سرویس سینمایی هنرآنلاین: درحالی‌که مهلت معرفی فیلم‌ها به بخش فیلم بلند بین‌المللی جوایز اسکار 2021 اول دسامبر 2020 (11 آذر 1399) به پایان می‌رسد، در چند روز گذشته 12 کشور دیگر وارد رقابت شدند تا تعداد مدعیان به 65 برسد.
تونس روز جمعه "مردی که پوست خود را فروخت" (The Man Who Sold His Skin) به کارگردانی کوثر بن هنیه را به نمایندگی از خود برای رقابت در بخش اسکار فیلم بلند بین‌المللی معرفی کرد.
این فیلم اولین بار در دنیا سپتامبر گذشته در بخش مسابقه افق‌ها جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد و جایزه بهترین بازیگر مرد را برای یحیى محینی ستاره فیلم به همراه داشت.
دی لیان، مونیکا بلوچی، کوئن دی باو و دارینا الجندی از دیگر بازیگران "مردی که پوست خود را فروخت" هستند که تولید مشترک تونس، فرانسه، آلمان، بلژیک و سوئد است.
"مردی که پوست خود را فروخت"
داستان درباره سام علی یک سوریه‌ای جوان حساس و تندخو است که برای فرار از جنگ کشورش را ترک می‌کند و به لبنان می‌رود. او برای این که بتواند به اروپا برود و با دختر مورد علاقه‌اش زندگی کند، یکی از پر تب و تاب‌ترین هنرمندان معاصر دنیا پشتش را خال‌کوبی کند. او بدن خود را به یک قطعه هنری ارزشمند تبدیل می‌کند و خیلی زود درمی‌یابد که تصمیم او ممکن است به معنای آزادی باشد.
اولین نمایش فیلم در خاورمیانه در جشنواره فیلم الجونه در مصر بود که جایزه بهترین فیلم عرب را برد.
بن هنیه 43 ساله بیش از همه با فیلم "زیبایی و سگ‌ها" (2017) درباره تجاوز مأموران پلیس به یک زن جوان تونسی شهرت دارد که نماینده این کشور در بخش اسکار فیلم بلند بین‌المللی بود. آن فیلم در بخش نوعی نگاه جشنواره کن حضور داشت و در جوایز لومیر در فرانسه نامزد جایزه بهترین فیلم فرانسوی‌زبان شد.
"مردی که پوست خود را فروخت" هفتمین فیلمی است که تونس از 1995 به آکادمی معرفی می‌کند. فیلم‌های قبلی هیچ‌کدام نامزد نشدند.
قرقیزستان با "دویدن به سمت آسمان" (Running to the Sky) ساخته میرلان عبدکالیکوف شانس خود را در جوایز اسکار سال آینده امتحان می‌کند. داستان درباره یِکشن پسربچه‌ای دوازده ساله است که یک دونده استثنایی است. او بچه‌ای تنهاست که در مدرسه فقط یک دختر دوست است و دوستان پدرش از او حمایت می‌کنند. آن‌ها یکشن را تشویق می‌کنند در یک مسابقه بزرگ که می‌تواند زندگی‌اش را بهتر کند، شرکت کند.
"دویدن به سمت آسمان" سال گذشته در جشنواره بین‌المللی فیلم بوسان در بخش جریان‌های تازه نمایش داده شد و جایزه فیپرشی را برد و در چند جشنواره دیگر نیز روی پرده رفت.
"دویدن به سمت آسمان" سیزدهمین فیلمی است که قرقیزستان از زمان استقلال این کشور در 1991 به آکادمی معرفی می‌کند. هیچ‌یک از فیلم‌های قبلی نامزد نشدند.
فیلم مستند نوآر "مأمور نفوذی" (The Mole Agent) به کارگردانی مایته آلبردی درباره یک جاسوس در یک خانه سالمندان نماینده شیلی در جوایز اسکار 93 خواهد بود.
این فیلم اولین بار در دنیا در بخش مسابقه مستند سینمای جهان جشنواره فیلم ساندنس 2020 نمایش داده شد و بعد در جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین جایزه فیلم برگزیده تماشاگران را دریافت کرد. "مأمور نفوذی" در چند جشنواره دیگر ازجمله کارلووی واری، زوریخ، ورشو، میامی و استکهلم نیز روی پرده رفت.
