سرویس سینمایی هنرآنلاین: ابراهیم عامریان تهیه‌کننده با فیلم "نارگیل" به کارگردانی داود اطیابی در سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان حضور دارد. او درباره اثر خود در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین توضیح داد: "نارگیل" یک فیلم عروسکی رئال است، با داستانی که هم کودک و هم والدین او را جذب خواهد کرد.
او در ادامه درباره برگزاری جشنواره به شکل آنلاین گفت: امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا جشنواره به شکل آنلاین برگزار می‌شود. درحالی‌که جشنواره وقتی به شکل فیزیکی است هیجان خاص خود را دارد و بسیار اثرگذار است، اما امسال به‌ناچار این اتفاق افتاده است. بااین‌وجود خوشحالیم که جشنواره برگزار می‌شود چون حاوی این پیام است که سینما همچنان زنده است و نفس می‌کشد و ادامه این روند در سال‌های آتی بدون کرونا اگر جشنواره امسال خوب برگزار شود و از قاچاق فیلم‌ها جلوگیری شود، قطعاً می‌تواند مثمر ثمر باشد.
تهیه‌کننده "انفرادی" در ادامه بیان کرد: سینمای کودک به سمت بهتر شدن رفته اما به آن ظلم نیز شده است و کودک و نوجوان از این سینما به نحو احسن نتوانست استفاده کند، به این دلیل که اغلب فیلم‌های کودک و نوجوان با کمترین بودجه ساخته می‌شود که این ظلم به این‌گونه سینمایی است که امیدوارم وضعیت در آینده بهتر شود. ما سعی کردیم قدم محکمی در این زمینه برداریم و فکر می‌کنم شاید سایر همکارانم نیز به این فکر کنند که برای این ژانر هزینه کنند و فیلم خوب بسازند تا کودکان به سمت آثار خارجی نروند. متأسفانه کودک و نوجوان امروز بیش از هر چیز گرایش به سمت آثار خارجی دارد، در مقام مقایسه نیز حق دارند چون آثار باکیفیتی را می‌توانند در خارج از کشور شاهد باشند. من خودم را در این زمینه و این عدم تمایل مقصر می‌دانم چون فیلم خوب ساخته نشده است که بتواند خوراک مناسبی برای کودک امروز باشد. البته هنوز دیر نشده است و می‌توان در این زمینه گام‌های مثبتی برداشت اگر همه دوستان همت کنند تا آثار بهتری ساخته شود.
عامریان همچنین درباره همراهی فیلمسازان با کودکان امروز اظهار کرد: من در هر ژانری هر فیلمی نمی‌سازم. برای ورود به عرصه فیلم کودک و نوجوان مدت‌ها بود که منتظر یک فیلمنامه خوب بودم، زمانی که فیلمنامه "نارگیل" به دست من رسید، از صفر شروع کردیم و سعی کردیم همه چیز را در نظر بگیریم و حتی مشاوران و روانشناسان حوزه کودک را دعوت کردیم و ساعت‌ها با آن‌ها درباره کودکان و نوجوانان به صحبت نشستیم. ابتدا فکر کردیم ما خودمان نیز دوران کودکی را پشت سر گذاشته‌ایم و می‌دانیم که آن‌ها چه می‌خواهند، اما کودک دهه 60 با کودک دهه 90 بسیار متفاوت است بنابراین جلسات را بیشتر کردیم و فیلمنامه را با حضور روانشناسان و متخصصان حوزه کودک پیش بردیم تا بتوانیم به خواسته‌های نسل امروز نزدیک شویم. ما تمام تلاشمان را کردیم و امیدواریم که مخاطب نیز آن را ببیند و از دیدن فیلم لذت ببرد.
او در ادامه درباره حضور بازیگران چهره در فیلم نیز توضیح داد: ازآنجایی‌که کار عروسکی - رئال است، نقش اول فیلم ما عروسک‌ها هستند و نیازی به بازیگر چهره نداشتیم، ضمن این که بازیگران چهره از کار کردن برای کودکان فراری هستند. بااین‌وجود ما سعی کردیم به سراغ بازیگرانی که چهره‌هایشان آشناست و به‌اصطلاح گیشه دارند برویم که حاضر به همکاری نشدند، شاید دلیلش همان کم‌هزینه بودن فیلم‌هاست که درنهایت اثر درخوری ساخته نمی‌شود. ما درنهایت با این گروه از بازیگران به توافق رسیدیم که فکر می‌کنم مناسب این ژانر هستند و بچه‌ها به آن‌ها علاقه دارند.
عامریان در خاتمه درباره عروسک‌ها نیز گفت: عروسک‌های فیلم کاملاً ساخته و پرداخته ذهن طراح هستند و ساخته شدند. تلاش کردیم چهره عروسک‌ها ایرانی نباشد تا بتوانیم در بخش بین‌الملل با عروسک‌های خارجی رقابت داشته باشیم.