سرویس سینمایی هنرآنلاین: 21 شهریور ماه در تاریخ کشور ما روز ملی سینما نامیده شده است. اکنون از روزی که دستگاه سینماتوگراف وارد ایران شد 118 سال گذشته است.
با ورود نخستین دوربین فیلمبرداری در زمان مظفرالدین شاه به ایران در 1279 شاید کسی فکر نمی‌کرد که این جعبه جادویی بتواند روزی به یک هنر- صنعت تبدیل شود و کارخانه‌ای برای ساخت و پرداخت رویاها باشد.
در همان اولین سال‌ها زمانی که نخستین فیلم‌های صامت توسط میرزا ابراهیم خان عکاس باشی به تصویر کشیده شد با دیدن نخستین تصاویر بسیاری از مخاطبان از ترس قالب تهی کردند و مانند بسیاری دیگر از مخاطبان در خارج از ایران نسبت به این تصاویر واکنش نشان دادند، اما رفته رفته این تصاویر آشنا شدند و امروز در زندگی ما ایرانی‌ها سینما و تصویر از جایگاه خاص و ویژه‌ای برخوردار است.
در سال 1312 زمانی که پس از گذشته نزدیک به سه دهه نخستین فیلم ناطق ایرانی "دختر لر" توسط اردشیر ایرانی در بمبئی ساخته شد و در کشور به نمایش درآمد بسیاری از آن استقبال کردند و مقدمات ساخت فیلم‌های دیگر با کارگردان‌هایی دیگر فراهم شد و رفته رفته بر تعداد تولید کنندگان آثار و همچنین ستاره‌های سینما افزوده شد.
در واقع سینمای ایران پیشینه طولانی دارد وهرگز نمی‌توان آن را نادیده گرفت. سینمای ایران از پیش از انقلاب اسلامی با مردم عجین شد و رنگ و بویی دیگر گرفت، به طوری که هنوز تعدادی از آن آثار در خاطره تاریخی ملت جای خوش کرده‌اند.
پس از انقلاب این شکوفایی به رنگ و لعابی دیگر درآمد، سینما در اوج پختگی خود قرار گرفت و سینماگران جوانی به آن افزوده شدند و توانستند در طی این سال‌ها نام ایران و سینمای ایران را جهانی کنند. امروز نام ایران به واسطه آثار هنرمندانش در تمامی جشنواره‌ها و میان مردم کشورهای دیگر به نیکی یاد می‌شود و این به واسطه هنری است که بسیاری را به خود شیفته کرده است. ساخت آثار داستانی، مستند، کوتاه و حتی انیمیشن در این سال‌ها با تمام سختی‌ها و کاستی‌ها موجب شده است بسیاری با سینمای هنری ایران آشنا شوند و آوازه ایران در همه جای دنیا شنیده شود.
امروز سینماگران ما نامشان در مقابل بزرگان سینمای جهان نشسته است، همان‌ها که بسیار جلوتر از ما با این صنعت آشنا شدند و به لحاظ تکنیکی و ابزاری بسیار از ما پیش‌روتر هستند، اما فیلمسازان ایران به واسطه هنر و ذوقی که در درونشان نهاده شده است، گاهی با دستان خالی آثار خود را جهانی کردند و پرچم ایران را بالا نگاه داشته‌اند.
هرچند در طی سال‌ها کم جفا به این سینما نشده است و همواره با پستی و بلندی‌های بسیاری مواجه بوده، اما این هنر هرگز فراموش نشده است.
در طی این سال‌ها گاهی سینما در اوج خود بوده و گاهی نیز به روزهای افول نزدیک شده است، اما باز هم به واسطه هنرمندانی که از جان و دل برای سینما فعالیت کرده‌اند توانسته قامت خود را راست نگاه داشته و در این عرصه بدرخشد.
این روزها به واسطه وضعیت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی که درگیر آن هستیم شاید حال سینما خوش نباشد، اما به یقین جوانان آن باز هم با دستان خالی خوش خواهند درخشید و همچنان این آوازه در جهان نگاه داشته خواهد شد.