"مأمور نفوذی"
ماجرای این فیلم مستند از جایی آغاز می‌شود که رومولو آیتکن کارآگاه خصوصی به درخواست یکی از موکلان خود برای تحقیق در مورد وضعیت سلامت مادرش در یک آسایشگاه سالمندان در شیلی، وارد عمل می‌شود. آیتکن برای این کار، سرخیو چامی پیرمردی 83 ساله را که همسرش را از دست داده، استخدام می‌کند تا در آن آسایشگاه جاسوسی کند. آنچه در ابتدا مفرح و پلنگِ صورتی‌وار به نظر می‌رسد به یک نگاه تلخ به سالخوردگی، و نیاز از روی استیصال به ارتباط انسانی تبدیل می‌شود.
آلبردی برای ساخت "مأمور نفوذی" چیزی حدود 300 دقیقه فیلم گرفت و درنهایت این تصاویر را در قالب فیلمی 90 دقیقه به کار برد.
برای اولین بار است که شیلی یک فیلم مستند را برای رقابت در بخش فیلم بلند بین‌المللی به اسکار می‌فرستد و برای دومین بار است که فیلمی به کارگردانی یک خانم فیلمساز نماینده این کشور در اسکار می‌شود. شیلی از 1990 تا سال پیش 24 فیلم به آکادمی معرفی کرد. این کشور در 2017 با "یک زن شگفت‌انگیز" به کارگردانی سباستین للیو برنده اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی شد. "نه" به کارگردانی پابلو لارین نیز در 2012 در این بخش نامزد بود. شیلی در سال 2016 با "داستان خرس" به کارگردانی گابریل اوسوریو بارگاس اسکار بهترین فیلم کوتاه انیمیشن را دریافت کرد که اولین اسکار این کشور بود.
برزیل هم با یک فیلم مستند شانس خود را در جوایز اسکار امتحان می‌کند. "بابنکو: بگو من کی می‌میرم" (Babenco: Tell Me When I Die) اولین فیلم مستند کارنامه باربارا پاز بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده 46 ساله برزیلی نماینده این کشور در بخش فیلم بلند بین‌المللی خواهد بود.
"بابنکو: بگو من کی می‌میرم"
این مستند اولین بار سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز روی پرده رفت و در بخش کلاسیک‌های ونیز جایزه بهترین مستند درباره سینما را برد.
"بابنکو: بگو من کی می‌میرم" بر سال‌های پایانی زندگی هکتور بابنکو کارگردان معروف برزیلی متمرکز است که در 2016 براثر سرطان درگذشت. بابنکو یکی از چهره‌های مطرح دنیای سینما در دهه 1980 بود و فیلم‌های مهمی چون "بوسه زن عنکبوتی" (1985) را کارگردانی کرد که نامزد اسکار بهترین فیلم، کارگردان، فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر مرد برای ویلیام هرت شد و هرت جایزه اسکار این بخش را برد. "آیرون‌وید" (1987) با بازی جک نیکلسن و مریل استریپ و "پیشوت" (1981) از دیگر فیلم‌های مهم اوست.
فیلم مثل دست‌به‌دست شدن مشعل بین یک استاد و یک شاگرد است که در عین حال عاشق هم بودند. مستند سیاه و سفید "بابنکو: بگو من کی می‌میرم" به‌نوعی آخرین اثر بابنکو است؛ فیلمی که به پرتره‌ای عاشقانه از یک مرد و یک فیلمساز می‌ماند و همچنین نامه‌ای عاشقانه‌ای به خود روند فیلمسازی است.
"بابنکو: بگو من کی می‌میرم" بعد از ونیز در جشنواره‌های بین‌المللی دیگری چون سائوپائولو، مار دل پلاتا، ریودوژانیرو و مسکو نیز نمایش داده شد.
برزیل تا سال گذشته 47 فیلم برای رقابت در بخش فیلم بلند بین‌المللی به آکادمی معرفی کرد و تاکنون چهار بار نامزد دریافت این جایزه بوده است. این کشور تاکنون در چند بخش مهم دیگر جوایز اسکار نامزد شده است، ازجمله فرناندو میرلس و کاتیا لوند برای فیلم "شهر خدا" که در 2004 نامزد پنج جایزه اسکار ازجمله بهترین کارگردان شد.
