سرویس سینمایی هنرآنلاین: فیلم سینمایی "زنی با ارابه چوبی" به کارگردانی و نویسندگی خداداد جلالی و تهیه‌کنندگی محمدحسن نجم این روزها در مرحله صداگذاری است که محمدرضا دلپاک مسئولیت آن را به عهده دارد.
محمدرضا فروتن، سمانه نصری، پوریا پورسرخ، حسین سلیمانی، مریم نعمتی‌نیا، نیوشا ضرابی، مهری آل آقا، فرامرز روشنایی، بهشته آلیان، بهار داورزنی، رضا اولادی، فریبا متخصص و قاسم زارع در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند که در خلاصه داستان آن آمده است: آرش دانشجوی رشته فلسفه همراه دوستش بهمن برای تحقیقات تز دانشگاهی به روستایی در شمال کشور می‌روند و نام تحقیق آن‌ها تحصیل میان واقعیت تا حقیقت است و آرش و بهمن آنجا با دختری به نام ستاره آفاق که شاعر است آشنا می‌شوند و در این میان آرش عاشق ستاره می‌شود.
خداداد جلالی کارگردان "زنی با ارابه چوبی" در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت تولید این فیلم بیان کرد: در حال حاضر در مرحله صداگذاری هستیم و به‌زودی کار ساخت موسیقی آن را نیز آغاز خواهیم کرد. در حال رایزنی با چند آهنگساز در داخل و خارج از کشور هستیم و به‌محض اینکه مشخص شود و بتوانیم به توافق برسیم، کار ساخت موسیقی را نیز آغاز خواهیم کرد.
او ادامه داد: ما برای نخستین بار در سینمای ایران رئالیسم جادویی را به کار برده‌ایم و آن را تبدیل به درام کرده‌ایم و این کار بسیار سختی است. دو سال زمان صرف نگارش فیلمنامه شد و فکر می‌کنم این اتفاق بزرگی است. خود بازیگران از جمله محمدرضا فروتن معتقد هستند که بهترین بازی تاریخ عمرشان را در این کار انجام داده‌اند. تک‌تک بازیگران متفاوت‌ترین بازی را دارند و در شرایط سخت و لوکیشن‌های متفاوت حضور یافتند. البته این صرفاً در مورد بازیگران نیست بلکه همه اعضای گروه به‌خوبی کار کردند و در شرایط سخت همراه من بودند که جا دارد همینجا از تمام آن‌ها تشکر کنم.
این کارگردان در ادامه در پاسخ به این سؤال که نخستین حضور این فیلم در کدام جشنواره خواهد بود، اظهار کرد: هدف ما حضور در جشنواره‌های درجه یک مانند کن یا ونیز است. برای این کار نیازمند یک پخش‌کننده خوب هستیم. در حال حاضر برای حضور در جشنواره کن سال آینده با یک پخش‌کننده فرانسوی مذاکراتی داشته‌ایم. امیدوارم فیلم ما در جشنواره فیلم فجر پذیرفته شود و درست مورد قضاوت قرار گیرد.
جلالی در بخش دیگر به طراحی لباس کار اشاره کرد و افزود: ما روی لباس‌ها و جزئیات آن بسیار زمان صرف کردیم و حتی روی انتخاب دکمه‌ها نیز این دقت نظر را داشتیم. این نگاه ریزبین را در بحث طراحی دکور نیز داشتیم. طراحی لباس فیلم را سمیه سنقری انجام داده است. روزهای اول که ما با او درباره این فیلم صحبت کردیم می‌دانستم کار دشواری پیش رو داریم و خیلی امیدوار نبودم که بتوانیم با او ادامه دهیم، اما او با جسارت، پشتکار و صبوری کار را به نحو احسن انجام داد. ما تعدد لباس‌های بسیار زیادی داریم چرا که این فیلم چند فصل دارد. واقعیت، حقیقت و فصل معاصر که در این فیلم دیده می‌شود و لباس‌ها متناسب با هر فصل تغییر می‌کنند. ضمن این که رنگ در این کار حرف اول را می‌زند چرا که رنگ یکی از مبانی هنرهای تجسمی است و حضور و تفکری دراماتیک دارد؛ بنابراین استفاده از رنگ‌ها در هر فصل به ما کمک می‌کند تا بتوانیم بیان احساسی درستی داشته باشیم.
وی در پاسخ به این سؤال که در حال حاضر سینمای ایران تقسیم به دو ژانر اجتماعی و طنز شده است و در فیلم‌های اجتماعی نیز جای سینمای عاشقانه بسیار خالی است، چطور شد که به سمت بیان عاشقانه رفته است، گفت: سال‌ها در حوزه علوم اجتماعی تحقیق کردم. غرب سال‌هاست که روی بنیان خانواده در خاورمیانه کار کرده است و عاشقانه‌های ما را لکه‌دار کرده و با ساخت یکسری سریال عشق‌ها را کمرنگ کرده است. در حالی که مشرق زمین به داستان‌های عاشقانه‌اش می‌نازد و ما با این داستان‌های عاشقانه بزرگ شدیم، اما حالا به‌واسطه ساخته سریال‌های به‌اصطلاح عاشقانه در شبکه‌های فارسی‌زبان مورد تهاجم قرار گرفته‌ایم. به نظر من هنرمند باید طرف دانایی و روشنایی بایستد و برای نسل آینده پیام بگذارد. هنرمند باید در زمانه خود حرف بزند شاید این صحبت‌ها به مذاق خیلی‌ها خوش نیاید اما من وظیفه ندارم برای دیده شدن و تحسین شدن در جشنواره فیلم بسازم و یا اینکه برای خوش آمدن به مذاق برخی دیگر؛ احساس کردم امروز مورد تهاجم قرار گرفتیم و بنیان خانواده‌ها سست شده است و باید در مورد عشق و ارتباط الهی عشق و انسان فیلم بسازم. مطمئن هستم در آینده درباره این فیلم بسیار خواهیم شنید و نقد خواهیم خواند. معتقدم جامعه همچنان که نیازمند فیلم‌های کمدی و اجتماعی است نیازمند فیلم‌های هنری و فلسفی و اندیشمند نیز هست و مخاطب باید روی آن فکر کند که متأسفانه در این بخش کم‌کاری کرده‌ایم. با این پویایی که در سینما می‌بینم و رونق فیلم‌های هنری و فلسفی طی سال‌های اخیر، امیدوارم مخاطب از این فیلم‌های کم‌تفکر رد شود و در آینده تولید فیلم‌های هنری بسیار زیاد شود.
کارگردان "دختری با جوراب قرمز " در خاتمه درباره اکران این فیلم و همچنین اکران در هنر و تجربه نیز بیان کرد: به هنر و تجربه فکر نمی‌کنم چرا که با این بازیگران باید به ما اکران با سرگروه بدهند، اما برای سرگروهی بستگی به اقبال فیلم در جشنواره‌ها دارد چون اگر جایزه بگیرد قطعاً در زمان مناسب و با سرگروه خوب اکران می‌شود. ما به غیر از اکران عمومی به چیز دیگری فکر نمی‌کنیم.