سرویس سینمایی هنرآنلاین: "ناطق" نخستین تجربه کارگردانی مهرشاد رنجبر در جشنواره تیرانا موفق به کسب جایزه بهترین فیلم دانشجویی این جشنواره شد. مریم نورافکن و عباس جلال‌لو بازیگران این فیلم کوتاه هستند که در خلاصه داستان آن آمده است: پیرزن، برای سال‌های متمادی از شوهر پیر خود مراقبت کرده است، اما یک اتفاق، نظم زندگی‌اش را بر هم می‌زند.
رنجبر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فیلم خود بیان کرد: در زمان کنکور و حتی بعد از آن ایده‌ها و متن‌هایم را می‌نوشتم. سال اول دانشگاه دنبال متنی بودم که کار کنم به همین دلیل به سراغ متن‌های قبلی خودم رفتم. در همین حین مادرم خاطره‌ای را که شنیده بود برایم تعریف کرد. قصه درباره پیرزنی بود که در یکی از روستاهای اطراف بویین‌زهرا زندگی می‌کرد و تمام دارایی‌اش یک گوسفند بود که یک شب نوه‌هایش به خانه پیرزن می‌روند و گوسفند را قربانی کرده و گوشت آن را می‌خورند. پیرزن وقتی متوجه می‌شود مانند اینکه عزیزی را از دست داده باشد شروع به گریه و زاری می‌کند، درواقع او تمام دارایی‌اش و همدمش را از دست داده بود. تم تنهایی همواره برای من یکی از دغدغه‌هایم در فیلمسازی است. از سوی دیگر موضوع عادت کردن در زندگی است که سعی کردم در دل این قصه بگنجانم و حاصل تلفیق و ترکیب این چند قصه با هم "ناطق" شد.
او در ادامه درباره انتخاب بازیگران فیلم توضیح داد: ما چهار روز فیلمبرداری سخت در یکی از روستاهای بوئین‌زهرا داشتیم و برای انتخاب بازیگران فیلم نیز پیش‌تولید سختی را پشت سر گذاشتیم. درنهایت با کمک اقوام به این زوج رسیدیم که پس از تست انتخاب شدند. ازآنجایی‌که تاکنون تجربه حضور در مقابل دوربین و بازیگری را نداشتند، در ابتدا ارتباط برقرار کردن برایشان کمی سخت بود و حتی نسبت به حضورشان در فیلم مقاومت داشتند، اما در جهت مخالف من نسبت به انتخابم مطمئن‌تر می‌شدم. درنهایت تلاش‌ها نتیجه داد و این زوج راضی شدند که در مقابل دوربین ما قرار بگیرند. برای بازی گرفتن نیز سعی کردم به روش‌های مختلف به آن‌ها نزدیک شوم تا حدی که در روزهای پایانی آن‌قدر خوب بازی می‌کردند که با تک برداشت پلان‌ها ضبط می‌شد.
این فیلمساز جوان در خاتمه درباره ارتباط برقرار کردن مخاطب داخلی و خارجی با این فیلم گفت: زمانی که نسخه نهایی فیلم تمام شد و آن را دیدم حسی که داشتم همان حسی بود که در نخستین تجربه کلاسی آن را پشت سر گذاشته بودم. آن کار تجربی بود و بخشی از زندگی خودم را به تصویر کشیده بودم، اما مورد توجه اساتیدم واقع شد و حس کردم وقتی کاری را از ته دل انجام می‌دهی و همه عوامل تبدیل به خانواده تو می‌شوند، خروجی کار برای همه قابل قبول است. پس از آن همواره در کارهایم به دنبال ساختار اصولی و میزانسن‌های سخت بودم، اما در "ناطق" حسی که داشتم حس یک کار دلی بود و فکر می‌کنم مخاطب نیز این حس را درک می‌کند و با آن ارتباط برقرار می‌کند. ضمن این که فیلم هیچ‌گونه دیالوگی ندارد و زبانش بین‌المللی است و این قصه می‌تواند در هر جای دنیا اتفاق بیفتد. بنابراین این حس در مخاطب خارجی نیز ایجاد می‌شود. جایزه جشنواره تیرانا حس خوبی را در من ایجاد کرد تا بتوانم به فیلم‌ها و آثار بعدی فکر کنم و با همین ذهنیت جلو بروم، چرا که حس می‌کنم این دیدگاه در همه جای دنیا جواب می‌دهد و باید به آن پر و بال داده و پخته‌ترش کنم.