سرویس سینمایی هنرآنلاین: "درخونگاه" بهعنوان سومین فیلم بلند سینمایی سیاوش اسعدی این روزها بر پرده سینماها نقش بسته است.
فیلم روایتی است از رضا جوانی که به ژاپن میرود و سختیهای کار و حضور در یک کشور غریبه را هشت سال به جان میخرد، به امید این که بتواند با پسانداز کردن آن پول از سوی خانواده به یک زندگی ایدهآل پس از بازگشت دست یابد. اما در این میان از خانواده و اتفاقاتی که حول محور دختر خانواده رخ میدهد غافل مانده است و نمیداند سالها تلاشش در خارج از کشور هیچ ثمری نداشته و او آب در هاون کوبیده است.
سیاوش اسعدی کارگردان جوان و مستعدی است که پیش از این نیز در آثارش به مسائل اجتماعی پرداخته است و دغدغههای خود را به نمایش گذاشته است. او در تازهترین اثر سینمایی خود به لایههای زیرین اجتماع میرود و نشان میدهد که فقر و نداری تا چه اندازه میتواند زندگی افراد را دگرگون کند؛ افرادی از قشر پاییندست جامعه که هرچقدر تلاش میکنند تا بتوانند چالههای زندگی خود را بپوشانند حتی به قیمت سفر به خارج از کشور و تحمل زندگی در شرایط سخت اما باز هم نمیتوانند این نداری را که در آن گیر افتادهاند جبران کنند. در واقع او با نمایش زندگی این جوان به پایین شهر رفته است، جایی که مرام آدمها با بالای شهر متفاوت است، همانطور که مشکلات و دغدغههایشان متفاوت است.
هرچند شاید در بخشهایی از فیلم اشارههایی که میشود بیشتر مخاطب را به یاد آثار سینمایی پیش از انقلاب میاندازد، اما در نوع خود جالب توجه است چرا که مخاطب ایرانی همواره با آثاری که در آن مرام و معرفت و گذشت بیش از هر چیز خودنمایی میکند بهتر ارتباط برقرار کرده است. شاید به همین دلیل است که اسعدی در ابتدای فیلم، آن را به مسعود کیمیایی پیشکش کرده است، چرا که سینمای او وامدار سینمای مسعود کیمیایی است و آدمهایش نیز به آدمهای فیلمهای این پیر کار کرده سینما نزدیکتر است.
فارغ از بازی درخشان ژاله صامتی در نقش مادر، امین حیایی، محمود جعفری، مهراوه شریفینیا نیز در فیلم خوش درخشیدهاند. اما انصاف نیست از بازی بینظیر نادرفلاح هرچند در چند پلان و بازی پانتهآ پناهیها غافل ماند. گرچه زور این بازیهای درخشان به تیغ ممیزی نچربید و بخشهایی از آن حذف شد، اما فلاح بسیار زیبا، توانایی بازیگری خود را در این سکانسها به نمایش گذاشته است.
"درخونگاه" را میتوان درمجموع در کارنامه اسعدی یک فیلم خوب دانست، البته به نظر میرسد فیلمنامه جای کار بیشتری داشت و میشد داستان فیلم را زیباتر و بدون نکات اضافی به مخاطب عرضه کرد.