سرویس سینمایی هنرآنلاین: عباس مددیان مدیرمسئول آموزشگاه "اندیشه" در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت آموزشگاه‌ها در دوران کرونا گفت: این روزها شرایط جهانی به دلیل شیوع ویروس کرونا خوب نیست. به همان میزان ما هم وضعیت خوبی نداریم، ضمن این که فشارهای اقتصادی نیز مزید بر علت شده است و دیگر کسی به سراغ کلاس‌های آموزش بازیگری نمی‌آید. از سوی دیگر با توجه به کم شدن حجم تولیدات، بازیگران نیز کم‌کار شده‌اند و تنها تعداد محدودی هستند که کار می‌کنند.
او ادامه داد: با توجه به هجوم اینترنت و کلاس‌های آموزشی آنلاینی که بسیاری از بازیگران و کارگردانان این روزها در حال برگزاری آن هستند، دیگر کمتر کسی حاضر است به کلاس‌های بلندمدت آموزشگاه‌ها بیاید. به‌طور مثال زمانی مردم می‌دانستند که موسسه‌های آموزش بازیگری یک دوره کلاس بازیگری طولانی‌مدت می‌گذارند و خروجی مناسبی هم دارند. اما الان به دلیل تغییر نگرش‌ها وضعیت آموزشگاه‌ها خوب نیست. فلان کارگردان یا فلان بازیگر یک ورک شاپ یک ماه در خانه خود برگزار می‌کند که آن هم به شکل کاملاً نامرتب و بی‌برنامه ظرف یک ماه تمام می‌شود با این تضمین که اجرای پایان دوره خواهید داشت. علاقه‌مند این عرصه نیز می‌خواهد خیلی زود وارد این عرصه شود به همین دلیل ترجیح می‌دهد به‌جای گذراندن یک دوره بلندمدت به یک دوره کوتاه‌مدت برود که تضمین هم شده است. حالا چطور و چگونه شما را به پروژه‌ها معرفی کنند و با چه کیفیتی اصلاً مهم نیست.
مددیان در ادامه افزود: از آنجایی که سالن‌های خصوصی بسیاری امروز در سطح شهر به چشم می‌خورد، آقا یا خانم مدرس یک گروه با بازیگران هنرجو تشکیل می‌دهد یک دوره آموزشی کوتاه‌مدت برگزار می‌کند و بعد برای این که کار را روی صحنه ببرد به دنبال این سالن‌های خصوصی می‌رود. خب حالا باید هزینه کنند تا این گروه به روی صحنه بروند از کجا این هزینه تأمین می‌شود از سوی خود هنرجویان، درحالی‌که آن‌ها فکر می‌کنند به دلیل کوتاه‌مدت بودن کلاس‌ها هزینه کمتری کرده‌اند، درحالی‌که واقعیت این‌گونه نیست و تمامی هزینه‌ها از هنرجویان گرفته می‌شود. درنهایت نیز مخاطب این هنرجویان چه کسانی هستند، اقوام و آشنایان خودشان و این یعنی کلک زدن به مردم، چون نه‌تنها به آن‌ها چیزی آموزش داده نشده است، بلکه هزینه بیشتری دریافت شده و به جایی هم معرفی نشده‌اند.
این مدیر آموزشگاه در پاسخ به این سؤال که آیا راهی برای جلوگیری از این اقدامات سو وجود دارد یا خیر، اظهار کرد: نمی‌شود جلوی آن را گرفت به این دلیل که امروز زندگی در فضای مجازی است. از سوی دیگر وقتی دولت نمی‌تواند روی گران شدن قیمت اجناس مصرفی چون تخم مرغ نظارت داشته باشد چطور می‌تواند روی تربیت نیروی انسانی این نظارت را بکند. به نظر می‌رسد اوضاع از آنچه دیده می‌شود بدتر است.
او همچنین درباره استفاده از چهره‌های شناخته‌شده برای امر آموزش توضیح داد: چهره‌ها همانند ویترین مغازه می‌مانند. مغازه‌دار همیشه یا بهترین اجناسش را پشت ویترین می‌گذارد و یا ارزان‌ترین را تا بتواند مخاطب جذب کند. اما همه اجناس داخل مغازه آنچه در پشت ویترین دیده می‌شود نیست. در آموزشگاه‌ها نیز چهره‌ها همین حکم را دارند ما باید تبلیغ کنیم تا بتوانیم مخاطب جذب کنیم و به‌واسطه شهرت، تجربه و کاریزمایی که این افراد دارند این اطمینان را در مخاطبانمان ایجاد کنیم. من نیز این کار را انجام می‌دهم اما در کنار این چهره شناخته‌شده، همیشه از اساتیدی استفاده می‌کنم که قابلیت تدریس دارند. به نظرم کلاس‌ها باید تلفیقی از این دو باشند. به این دلیل که معلمین شاید از فضای حرفه‌ای دور باشند و یا اطلاعات آن‌ها متعلق به دوران گذشته باشد درحالی‌که دکترای رشته هنر را نیز دارند یا نگرششان نسبت به امروز به‌روز نشده باشد. بنابراین نمی‌شود آموزش را منوط به این کرد که یا صرفاً معلم باشد و یا چهره، باید از هر دو در کنار هم استفاده شود.
مددیان درباره حضور فارغ‌التحصیلان و هنرجویان در عرصه بازی و خروجی آموزشگاه‌ها نیز گفت: طبیعتاً نمی‌شود از همه این افراد استفاده کرد. همان‌طور که در سایر رشته‌ها این‌گونه نیست. یکسری با عشق می‌آیند، اما توانایی انجام این کار را ندارند، عده‌ای دیگر نیز در حین تحصیل جذب عرصه‌های دیگر می‌شوند و به گروه تولید می‌پیوندند و موفق هم هستند. قرار نیست لزوماً همه بازیگر باشند و این در تمامی رشته‌های دانشگاهی اتفاق می‌افتد. به نظرم هر آموزشگاه اگر سالانه دو بازیگر نیز به این عرصه معرفی کند، معقول باشد که فکر می‌کنم این امر در حال رخ دادن است.
او در خاتمه افزود: در هیچ کجای تاریخ سینما شما نمی‌بینید که بازیگری بدون پشتوانه کاری نقش اول را بازی کند. شهاب حسینی، نوید محمدزاده و بسیاری دیگر از چهره‌های موفق سینمای ما سال‌ها کسب تجربه کردند و بعد به استار تبدیل شدند. بازیگری یک شبه نیست و یک در هزار اتفاق می‌افتد آن هم در سینمای ما که در حال حاضر بیمار است.