر به جامعه منتقل میکند، اهمیت تاریخی داشته و دارد. بخش جهانی این رویداد بنا به ملاحظاتی به اردیبهشتماه منتقل شد و اگر بخش ملی جشنواره فیلم فجر هم به ماه دیگری منتقل شود، آثار منفی و بدی در پی خواهد داشت و اصولاً معنای ماهوی خود را از دست خواهد داد.
مصباح همچنین اظهار کرد: در شرایطی که کشورهای مختلف دنیا با برپایی رویدادهای اینگونه در شرایط کرونایی کنار آمدهاند، آیا منطقی این نیست که مدیران سینمایی ما هم تدبیر و مدیریت را در شرایط بحرانی بالا ببرند و شرایط طوری تأمین شود که بتوان جشنواره فیلم فجر را با همه ملاحظات، در زمان خودش برگزار کرد؟ آیا برپایی آنلاین جشنوارههای دیگر در این ماهها، در زمینه ابتلا به کرونا، زمینهساز فاجعه شده است؟ آیا با طرح "مردمی بودن" جشنواره فجر، باید خط تخصصی و فرهنگی آن را از دیگر جشنوارهها جدا کرد و بیفکر و ملاحظه و تحقیق و تدبیر رأی به تعطیلی آن داد؟ آیا اصولاً جشنواره فیلم فجر، رویدادی است که صرفاً با حضور مردم و در سالنهای سینما معنا مییابد و نمیتوان آن را استثنائا امسال با شیوههای متفاوت برگزار کرد که شور مردمی آن هم پاسخگوی نیاز مردم باشد و هم به خواسته طیف گسترده اهالی سینمای ایران پاسخ بدهد؟ به نظر میرسد این روزها، کسانی که فعالیتی نداشتهاند و فیلمی برای ارائه به جشنواره ندارند، تلاش میکنند از دکل کووید- 19 بالا بروند و بر تعطیلی جشنواره فیلم فجر دامن بزنند، اما واقعیت این است که این عده، نماینده سینماگران و مردم نیستند.
تهیهکننده "پوست" گفت: من بهعنوان تهیهکنندهای که امسال در شرایط سخت کرونایی فیلمی را آماده ارائه به جشنواره دارم، امید دارم این فیلم دیده شود و مورد توجه و نقد و نظر قرار بگیرد. اجازه نمیدهم تحت تأثیر فضاسازی این عده، حق عواملم که با جان و دل زحمت کشیدند، پایمال شود. قطعاً برپایی جشنواره فیلم فجر با نظر ستاد ملی مبارزه با بیماری کرونا و با رعایت پروتکلهای بهداشتی معنا مییابد. اگر پیک شیوع و ابتلا به این بیماری در ماههای پیش رو، همچنان بالا رفت، میتوان با حذف حضور مخاطب، فیلمها را برای داوران نمایش داد و صرفاً برگزیدگان جشنواره را معرفی کرد. اگر پیک، در شرایط متوسطی بود، میتوان همانند جشنواره فیلم کودک (که البته بخش عمدهاش بهصورت مجازی برگزار شد و بخشی از آن بهصورت فیزیکی)، فیلمها را در یک سالن با حضور حداقلی افراد به نمایش گذاشت و نشستها را با رعایت شدید پروتکلهای بهداشتی برگزار کرد و دست آخر، اختتامیه را به شکلی که باید، برپا کرد. کرونا سال بعد یا سالهای بعد، از بین خواهد رفت، اما با تعطیلی جشنواره فیلم فجر، ضمن آن که یکی از مفیدترین رویدادهایی که به جامعه انرژی مثبت میبخشد را حذف کردهایم، درواقع شناسنامه سینمای ایران را هم باطل کردهایم چرا که با این خبط و بیتدبیری محض، سینمای ایران، در روزگار پساکرونا، بدون نقشه راه و در سردرگمی محض به سر خواهد برد و میشود زوال و مرگ تدریجی آن را از همین حالا متصور بود.