سرویس سینمایی هنرآنلاین: به جرات می‌توان گفت که ابراهیم حاتمی‌کیا شاخص‌ترین سینماگر حوزه سینمای دفاع مقدس و سینمای مقاومت در چند دهه اخیر است. سطح کیفی و منحصربه‌فرد آثار او باعث شده است حتی مخالفانش نیز به دانش سینمایی و تسلط بی‌چون چرای او بر ابزار تصویر و شکل ارتباطش با مخاطب اذعان داشته باشند.
همین جایگاه است که هر حرف و کلامش به موضع‌گیری و صف‌بندی انبوهی از موافقان و مخالفانش منجر شود. نگاه جسارت‌آمیزش در بیان موضوعات به همراه زبان سینمایی خاصش از او ترکیبی از تعهد و تخصص به وجود آورده است. تعهد ازاین‌جهت که حرف مخاطبان را در قالب تصویر بر زبان می‌آورد و تخصص ازاین‌جهت که همراه با تکنولوژی شد و اتفاقات جدیدی را رقم زد که سینمای جنگ را به سمت سینمای هالیوودی نزدیک کرد.
اگر این تعریف درست باشد که یک هنرمند واقعی را باید از اندازه تأثیرگذاری‌اش برجهان پیرامونش شناخت، ابراهیم حاتمی‌کیا از این منظر و با این تعریف هنرمندی است که توانسته علاوه بر اینکه دامنه وسیعی از مخاطبان را با آثار خود همراه کند دغدغه‌های خود را نیز با آن‌ها در میان بگذارد. حاتمی‌کیا هنرمند انقلاب است. همه فیلم‌هایش مملو از نشانه‌هایی است که خاستگاه واقعی او و جهان‌بینی‌اش را به نمایش می‌گذارد. همان‌طور که در فیلمهایی چون "دیده‌بان"، "مهاجر"، "از کرخه تا راین"، "آژانس شیشه‌ای" و بسیاری دیگر از آثارش این اتفاق را رقم زد.
مصالحی که او برای داستان‌هایش به خدمت می‌گیرد و شیوه ارائه آن به مخاطب، او را تبدیل به سینماگری مهم و تأثیرگذار در این حوزه کرده است. با وجود آنکه او یک تفکر خاص را نمایندگی می‌کند حجم وسیعی از هنرمندان مختلف از طیف‌های گوناگون با او همکاری کرده‌اند که از این نظر در میان فیلمسازان حوزه انقلاب و مقاومت کاملاً نظرگیر است.
آنچه در سینمای حاتمی‌کیا بیش از همه خودش را نشان می‌دهد روحیه اعتراضی است که تقریباً در تمامی این فیلم‌ها دیده می‌شود و او توانسته به بهترین شکل این عاصی بودن شخصیت‌های داستانی‌اش را بر پرده نقره‌ای نمایش دهد. او این مسئله را در "آژانس شیشه‌ای"، "روبان قرمز"، "موج مرده" و بعدها در "دعوت"، "بادیگارد" و حتی آخرین اثرش"خروج" به‌وضوح به نمایش می‌گذارد.
حاتمی‌کیا امسال با فیلم "خروج" در شانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت حضور دارد، فیلمی که نخستین بار در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و با نظرات موافق و مخالف بسیاری مواجه شد. نشست خبری این فیلم بسیار پرسروصدا و بحث‌برانگیز شد. اما نکته جالب در این فیلم جدای از موضوع و بحث اجرای آن، نمایش یک بازی خوب در اولین همکاری قریبیان و حاتمی‌کیا است. "خروج" همچنین اولین فیلمی است که تجربه اکران آنلاین را در شرایط پاندمی کرونا در کشور پشت سر گذاشت، درواقع حاتمی‌کیا به همراه اوج که سرمایه‌گذاری اصلی این اثر را بر عهده دارد، پیشگام شدند تا این اتفاق در شرایطی که سالن‌های سینمایی بسته بودند و مردم مانده در قرنطینه خانگی خوراک فرهنگی مناسبی نداشتند بتوانند از آن بهره‌مند شوند.
قدرت اصلی فیلم حضور فرامرز قریبیان بازیگر موفق دهه‌های 60 و 70 در نقش یک کشاورز است که آرام‌آرام جان به لب می‌شود، او در دهه شصت یکی از پرکارترین بازیگرانی بود که در فیلم‌های مختلف جنگی و فیلم‌های مربوط به حوادث انقلاب حضوری پررنگ داشت. "پایگاه جهنمی"، "ریشه در خون"، "ترن"، "کمینگاه"، "کانی مانگا"، "انفجار در اتاق عمل"، "پرونده"، "سناتور" و "گردباد" برخی از فیلم‌های وی در این دوره هستند.
حاتمی‌کیا را می‌توان فرزند زمانه خویش دانست که تقریباً به‌تمامی اتفاق‌های معاصر واکنش نشان داده است. او یک فیلمساز واکنشی است که فیلم‌های کارنامه هنری‌اش اساساً می‌تواند یک سند تصویری مختص از اتفاق‌های چهار دهه گذشته باشد. "خاکستر سبز"، "موج مرده"، "آژانس شیشه‌ای"، "به رنگ ارغوان"، "بادیگارد"، "به‌وقت شام" و آخرین فیلمش "خروج" نشان واضحی از واکنش‌های او به وقایع مهم پیرامونش است. حاتمی‌کیا جزو فیلمسازان جریان‌سازی است که هر فیلمش قرائتی تازه از آن چیزی است که در جامعه ما از فرط تکرار به روزمرگی افتاده است. او متفاوت‌ترین فیلمساز انقلاب است. او حال دیگر "برند" سینمای مقاومت است.