سرویس سینمایی هنرآنلاین: فرامرز قریبیان بازیگر و کارگردان در این سال‌ها بسیار خوش درخشیده است، اما بازی او را در فیلم سینمایی "سفیر " و ایفای نقش قیس ابن مسهر را کمتر می‌توان از خاطره‌ها برد.
فرامرز قریبیان متولد 26 آبان ماه ۱۳۲۰ در تهران سه بار در سال‌های ۱۳۶۶، ۱۳۷۱ و ۱۳۷۸ برنده سیمرغ بلورین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر شده است.
او تحصیلات در رشته بازیگری مدرسه ویژوال آرت در آمریکا را رها کرد و فعالیت سینمایی خود را با دستیاری کارگردان و ایفای نقش کوتاهی در فیلم "بیگانه بیا" ساخته مسعود کیمیایی در سال ۱۳۴۷ آغاز کرد و سپس به دلیل مسافرت به خارج از کشور چند سال از سینما دور بود.
او چهار سال بعد در سال ۱۳۵۱ بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی به نام " خاک " بازی کرد و بازی خوب و روانش در فیلم "گوزن‌ها " در کنار بهروز وثوقی، نام او را سر زبان‌ها انداخت. "غزل" در سال ۱۳۵۵ سومین همکاری او با مسعود کیمیایی بود. در سال ۱۳۵۷ جلوی دوربین بهمن فرمان آرا و در فیلم "سایه‌های بلند باد" رفت.
قریبیان پس از انقلاب اسلامی و در دهه شصت در فیلم‌های بسیاری بازی کرد. "سمند" در سال ۱۳۶۴ دیگر فیلم موفق او بود. قریبیان در سال ۱۳۶۵ کارگردانی را با فیلم قابل‌قبول "جدال در تاسوکی" آغاز کرد و در سال ۱۳۶۶ در فیلم "ترن" به کارگردانی امیر قویدل ایفای نقش کرد و توانست از ششمین دوره جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کند. او در همین سال بازی در فیلم موفق "کانی مانگا " را در کارنامه خود ثبت کرد.
قریبیان در اوایل دهه هفتاد و در سال ۱۳۷۰ پس از ۱۵ سال بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی به نام "ردپای گرگ" بازی کرد و کاندید سیمرغ بلورین شد. او در این فیلم بازی درخشانی را به نمایش گذاشت. یک سال بعد به خاطر بازی در فیلم "بندر مه‌آلود" در یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر توانست جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از آن خود کند. وی در سال ۱۳۷۳ با فیلم "تجارت " بار دیگر جلوی دوربین مسعود کیمیایی ظاهر شد.
قریبیان در سال ۱۳۷۴ دومین فیلم خود را کارگردانی کرد؛ "قانون " یک فیلم پلیسی معمولی بود که برای قریبیان امتیازی به‌حساب نمی‌آمد. "یاغی" در سال ۱۳۷۶ به کارگردانی جهانگیر جهانگیری دیگر فیلم قابل‌توجه او شد؛ اما قریبیان توانایی‌هایش در کارگردانی را در سال ۱۳۷۸ با فیلم "چشم‌هایش " ثابت کرد. فیلمی خوش‌ساخت با فصل‌هایی ماندگار که با نگاه به داستان "داش آکل" صادق هدایت ساخته‌شده بود. او که به‌عنوان بازیگر نقش اصلی نیز در این فیلم حضور داشت موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم حراره در سال ۲۰۰۱ شد.
فرامرز قریبیان سومین سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد، در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر را برای بازی درخشان خود در فیلم "مرد بارانی" به کارگردانی ابوالحسن داوودی به دست آورد. قریبیان طی دو سال متوالی در سال‌های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ جلوی دوربین اصغر فرهادی رفت و به ترتیب در فیلم‌های "رقص در غبار" و "شهر زیبا " در دو نقش متفاوت و مفهومی به ایفای نقش پرداخت. بازی درخشان او در فیلم "رقص در غبار" موردتوجه منتقدین قرار گرفت و موفق شد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک و جایزه گرگ نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو ۲۰۰۳ را به دست آورد و همچنین برای ایفای نقش در "شهر زیبا" جایزه ویژه هیئت‌داوران جشنواره بین‌المللی فیلم هند ۲۰۰۴ را از آن خود کند.
قریبیان در سال ۱۳۸۴ در فیلم "رویای خیس " ساخته پوران درخشنده به ایفای نقش پرداخت و در سال ۱۳۸۵ بار دیگر در فیلمی از مسعود کیمیایی به نام "رئیس " ظاهر شد. وی در سال ۱۳۸۹ با فیلم "آلزایمر " نقش متفاوت دیگری را تجربه کرد و دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر به او اهدا شد. قریبیان به همراه پسرش سام قریبیان در سال ۱۳۹۲ "گناهکاران " را کارگردانی کرد که نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فجر شد، فیلمی با ژانر هیجان‌انگیز و معمایی که به‌عنوان یکی از نامزدهای نهایی بهترین فیلم سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر انتخاب شد. او که خود نیز در این فیلم به ایفای نقش پرداخت توانست جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره سپنتا سانفرانسیسکو را در سال ۲۰۱۴ به دست آورد.
پس از "گناهکاران " در سال 1393 قریبیان در فیلم سینمایی "چهارشنبه خون به پا می‌شود" به کارگردانی حماسه پارسا به ایفای نقش پرداخت و پس‌ازآن در اثر سینمایی دیگری حضور نیافت.
قریبیان در طی این سال‌ها در تلویزیون نیز حضور کمرنگی داشت او تنها در سریال‌های "آخرین دعوت "،" نیستان "، "روز حسرت "، "باغ شیشه‌ای " و "تکیه برباد " در سال 91 به ایفای نقش پرداخت و پس‌ازآن در اثر دیگری ایفای نقش نکرد.
درمجموع او بازیگر گزیده کاری است و حالا که پا به سن گذاشته است کمتر در محافل و آثار سینمایی که امروز به روی پرده سینماها می‌روند، دیده می‌شود.
قریبیان را می‌توان جزو آن دسته از بازیگرانی دانست که علاقه‌اش به ژانر پلیسی همواره در آثارش نمود داشته است و این علاقه را می‌توان در آثار سام قریبیان پسر او نیز به‌وضوح دید.