"فراموش می‌شویم" (Forgotten We'll Be) به کارگردانی فرناندو تروئبا کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده اسپانیاییِ برنده اسکار به نمایندگی از کلمبیا در جوایز اسکار رقابت می‌کند. این فیلم امسال در جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین به نمایش درآمد.
"فراموش می‌شویم" با بازی خاویر کامارا، سباستین خیرالدو و آیدا مورالس، داستانی واقعی درباره هکتور آباد گومز فیزیکدان، استاد دانشگاه و فعال حقوق بشر کلمبیایی (با بازی کامارا) است که نظام این کشور شامل کلیسا و شبه نظامیان را زیر سؤال برد. او در اوت 1987 با شلیک گلوله به قتل رسید. ترور گومز با قتل عام گسترده منتقدان از فعالان چپ‌گرا یا لیبرال گرفته تا هر معترضی همراه بود؛ اتفاقی که بعد از سه دهه همچنان کلمبیا را شوکه می‌کند.
"فراموش می‌شویم"
تروئبا فیلمنامه "فراموش می‌شویم" را از روی رمانی به همین نام نوشته هکتور آباد فاسیولینسه نویسنده معروف کلمبیایی و پسر هکتور آباد گومز اقتباس کرد.
تروئبا 65 ساله کارگردان فیلم "روزگار خوش" (1992) است که نماینده اسپانیا در بخش فیلم بلند بین‌المللی بود و جایزه اسکار این بخش را برد. "رقصنده و دزد" (2009) به کارگردانی او نیز نماینده اسپانیا در اسکار بود. تروئبا در 2012 نیز برای "چیکو وریتا" نامزد اسکار فیلم بلند انیمیشن شد. "سال روشنگری" (1986) ساخته تروئبا در جشنواره فیلم برلین جایزه خرس نقره‌ای دستاورد فردی را برد. او دو جایزه گرمی نیز در کارنامه دارد.
کلمبیا از 1980 تا سال گذشته 28 بار نماینده به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی معرفی کرد. "آغوش مار" (2015) به کارگردانی سیرو گرا در این بخش نامزد اسکار شد و "پرندگان مهاجر" (آدم‌های همیشه مسافر) (2018) دیگر فیلم سیرو گرا به فهرست کوتاه نامزدها راه پیدا کرد.
فیلم تحسین‌شده "یک دور دیگر" (Another Round) ساخته توماس وینتربرگ کارگردان صاحب‌نام دانمارکی که با لارس فون تریر جنبش فیلمسازی "دگما 95" را راه‌اندازی کرد، به نمایندگی از این کشور در بخش فیلم بلند بین‌المللی حضور دارد.
این فیلم درباره چهار دوست – همگی معلم‌های دبیرستان - است که نظریه‌ای را امتحان می‌کنند؛ این که با نگه داشتن الکل در خون خود در یک سطح ثابت، زندگی‌های خود را بهبود ببخشند.
"یک دور دیگر" یکی از فیلم‌های بخش رسمی جشنواره کن امسال بود که به خاطر شیوع کووید-19 برگزار نشد. اولین نمایش جهانی فیلم در جشنواره تورنتو بود و در ادامه در جشنواره فیلم لندن جایزه فیلم برگزیده تماشاگران را برد. "یک دور دیگر" در جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین برنده سه جایزه شامل جایزه بهترین بازیگر مرد برای چهار بازیگر اصلی فیلم ازجمله مس میگلسن شد.
"یک دور دیگر"
این فیلم در سی و سومین دوره جوایز فیلم اروپا که از 8 تا 12 دسامبر (18 تا 22 آذر) در قالب یک مجموعه برنامه آنلاین برگزار می‌شود، در چهار بخش شامل بهترین فیلم، کارگردان، بازیگر مرد (مس میگلسن) و فیلمنامه‌نویس (توماس وینتربرگ و توبیاس لیندهولم) نامزد دریافت جایزه است.
