سرویس سینمایی هنرآنلاین: شب یلدا در آداب و رسوم ما ایرانی‌ها جایگاه خاص و ویژه‌ای دارد و هر سال بر حفظ و پایداری آن تلاش خاصی می‌شود. خانواده‌های ایرانی با جمع شدن دور هم سعی می‌کنند، این بلندترین شب سال را پاس داشته و در کنار هم آن را به صبح رسانند. در همین حال تلویزیون نیز سعی می‌کند با تولید برنامه‌های متفاوت در کنار خانواده‌های ایرانی باشد و این سنت حسنه را حفظ کند.
اما آنچه دلیل بر نگارش این یادداشت شده است، این است که در چند سال اخیر شبکه‌های مختلف تلویزیونی با تولید آثاری نه‌چندان باکیفیت در تلاش هستند تا مخاطب را به‌زور پای این جعبه جادویی نگاه دارند.
متأسفانه در طی یکی دو سال اخیر برنامه‌های تلویزیون پر شده است از حضور بازیگرانی که در مقام مجری اقدام به اجرای برنامه‌های شب یلدا می‌کنند و از سوی دیگر برنامه‌ها با توسل به دکورهای آنچنانی و نمایش زرق‌وبرق در تلاش هستند تا مخاطب را حفظ کنند.
این برنامه‌های چند ساعته نیز با حضور سلبریتی‌هایی که از یک شبکه به شبکه دیگر می‌روند و عمدتاً حرفی برای گفتن نیز ندارند پر می‌شود، اتفاقی که کاملاً مشخص است بدون هدف و تنها به جهت پر کردن تایم آنتن برنامه با انواع و اقسام شوخی‌های بی‌نمک و سؤالات تکراری یا بی‌ربط به موضوع شب یلدا رقم خورده است.
این در حالی است که تلویزیون به‌عنوان یک رسانه ملی باید در خدمت جامعه و مخاطب باشد و باید بتواند به‌عنوان یک فرستنده پیام مشخصی برای مخاطب داشته باشد، اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداده است، بلکه به‌شدت آثار بی‌کیفیتی را تولید کرده که مخاطب را بیش از هر چیز دلزده می‌کند.
اجرای یک برنامه تلویزیونی شاید در وهله اول کار ساده‌ای به نظر برسد، اما نیازمند یک تبحر خاص است، آن هم در زمانی که برنامه به شکل زنده و مستقیم قرار است روی آنتن شبکه باشد و مخاطب بلافاصله هر اتفاقی را که افتاده بدون هیچ سانسور و کم کاستی رصد می‌کند؛ اما در واقع تهیه‌کنندگان تلویزیونی با به کار گرفتن بازیگرانی که تبحری در اجرا ندارند و از فنون اجرای زنده نیز اطلاع چندانی ندارند، سعی در حفظ مخاطب دارند. این در صورتی است که مخاطب با دیدن برنامه‌ای بی‌نمک که مجری یا همان بازیگر توانایی در چرخاندن آن ندارد بلافاصله اقدام به تغییر شبکه می‌کند.
تاک‌شوهای تلویزیونی امروز تبدیل به یک سری برنامه با دکورهای عظیم چند ده میلیونی شده‌اند که حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند و مهمانان برنامه نیز معمولاً در مدت زمانی قبل‌تر به برنامه آمده‌اند و حالا با حضور مجددشان باید دوباره حرف‌های خود را تکرار کنند.
از سوی دیگر به دلیل حضور پرتعداد مهمانان عمدتاً کلام مهمان آن‌طور که باید منعقد نشده و بلافاصله باید صحنه را ترک کند و جای خود را به نفر بعدی بدهد که همین امر نه‌تنها در وهله اول بی‌احترامی به شعور مخاطب است، بلکه بی‌احترامی به مهمانان برنامه نیز هست که به نظر می‌رسد با دادن هدایای چشم‌گیر سعی می‌شود جلوی سوءتفاهم‌ها و دلخوری‌ها گرفته شود؛ اما نباید این نکته را فراموش کرد که شاید بتوان با هدایای مختلف چشم مهمانان را گرفت اما چشم مخاطب را نمی‌توان به روی آثار بی‌کیفیت بست و مخاطب امروز به دلیل وجود فضاهای مختلف و دسترسی آسان به شبکه‌های ایرانی و خارجی به‌راحتی می‌تواند از دیدن این دست برنامه‌ها دست کشیده و به دیدن برنامه مورد دلخواه خود بنشیند.
بهتر است مدیران رسانه ملی بازنگری مجددی در تولید محتوای برنامه‌های خود داشته باشند و بودجه‌های کلان این رسانه ملی را صرف تولید آثاری کنند که حداقل ارزش دیدن داشته باشند و صرفاً به جهت پر کردن آنتن ساخته نشده باشند.