سرویس سینمایی هنرآنلاین: علی نوری اسکویی جزو فعالان عرصه انیمیشن‌سازی است که سال گذشته در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر با انیمیشن "پشت دروازه بهشت" حضور موفقی داشت و توانست با 27 جایزه بین‌المللی دبدرخشد. او این روزها مشغول تولید تازه‌ترین اثر خود در عرصه پویانمایی است.
نوری اسکویی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره روند تولید تازه‌ترین اثر سینمایی خود بیان کرد: مشغول تولید پروژه "آبتین و پرطلایی" هستم که یک محصول مشترک با کشور کره است. این پروژه به تازگی به فاز تولید رسیده است. کار بسیار سنگینی است بخاطر اینکه کره کشوری باسابقه در حوزه مدیا و تولید است. کره در این حوزه صاحب سبک و به لحاظ تکنیکی از ما پیشرفته‌تر است. بنابراین باید استانداردها را از شکل سنتی ایرانی تغییر داده و با استاندارد بین‌المللی کار کنیم که پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد.
وی ادامه داد: اگر نوسانات ارزی اجازه دهد و برنامه ریزی درستی داشته باشیم اواخر سال آینده پروژه به اتمام می‌رسد.
این عضو صنف انیمیشن درباره تفاوت نگاه انیمیشن ایرانی و خارجی اظهار کرد: کار قبلی من بسیار هنری بود. ضمن این که روحیه خودم نیز به این سمت فضاها کشش دارد، اما از آنجا که بخشی از نیاز امروز ما این است که از اقتصاد نیز بهره‌مند شویم، برای این کار استایل هنری را کنار گذاشتیم و به سمت کار تجاری و مردمی پیش رفتیم. قصه درباره یک شاهزاده ایرانی و یک پرنسس کره‌ای است. فیلم پر از قصه‌های عامه‌پسند و به سمت سینمای پرمخاطب است. بجای مضامین پیچیده به سمت کاری سرگرم کننده رفته‌ایم. سبک کار نیز سه بعدی و برابر با استاندارد روز دنیاست. امیدواریم فیلم ما بتواند در داخل و خارج از کشور پرفروش باشد. این قصه از آن قصه‌هایی است که به جرات می‌توان گفت با آن به شکل جدی وارد صنعت انیمیشن می‌شویم.
نوری اسکویی در پاسخ به این سوال که ضعف اصلی سینمای ایران قصه است، تا چه اندازه روی قصه این انیمیشن کار شده است، گفت: مشکل ما فیلمنامه است و همیشه درباره این صحبت می‌شود. این مشکل فقط در سینمای ما نیست. فیلم‌های بد در همه جای دنیا این مشکل را دارند. یکی از دغدغه‌های مهم همه سینما در دنیای امروز مشکل فیلمنامه است. از آنجا که رشته خودم فیلمنامه‌نویسی بود و از این طریق وارد سینما شده‌ام، به آن اشراف دارم و می‌دانم قصه‌های خوب و سوژه‌های زیادی داریم و آدم‌های با استعدادی در این زمینه حضور دارند. مشکل بها ندادن به فیلمنامه است. در سیستم سرمایه گذاری که درصد زیادی از آن دولتی است همواره می‌گویند بودجه خوبی داریم و حالا با این بودجه یک فیلمنامه برسانید تا کار کنیم. در واقع قدرت فیلمنامه همواره نادیده گرفته می‌شود. البته برخی از تهیه کنندگان به این موضوع رسیده‌اند و امروز فیلمنامه و قصه خوب را جدی گرفته‌اند، ولی هنوز این معضل جدی نیست. یکی از مشکلات ما باور نداشتن فیلمنامه است که یکی از ارکان‌های اصلی سینماست. معمولا می‌خواهیم یک فیلمنامه بد را خوب جلوه دهیم درحالی فیلمنامه بد، بد است. مهمترین نکته در سینما که گریبان همه فیلم‌ها را گرفته شتابزدگی به سمت تولید است. پروسه نپذیرفتن فیلمنامه بد در کشور ما جدی نیست. فیلم‌ها هرچقدر پرهزینه‌تر و رد پای کمک‌های دولتی بیشتر اتفاقا فیلمنامه‌ها ضعیف‌تر است و این چرخه اتفاق می‌افتد.