"یک دور دیگر" بعد از "ضیافت" (1998) و "شکار" (2013)، سومین فیلم به کارگردانی وینتربرگ 51 ساله است که به نمایندگی از دانمارک در اسکار رقابت می‌کند. فیلم دوم نامزد اسکار شد.
دانمارک یکی از موفق‌ترین کشورها در جوایز اسکار است. این کشور از 1956 تا سال گذشته 57 فیلم به آکادمی معرفی کرد و تاکنون سه بار برای فیلم‌های "ضیافت بابت" (1956)، "پله فاتح" (1988) و "یک دنیای بهتر" (2010) برنده جایزه اسکار فیلم بلند بین‌المللی شده و 9 بار دیگر هم شانس دریافت این جایزه را داشته است. دانمارک آخرین بار با "سرزمین مین" (2016) ساخته مارتین ساندپیت نامزد اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی شد. دانمارک دو سال پیش "گناهکار" (2018) به کارگردانی گوستاو مولر را به اسکار فرستاد که هرچند به فهرست کوتاه نامزدهای بخش فیلم بلند بین‌المللی راه پیدا کرد، اما درنهایت نامزد نشد.
"حالت جنون" (A State of Madness) ساخته لتیسیا تونوش نماینده جمهوری دومینیکن در بخش فیلم بلند بین‌المللی است.
داستان فیلم در 1953 روی می‌دهد و درباره پزشکی است که در دوران دیکتاتوری رافائل لئونیداس تروخیو (حاکم نظامی جمهوری دومینیکن در فاصله دهه‌های 1930 تا 1960) در یک آسایشگاه روانی کار می‌کند. "حالت جنون" بر مبنای خاطرات دکتر آنتونیو ساگلول که از او به‌عنوان پدر روان‌پزشکی دومینیکن یاد می‌شود، ساخته شده است.
"حالت جنون" ژانویه امسال در جمهوری دومینیکن اکران شد و قرار بود در جشنواره‌های سینمایی مختلف روی پرده برود که شیوع ویروس کرونا برنامه‌های سازندگان فیلم را به هم زد.
"حالت جنون" بعد از "فرزند نامشروع" (2011) و "کریستو ری" (2013) سومین فیلم به کارگردانی لتیسیا تونوش است که به نمایندگی از جمهوری دومینیکن در اسکار رقابت می‌کند. او دانش‌آموخته مدرسه فیلم لندن است. جمهوری دومینیکن از 1983 تا سال گذشته 12 بار فیلم به آکادمی معرفی کرد که هیچ‌کدام نامزد نشدند.
فیلم زندگی‌نامه‌ای "تووه" (Tove) به کارگردانی سایدا وَریروت به نمایندگی از فنلاند در جوایز اسکار سال آینده رقابت می‌کند.
این فیلم درباره تووه یانسون (2001-1914) نویسنده و تصویرگر کتاب کودکان، رمان‌نویس و نویسنده داستان‌های مصور است که بیشتر برای خلق مجموعه قصه‌های مصور "مومین‌ها" شناخته می‌شود. مجموعه 9 جلدی "مومین‌ها" بین 1945 تا 1993 منتشر شدند. این کتاب‌ها در سراسر جهان محبوبیت زیادی کسب کردند و به بیش از 30 زبان ترجمه شدند و مبنای بسیاری مجموعه‌های تلویزیونی بودند. یانسون در 1966 به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه ادبیات کودکان جایزه هانس کریستین آندرسن را دریافت کرد.
"تووه" (با بازی آلما پویستی) بر سال‌های اول زندگی یانسون متمرکز است و زندگی او را از دوران جنگ تا اواسط دهه 1950 دنبال می‌کند. دراین‌بین ارتباط او با افراد مختلف و خلق شخصیت مومین و قصه‌های مصور محبوب مورد توجه قرار می‌گیرد. فیلم با بودجه‌ای 3.4 میلیون دلاری ساخته شد و بعد از "سرباز ناشناخته" (2017) دومین فیلم پرهزینه تاریخ سینمای فنلاند است. "تووه" از دوم اکتبر 2020 در فنلاند اکران شد.
