سرویس سینمایی هنرآنلاین: "سرخپوست" تازه‌ترین ساخته نیما جاویدی یکی از مهمترین فیلم‌های جشنواره سی و هفتم فیلم فجر است، فیلمی که در رقابت با سایر فیلم‌ها موفق‌تر عمل کرده است و توانسته نظر مخاطبان و منتقدان را به یک اندازه جلب کند. جاویدی پس از ساخت"ملبورن" چند سال سکوت کرد و تلاش کرد با دست پر به سینما بازگردد.
"سرخ پوست" روایتی است از نعمت جاهد رئیس یک زندان که قرار است طی مدتی مشخص زندانش را خالی کند و زندانیان را به زندان جدید منتقل کند، اما در این حین اتفاقاتی می‌افتد که قصه را پیش می‌برد. در این فیلم نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، آتیلا پسیانی، ستاره پسیانی و مانی حقیقی به ایفای نقش می‌پردازند.
جاویدی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این سکوت طولانی مدت خود گفت: بخشی از آن به خاطر سفرهای "ملبورن" بود. نوشتن تمرکز می‌خواهد. حدود یک سال و نیمی که درگیر سفرهای بین‌المللی "ملبورن" بودم این تمرکز را نداشتم. بعد از آن هم به وسواس افتادم که فکر می‌کنم تا حدودی طبیعی بود.
وی درباره ایده شکل‌گیری "سرخپوست" و منبع الهام خود در نگارش فیلمنامه این فیلم بیان کرد: چند سال پیش خبری خواندم مبنی بر اینکه زندان شهر یاسوج در مسیر فرودگاه آن قرار گرفته است و فرودگاه برای تطویل و توسعه باند خود درخواست جابه‌جایی زندان را کرده بود. خلاصه بین فرودگاه و زندان بر سر این قضیه بحث بود. این جرقه اولیه که چند سالی گوشه ذهنم مانده بود منبع الهام "سرخ پوست" بود.
کارگردان "ملبورن" در ادامه درباره عنصر تعلیق که هم در کار قبلی و هم در این اثرش دیده می‌شود نیز توضیح داد: تعلیق را دوست دارم و طبیعتا در کارهایم برجسته می‌شود. به نظرم یکی از تمهیدات پرطرفدار میان مخاطبان است و کار می‌کند. در هم تنیدن تعلیق در بافت داستان مهمترین نکته‌ای است که آن را جذاب می‌کند و معمولا تلاش می‌کنم این بخش را درست بیاورم.
جاویدی در ادامه در پاسخ به این سوال که در "سرخپوست" ما شاهد بازی‌های درخشانی از بازیگران و بخصوص نوید محمدزاده هستیم که در این فیلم کاملا متفاوت ظاهر شده است. این بازی تا چه اندازه وابسته به شخص شما بود، اظهار کرد: به نظرم چنین چیزهایی را نمی‌شود تفکیک کرد. به هر حال ماحصل همکاری من به عنوان فیلمساز با نوید محمدزاده به عنوان بازیگر شده آن چیزی که روی پرده می‌بینید. جدا از توانایی و استعداد نوید، بخش مهمی از آن به خاطر اعتمادی بود که او به من داشت. وقتی بازیگر به کاری که می‌کند ایمان داشته باشد و اعتماد به نفس بالایی هم داشته باشد، بسیاری از مشکلات حل می‌شود. این رابطه و ترکیب باید درست باشد که بود و خب این اتفاق در فیلم قبلی من آنجوری که باید نیفتاد. نوید انگیزه بالایی داشت و بسیار زحمت کشید. این در مورد خانم ایزدیار نیز وجود داشت. با انرژی و انگیزه و البته بی‌ادعا در کنار من بود و از نتیجه کار او بسیار راضی هستم، چرا که نقش مددکار این پتانسیل را داشت که از فیلم بیرون بزند ولی این‌جور نشد و این به خاطر اجرای درست پریناز ایزدیار است.
وی با اشاره به این که حضور در جشنواره امر با اهمیتی در دیده شدن اثر است، گفت: باز خوردها می‌توانند تعیین مسیر کنند و این مسائل قطعا روی اکران عمومی تاثیر خواهد داشت. البته که در نهایت هر فیلمی مسیر خودش را پیدا می‌کند.
جاویدی همچنین درباره جشنواره امسال بیان کرد: متاسفانه به خاطر اکران‌های مردمی خیلی فرصت نکردم فیلم‌های همکارانم را ببینم ولی شنیده‌ها حاکی از این است که امسال فیلم‌های خوب کم نبوده است. به هر حال رقابت در چنین جشنواره‌ای که به گفته صاحب نظران به لحاظ کیفی در سطح بالایی قرار دارد لذت بخش است.
این کارگردان در ادامه در پاسخ به این سوال که سرمایه‌گذاری این فیلم بطور مشترک با آقایان مطلبی و رنجکشان بوده است، سرمایه گذاری تا چه اندازه در خدمت فیلم بوده است، عنوان کرد: فیلم با سرمایه خود تهیه‌کننده یعنی آقای مطلبی ساخته شد و بعد از آماده شدن فیلم بخشی از آن فروخته شد، پس طبیعتا چنین مسائلی وجود نداشته است.
جاویدی درخاتمه درباره بحث ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما و خروج سرمایه‌گذاران جدید از ترس فشارهای ناشناخته از هنر، گفت: همان‌طور که گفتید اگر سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند مثلا به جای خرید دلار و سکه، وارد سینما شوند، به واسطه این فضاسازی‌ها احتیاط کنند باید این مسئله به طور جدی بررسی شود که چرا این مباحث با این شدت و به این شکل مطرح می‌شود. این فضاسازی‌ها آن هم به این شکل قطعا امنیت روانی را در جامعه سینمایی بر هم می‌زند و می‌تواند باعث تضعیف سینما شود.