وی درباره همکاری دو کشور ایران و کره بیان کرد: کل پروداکشن این پروژه 50-50 در تولید است و یکی از دلایل هم که این کار پیچیده است کمک به پتانسیل‌های انسانی است که در داخل کشور هستند. کسب تجربه و همکاری دوطرفه باعث می‌شود پیشرفتی حاصل شود که به نفع فعالان این عرصه است. البته بخشی از این همراهی توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ازطرف ایران انجام می‌شود.
این کارگردان درباره اقتباس انجام شده در نگارش متن این فیلم نیز اظهار کرد: متن اقتباسی است از داستان "کوش نامه" که یکی از داستان‌های کهن ایران است. حتی شاهنامه نیز برپایه چند ردیف از داستان‌های آن نگاشته شده است. یک داستان بین‌فرهنگی است و حوادث حول شاهزاده ایرانی است که با همسر کره‌ای خود زندگی می‌گذراند و گذری از تاریخ ایران، جاده ابریشم و غیره دارد. فضاهای خوبی که باعث تنوع فضای داستانی می‌شود و فرهنگ‌های متفاوت برایشان جذابیت خواهد داشت.
نوری اسکویی همچنین با اشاره به وضعیت انیمیشن در داخل کشور گفت: مدخل ورود انیمیشن در سالیان دور در سیستم‌های آموزشی از مسیر هنرهای تجسمی بوده است و کسانی که در این عرصه فعال بودند کار را جلو بردند. در حالیکه انیمیشن در ذات حرفه‌ای خود در جهان روی سینما بنا شده و شناخت سینما در تمام جهات هنری، پروداکشن، تعامل با مخاطب، اقتصاد آن همه به صنعت سینما باز می‌گردد و با آن خود را منطبق می‌کند. عدم شناخت این حوزه انیمیشن را به سمت یک کار لوکس نمایشگاهی برده است و روحیه انیمیشن سمت و سوی دیگری پیدا کرد. حتی آنچه برای تلویزیون ساخته شد نیز همینطور بود و مخاطب اثر را دوست نداشت و با آن ارتباط برقرار نمی‌کرد. در واقع شاهد کار قصه گوی قوی نبودیم در طی این سال‌ها با توجه به اتفاقات، انیمیشن خاستگاه اصلی خود را بازشناسی کرد و دانسته‌های خود را بازیابی کرد و از این جناح غلط، خود را جدا کرد که این اتفاق خوب است. مسائل تکنیکی خیلی پیش‌تر حل شده بود و از خیلی از کشورهای منطقه جلوتر بودیم، اما نوع نگاه و مدخل ورود هنرمندان بود. الان با توجه به این آزمون و خطاها مسیر دیگری را با توجه به تغییر نگاه‌ها طی کرده است. زمانی انیمیشن مثل بچه سرراهی بود و موضوعات متبوع خودمان را برای بچه‌ها می‌گفتیم که مورد توجه واقع نمی‌شد ولی امروز کاملا متفاوت شده است و انیمیشن به جایگاهی رسیده است که در رکورد فروش دنیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. انیمیشن در این وضعیت می‌تواند یک صنعت زیرساختی باشد و رونق به سینما بیاورد. اهالی سینما نیز ویژگی و خواص آن را فراگرفته‌اند و امروز انیمیشن جزو سینمای حرفه‌ای محسوب می‌شود. امروز سینما هم روی خوش‌تری به انیمشن نشان می‌دهد و در آینده نه چندان دور جایگاه خود را پیدا می‌کند.