فنلاند از 1973 تا سال گذشته 33 نماینده به آکادمی معرفی کرد و یک بار برای فیلم "مرد بدون گذشته" (2002) به کارگردانی آکی کوریسماکی در بخش فیلم بلند بین‌المللی نامزد شد.
"ما دو نفر" (Two of Us) اولین فیلم بلند داستانی فیلیپو مِنِه‌گِه‌تی نماینده فرانسه در اسکار خواهد بود.
این فیلم از میان یک فهرست کوتاه شامل پنج فیلم انتخاب شد. چهار فیلم دیگر "تابستان 85" فرانسوا اوزون، "دی‌ان‌ای" مای‌ون، "گاگارین" فانی لیاتار و ژرمی تویی و "Cuties" میمونا دوکوره بودند.
"ما دو نفر" از 12 فوریه 2020 در فرانسه اکران شد. شرکت ماگنولیا پیکچرز حق پخش فیلم در آمریکای شمالی را دارد و از پنجم فوریه 2021 آن را اکران می‌کند.
"ما دو نفر"
داستان درباره دو زن مسن با بازی باربارا زوکووا (بازیگر آلمانی فیلم‌هایی چون "رزا لوکزامبورگ"، "لولا" و "هانا آرنت") و مارتین شوالیه است که برای چند دهه در یک ساختمان در آپارتمان‌های مقابل هم زندگی می‌کنند، درحالی‌که علاقه خود به یکدیگر را پنهان کرده‌اند.
اولین نمایش جهانی "ما دو نفر" در بخش دیسکاوری جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو بود.
کمیته اسکار فرانسه شامل سه عضو ثابت تی‌یری فرمو مدیر هنری جشنواره کن، ورونیک کِلا که به‌تازگی به‌عنوان رئیس آکادمی فیلم فرانسه جایگزین آلن ترزن شد و سرژ توبیانا رئیس شرکت تبلیغاتی یونیفرانس، نماینده فرانسه در جوایز اسکار 2021 را انتخاب کرد.
فرانسه یکی از موفق‌ترین کشورها در تاریخ جوایز اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی است. "ما دو نفر" شصت و هفتمین فیلمی است که فرانسه از 1948 به اسکار می‌فرستد. این کشور درمجموع با 40 نامزدی، بیش از هر کشور دیگر نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی بوده و با 12 بار پیروزی بعد از ایتالیا (با 14 پیروزی از 31 نامزدی)، بیشترین موفقیت را در این بخش داشته است.
فرانسه سال گذشته فیلم "بینوایان" به کارگردانی لاد لی را به‌عنوان نماینده خود در بخش فیلم بلند بین‌المللی انتخاب کرد که نامزد اسکار شد. آخرین باری که یک فیلم فرانسوی برنده اسکار فیلم بلند بین‌المللی شد، سال 1993 بود که "هندوچین" به کارگردانی رژیس وارنیه با بازی کاترین دونوو این جایزه را گرفت. از آن زمان تاکنون فرانسه 10 بار نامزد دریافت جایزه اسکار فیلم بلند بین‌المللی بوده است.
فیلم فرانسوی‌زبان "عشق" به کارگردانی میشائل هانکه که داستانش در پاریس روی می‌دهد، در سال 2013 جایزه اسکار فیلم بلند بین‌المللی را برد و در چهار بخش دیگر نیز نامزد شد، اما آن فیلم را اتریش، کشور زادگاه هانکه به اسکار فرستاد. "هنرمند" به کارگردانی میشل هازاناویسوس هم در سال 2011 برنده پنج جایزه اسکار ازجمله جایزه بهترین فیلم شد، اما آن فیلم هم نماینده فرانسه در بخش فیلم بلند بین‌المللی نبود.
اردن فیلم "200 متر" (200 Meters) به کارگردانی امین نایفه را به نمایندگی از خود به آکادمی اسکار معرفی کرد.
