سرویس سینمایی هنرآنلاین: "316" آخرین فیلم پیمان حقانی حدود سه سال پیش در گروه هنر و تجربه اکران و با استقبال مواجه شد.
حقانی سپس تصمیم داشت فیلم "افسانه سه زن" را بسازد و تا مرحله انتخاب بازیگر هم پیش رفت، اما موفق نشد این فیلم را به سرانجام برساند. او در نهایت به سراغ فیلم دیگری رفت که آن فیلمنامه هم نتوانست نظر تهیه‌کنندگان را جلب کند. حالا حقانی تصمیم دارد با فروش خانه‌اش، به سراغ تولید یک فیلم کمدی برود تا از فروش حاصل از این فیلم بتواند سرمایه فیلم بعدی‌اش را فراهم کند.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین دراین‌باره گفت: بعد از فیلم "316 "چند فیلمنامه نوشتم که می‌خواستم یکی از آن‌ها را کار کنم ولی متأسفانه مجوز آن‌ها از سوی ارشاد صادر نشد. در نتیجه در این فکر هستم که فیلمنامه کمدی "احمق و احمق‌تر " را برای دریافت پروانه ساخت ارائه دهم.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا این نام را که تداعی‌کننده یک فیلم هالیوودی است، انتخاب کرده، اظهار کرد: ربطی به قصه فیلم جیم کری ندارد و تنها یک شباهت اسمی است. از آنجایی که در فیلم کمدی عنوان فیلم بسیار مهم است و باید معرف ژانر فیلم باشد به این نام رسیدم ولی ربطی به نمونه خارجی آن ندارد.
حقانی در ادامه درباره این فیلم و حال و هوایی که دارد بیان کرد: سعی می‌کنم یک اثر خوب باشد و از قابلیت‌های ژانر کمدی که موقعیت و کلام است، استفاده کنم. درعین‌حال تلاش می‌کنم کاری باشد که هم انتقاد اجتماعی و هم کنایه در برداشته باشد و روان‌شناسانه به مسائل بپردازد. ترجیح می‌دهم از کمدی که این روزها جایش بسیار خالی است استفاده کنم. جای فیلم‌های کمدی درستی مانند فیلم "آپارتمان‌نشین‌ها " و "لیلی با من است " امروز در سینمای ما خالی است و سعی می‌کنم که کاری بسازم که حرفی برای گفتن داشته باشد.
این کارگردان جوان ادامه داد: در سبک آن‌هم شوخی‌هایی با ژانر کمدی دارم و درمجموع این ششمین فیلمنامه‌ای است که دوست دارم بسازم و آن‌هایی که پیش‌ازاین دوست داشتم بسازم، متأسفانه به دلایل مختلف ازجمله هزینه به سرانجام نرسیدند. سه سالی است که تلاش می‌کنم فیلم بسازم ولی نمی‌شود، چراکه تهیه‌کننده‌ها اغلب فیلمنامه کمدی می‌خواهند و فکر می‌کنم سخت‌ترین ژانر سینمایی نیز هست و حتی گاهی می‌ترسم این کار را انجام دهم؛ اما فکرمی‌کنم تنها شانسم برای حضور در سینما ساخت فیلم کمدی است، امیدوارم که بتوانم کار متفاوتی ارائه دهم و دوست‌داشتنی باشد.
حقانی درباره چرایی عدم پذیرش فیلمنامه‌هایش از سوی تهیه‌کنندگان عنوان کرد: متأسفانه فیلمنامه‌های من در تهیه‌کنندگان علاقه‌ای ایجاد نکرد و بعد از خواندن این آثار گفتند فیلمنامه کمدی چه داری؟ تلاش کردم واقع‌بین باشم، چراکه برای چند فیلمی که ساختم بسیار جنگیدم و امروز بسیار خسته هستم. امیدوارم که حداقل فیلم کمدی که می‌سازم آن‌قدری در گیشه فروش داشته باشد که بتوانم به سمت سینمای خودم برگردم. این فضا بسیار خسته‌کننده است ما این‌همه فیلم دیدیم و تلاش کردیم تا تجربه نویی داشته باشیم، اما اعتمادی و جود ندارد و مجبور هستی خودت ریسک کنی و بجنگی تا بتوانی کارت را به سرانجام برسانی. در این 14 سالی که در سینما بودم صدمات زیادی خوردم و چیزی نصیبم نشده است.
وی در ادامه گفت: برای ساخت این فیلم مجبورم خانه شخصی‌ام را بفروش برسانم تا پولش فراهم شود. به هر حال سینما صنعت گرانی است و دولت هم ایدئولوژی خودش را دارد و از همه فیلم‌ها حمایت نمی‌کند، به همین دلیل باید این کار را انجام دهم چون اگر تنها کارگردان کار باشم درنهایت دستمزدی دریافت می‌کنم که سرمایه فیلم بعدی‌ام نمی‌شود. نیازمند یک قیام هستم تا بتوانم پول ساخت فیلم بعدی را فراهم کنم و به ژانر و سبک خودم بازگردم. از کوبریک یاد گرفتم برای فیلم خوب باید خودت تهیه‌کننده کار باشی و به همین دلیل هم می‌خواهم خودم اقدام کنم. مگر اینکه مثل نولان دو تا فیلم "سوپرمن" و "بتمن" بسازم تا بتوانم برای فیلم بعدی تهیه‌کنندگان را مجاب کنم تا سرمایه‌گذاری کنند.
حقانی در پاسخ به سؤالی دیگر درباره ساخت فیلم در خارج از کشور و دعوت از او نیز عنوان کرد: این اتفاق برای من افتاد و باخانم کتایون شهابی قصد داشتیم فیلمی را در خارج از کشور بسازیم، قرارداد هم‌بسته شد ولی به سرانجام نرسید. ضمن اینکه تهیه‌کنندگان خارجی بسیار سخت‌گیر هستند و به‌راحتی پای میز مذاکره نمی‌آیند مگر اینکه آثار قبلی‌ات آن‌ها را جذب کرده باشد یا مانند آقای فرهادی در جشنواره‌های صاحب‌نام جوایزی را کسب کرده باشی و با نام و آثارت آشنا باشند. از سوی دیگر نباید این نکته را فراموش کرد که به هر حال ما در اینجا زندگی می‌کنیم و به شیوه اینجا قصه‌گویی بلدیم.
کارگردان " مردی که گیلاس‌هایش را خورد" درباره عدم توجه تهیه‌کنندگان به فیلم‌های تجربی و استقبال مخاطب ازاین‌دست آثار گفت: تهیه‌کنندگان این‌طور فکر نمی‌کنند و بیشتر به دنبال فیلم کمدی هستند و ملودرام نه یک کار متفاوت. برای اکران "316" دستیاران من در تمام اکران‌ها حضور داشتند و با مردم عادی صحبت کردند و از آن فیلم استقبال هم شد اما تهیه‌کنندگان این را نمی‌پذیرند و فکر می‌کنند سلیقه مردم را بهتر می‌دانند و سلیقه مخاطب را هدایت می‌کنند به همین دلیل هم اگر فیلم چیپ می‌شود نگاه آن‌هاست و اگر به سمت فرهنگ و هنر اعتلا می‌یابد بازهم نگاه تهیه‌کننده است. مخاطب درهرصورت اثر خوب را دوست دارد و از آن استقبال می‌کند.