به گزارش هنرآنلاین، در ادامه کارگاه‌های تخصصی یازدهمین جشنواره سینما حقیقت، کارگاه "حقیقت لحظه" با حضور جانفرانکو رُزی مستندساز سرشناس ایتالیایی و یکی از داوران بخش مسابقه بین‌الملل برگزار شد.
در بخش اول این کارگاه بخش‌هایی از فیلم مستند "قایقران" یکی از آثار این مستند ساز که در سال ۱۹۹۳ ساخته شده بود برای هنرجویان به نمایش گذاشته شد.
در ابتدای این کارگاه، رزی گفت: در مدرسه فیلم نیویورک درس خواندم اما قوائد حاکم بر این شهر از جمله نوشتن طرح فیلم،تعیین بودجه و بازیگر و ... را دوست نداشتم و نمی‌خواستم از این قوانین تبعیت کنم.
وی ادامه داد: من دنبال ساخت چنین فیلم‌هایی نبودم و نمی‌خواستم فیلم‌های مستند روال آن زمان را که بیشتر قوم نگاری و مشاهده‌گر بودند بسازم. در طول زمان تصمیم گرفتم در را به روی خودم ببندم و اجازه هجوم تصاویر و اطلاعات زیاد را به ذهنم ندهم و با حداقل مواد و اطلاعات داستان‌هایم را روایت کنم.
رزی خود را خارج از چارچوب‌های سینمای نیویورک در هر زمانی دانست و درباره اهمیت سینمای مستند گفت: همیشه به دنبال روایت شخصی خودم از واقعیت بودم و برای همین موافق این نیستم که بگویند کارهای من سورئالیستی است و بیشتر از همه آنچه باعث این اشتباه می‌شود تعلیقی است که در فیلم‌هایم وجود دارد.
این مستندساز ایتالیایی درباره ساخت فیلم "قایقران" اضافه کرد: من همیشه تنها کار می‌کردم، فیلم می‌گرفتم و صدا را کنترل می‌کردم، آن هم با دوربین‌هایی که تنها اجازه 6 دقیقه فیلم گرفتن را به من می‌دادند و این موضوع کار ساده‌ای خصوصا در هند و بنارس نبود.
جانفرانکو رزی که برای ساخت این فیلم سال‌ها به هند رفته و زمان زیادی را صرف ساختن این فیلم کرده عنوان کرد: برای شروع ساخت این فیلم دو ماه بدون اینکه تصویری بگیرم در شهر می‌چرخیدم و فکر می‌کردم فیلم را از چه زاویه‌ای و چگونه بسازم حتی زمانی تصمیم گرفتم فیلم را نسازم چون نمی‌دانستم چطور آن را شروع کنم.
وی ادامه داد: یک روز لب دریا رفتم و از نگاه یک توریست به آنجا نگاه کردم تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد و قایقرانی را دیدم که دنبال مشتری بود.اول قرار بود تنها نیم ساعت باهم در دریا بچرخیم و بعد شد یک ساعت و بعد ساعت ها شد و بعد هم داستان با همین قایقران ساخته شد.
او با بیان اینکه پس از بازگشت به نیویورک چند ماه به (راش های) فیلم دست نزده گفت: در این مدت فکر می‌کردم که چگونه حسی که داشته‌ام را بازسازی کنم و برای همین شش سال به بنارس می‌رفتم و بر می گشتم و همین شکل از ساخت "قایقران" تبدیل به مسیر من برای فیلمسازی‌ام در آینده شد.
این مستند ساز شناخته شده ایتالیایی که با این فیلم توانست در جشنواره‌های مهمی چون لوکارنو، ایدفا و ساندنس شرکت کند ادامه داد: مردم فیلم را می بینند و می‌گویند چقدر خوش شانس بودی که یک روز رفتی بنارس، فیلم گرفتی و این همه اتفاق در فیلم تو هست در حالیکه پشت این فیلم شش سال کار مداوم است.
رزی با اشاره به این مطلب که، با ایده شروع به ساخت فیلم می‌کند در حالیکه درباره اول و آخر فیلمی که می‌خواهد بسازد چیزی نمی‌داند گفت: اولین و تنها سرمایه من برای ساخت فیلم زمان است و هیچ گاه بدون درک مکان و شخصیت کارم را شروع نمی‌کنم.
او داشتن پیش نوشته برای ساخت یک مستند را شروع گفتن یک دروغ دانست و گفت: مهمترین کار این است که یاد بگیرید چگونه آنچه قلب شما را لمس کرده انتقال بدهید.