"200 متر" یک درام خانوادگی و یک فیلم جاده‌ای است و داستان یک زوج – مصطفی و سلوه – را روایت می‌کند. آن‌ها در دو دهکده فلسطینی زندگی می‌کنند که تنها 200 متر با هم فاصله دارند، اما با دیوار حائل از هم جدا شده‌اند. شرایط زندگی نامعمول و مشکل برقراری ارتباط بر زندگی زناشویی آن‌ها تأثیر گذاشته است. یک روز به مصطفی تلفن می‌زنند و اطلاع می‌دهند پسرش بر اثر یک تصادف در بیمارستان بستری شده است. او با عجله راهی ایست بازرسی اسرائیلی می‌شود، اما سفری که در حالت عادی 200 متر باید ادامه داشته باشد به یک ادیسه تبدیل می‌شود و در این سفر کسان دیگری هم هستند که می‌خواهند از ایست بازرسی عبور کنند.
"200 متر"
این فیلم سال گذشته در جشنواره ونیز در بخش جنبی هفدهمین دوره روزهای ونیز رقابت کرد و جایزه فیلم منتخب تماشاگران را برد. "200 متر" در جشنواره بین‌المللی فیلم پرتقال طلایی آنتالیا نیز برنده جایزه بهترین بازیگر مرد برای علی سلیمان شد و در جشنواره فیلم تسالونیکی نیز در بخش مسابقه "ملاقات با همسایه‌ها" جایزه بهترین کارگردان را از آن خود کرد.
اردن امیدوار است با "200 متر" موفقیت خود در اسکار در سال 2016 را تکرار کند که "ذیب" به کارگردانی ناجی ابو نوار توانست به فهرست نامزدهای اسکار بخش فیلم بلند بین‌المللی راه پیدا کند. این کشور اولین بار در 2008 در اسکار شرکت کرد و "200 متر" چهارمین فیلمی است که تاکنون به آکادمی معرفی کرده است.
درام تاریخی "بوران روح" (Blizzard of Souls) ساخته زینتارس دِرِیبرگس نماینده لتونی در بخش فیلم بلند بین‌المللی است. این فیلم از هشتم نوامبر در لتونی اکران شد و اولین نمایش بین‌المللی آن در بازار فیلم اروپا 2020 بود. در پنج هفته اول اکران "بوران روح" در لتونی بیش از 200 هزار نفر آن را دیدند که این بیشترین تعداد تماشاگر یک فیلم از زمان استقلال لتونی است.
"بوران روح" با اقتباس از رمانی به همین نام نوشته الکساندرس گرینس ساخته شده که در دوران خدمت خود به‌عنوان یک تفنگدار در جنگ جهانی اول نوشت. داستان درباره پسری 16 ساله به نام آرتورس است که بعد از این که مادر و خانه خود را از دست می‌دهد با هدف رسیدن به شکوه و افتخار تصمیم می‌گیرد به گردان تفنگداران ارتش امپراتوری روسیه ملحق شود. او در جنگ جهانی اول می‌جنگد، جایی که پدر و برادرش را از دست می‌دهد و خیلی زود ناامید می‌شود. درنهایت، آرتورس به کشور تازه‌اعلام‌شده لتونی برمی‌گردد تا همه چیز را از ابتدا شروع کند.
لتونی از 1992 تا سال پیش 11 فیلم به آکادمی معرفی کرد که هیچ‌کدام نامزد نشدند.
سورینام در شمال آمریکای جنوبی و منطقه کارائیب امسال برای اولین بار یک فیلم به اسکار فرستاد. "ویرِن" (Wiren) به کارگردانی ایوان تای-آپین نماینده این کشور کوچک در اسکار 2021 خواهد بود. داستان درباره یک پسر ناشنوا به نام ویرن است که با تبعیض در سورینام مبارزه می‌کند.
"ویرِن"
فهرست کوتاه نامزدهای بخش فیلم بین‌المللی شامل 10 فیلم، 9 فوریه 2021 (21 بهمن 1399) اعلام می‌شود. اسامی پنج نامزد نهایی این بخش 15 مارس 2021 (25 اسفند 1399) همراه با نامزدهای دیگر بخش‌ها اعلام خواهد شد.
نود و سومین دوره جوایز اسکار 25 آوریل 2021 (دوشنبه 6 اردیبهشت 1400) در دالبی تیه‌تر در هالیوود، لس آنجلس برگزار می‌شود.
سال گذشته 93 کشور در رقابت اسکار فیلم بلند بین‌المللی شرکت کردند و "انگل" ساخته بونگ جون هو از کره جنوبی جایزه را برد.
علی افتخاری