سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم کوتاه "نمایش" نخستین ساخته بهناز اسکندرنژاد سال 1397 ساخته شد و به‌تازگی در اولین حضور جهانی خود جایزه استعداد تازه شانزدهمین جشنواره accoladefilmfestival در آمریکا را به خود اختصاص داد. این جشنواره که عموماً به کشف استعدادهای تازه شهرت دارد، در این دوره "نمایش" را فیلم منتخبش معرفی کرد که نفیسه زارع و شیدا سجادی در آن ایفای نقش می‌کنند.
اسکندرنژاد کارگردان و نویسنده "نمایش" در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره چگونگی شکل ایده این فیلم و داستان آن توضیح داد: "نمایش" قصه یک دختر نوجوان است که ناخواسته باردار شده و چون نمی‌خواهد و نمی‌تواند به خانواده دراین‌باره چیزی بگوید به همراهی یکی از دوستانش تصمیم می‌گیرد که از مدرسه برود و دست به سقط جنین بزند.
او ادامه داد: چرایی رفتن سراغ این سوژه خیلی یادم نیست، اما ما در بستری زندگی می‌کنیم که تحت تأثیر جامعه است و بخشی نیز گذشته خود آدم‌هاست که ذهن را درگیر می‌کند و درنهایت آنچه در ذهن باقی می‌ماند را می‌سازد.
این فیلمساز جوان درباره حضور جهانی این فیلم در جشنواره‌ها نیز گفت: پیش از حضور در این جشنواره، ما فیلم را به جشنواره ده فرستادیم که جایزه بهترین بازیگر زن را از میان 500 فیلم حاضر در جشنواره که با هم رقابت کردند، از آن خود کرد. برای جشنواره فیلم کوتاه تهران نیز درخواست حضور دادیم که متأسفانه به ممیزی خورد و نتوانست حضور داشته باشد. بعد از آن پخش بین‌المللی فیلم را شروع کردیم که در نخستین حضورش موفق به دریافت این جایزه شد.
اسکندرنژاد همچنین در پاسخ به این سؤال که داستان فیلم، داستانی تکراری است اما تا چه اندازه می‌تواند حرف جهانی در خود داشته باشد، بیان کرد: تقریباً قصه نگفته‌ای در سینما باقی نمانده است و این چگونه گفتن مهم است. زاویه دیدی که فیلمساز انتخاب می‌کند تا بگوید این سوژه تکراری را از این زاویه هم نگاه کنید، می‌تواند جذاب باشد. درواقع فیلمساز پنجره جدیدی از یک موضوع تکراری، برای مخاطبش باز می‌کند. از بعد اجتماعی، فرهنگی نیز مسئله‌ای مانند سقط جنین بسیار مطرح شده اما همچنان در قرن 21 نمی‌توانیم راحت درباره آن صحبت کنیم، به‌گونه‌ای که حتی در بهترین جشنواره کشور خودمان درگیر ممیزی و سانسور می‌شود و بیان آن جزو تابوهاست. این بیان تنها مختص به ایران نیست و در بسیاری از کشورها این‌گونه است، به‌ظاهر ممالک مدرنیته شده‌اند، اما هنوز با این‌جور مسائل راحت برخورد نمی‌کنیم و هرچقدر هم که به این موضوع بپردازیم باز هم تابوست.
او درباره پژوهش روی موضوع این فیلم نیز اظهار کرد: بسیار بین نوجوانان گشتم و با آن‌ها صحبت کردم، در بهترین حالت این بود که اکثر آن‌ها گفتند، ما می‌توانیم از رابطه‌هایمان با خانواده صحبت کنیم، اما درباره بچه‌دار شدن نمی‌توانیم حرفی بزنیم و این هنوز به نقطه آخر نرسیده است و خانواده‌ها پذیرای این ماجرا نیستند.
اسکندرنژاد در خاتمه درباره اظهار نظر سایر فیلمسازان نسبت به این فیلم نیز گفت: صفی یزدانیان فیلمساز و مجید برزگر که جزو گروه داوران جشنواره فیلم ده بود، پس از تماشای این فیلم نکته مثبت فیلم را بیان درست فضای زنانه توصیف کردند و برزگر گفت فیلم به نحوی است که مخاطب با حس و حال شخصیت همراه می‌شود، ازنظر او این اتفاقی غریزی است که با تکنیک کارگردانی ترکیب شده و حس فیلم را ساخته که قدرت انتقال به مخاطب را دارد.