گروه تئاتر «هنرآنلاین»: نمایش «معجون السلاطین» به کارگردانی سعید زارعی این روزها در تماشاخانه ایرانشهر درحال اجرا است و قرار است تا 18 آذرماه نیز به اجرای خود ادامه دهد.
داستان این نمایش که متن آن را محمود خسروپرست و پیام سعیدی به رشته تحریر درآوردند از این قرار است که یکی از شاهان قاجاری درحال احتضار است و بحث جانشینی او در میان درباریان بالا می‌گیرد.
سعید زارعی، در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره چگونگی شکل گیری ایده «معجون السلاطین» گفت: نمایشنامه «معجون السلاطین» سال 97 توسط محمود خسروپرست و پیام سعیدی نوشته شد که در جشنواره تئاتر دانشگاهی با همدیگر بودیم و با هرکدامشان کارهایی به صورت مجزا کار کردم. محمود خسروپرست متن «خیط خون» را برایم نوشته بود که در همان زمان در جشنواره تئاتر دانشگاهی اجرا شد و پیام سعیدی هم متن دیگری را برای من نوشتند که چندبار آن را اجرا کردم.
وی افزود: من ایده‌ای بر اساس یکی از متن‌های قدیمی ایرانی داشتم و قرار شد این دو دوست بر اساس آن یک اقتباس یا بازنویسی امروزی از آن متن داشته باشند. متن نوشته شد اما پس از نگارش شرایط اجرایی برای اجرای نمایش مناسب نبود تا اکنون که به اجرا رسیده است. محتوای این نمایش درمورد یکی از شاهان قاجار است که درحال مرگ است و بحث جانشینی برای این شاه است. البته ما اشاره مشخصی نداریم که کدام یک از شاهان قاجار است.
زارعی با اشاره بر این که نمی‌توان به طور کامل این نمایش را یک نمایش ایرانی دانست، بیان کرد: یکی از تلاش‌های گروه این بود که مخاطب به طور قاطع نتواند بگوید که این نمایش یک نمایش آیینی_سنتی است و یا کاملا ایرانی است. ما تمایل داشتیم گپ و گفت مستند تئاتر مدرن در فردی که به تصویر می‌کشیم وجود داشته باشد. در واقع یک ایده کلاژگونه‌ای را در سرتاسر اجرا چه در طراحی صحنه و چه در طراحی لباس مدنظر داشتیم که همین باعث می‌شود که نتوان به طور قطع این نمایش را ایرانی دانست.
کارگردان نمایش«معجون السلاطین» همچنین به افزایش نمایش‌های ابزورد اشاره کرد و گفت: این اقفزایش به دلیل کشش جامعه امروز ما است. تئاتر آیینه تمام قد جامعه خودش است و من فکر می‌کنم با توجه به وضعیت ما، اکثرا تئاترها به سمت ابزوردگرایی رفته است تا وضعیت گیجی را به نحو احسن برای مخاطب به روی صحنه ببرند.البته این که اکثریت تئاتر حول محور هیچ‌انگاری می‌چرخد لزوما به معنای کمرنگ شدن سبک‌های دیگر تئاتر نیست.
زارعی همچنین در رابطه با میزان انطباق اثرش با جامعه امروز ایران اظهار کرد: یکی از مشخصه‌های همیشگی کار کمدی این است که تا چه زمانی تاریخ مصرف دارد. من الزاما «معجون السلاطین» را کار کمدی نمی‌دانم؛بلکه آن را دارای رگه‌های کمدی می‌دانم. چیزی که همیشه آثاری که رگه‌های کمدی دارند را سخت می‌کند این است که تاریخ انقضایشان چه زمانی است و تا چه زمانی می‌تواند تعمیم پیدا کند و تا چه زمانی می‌تواند خودش معنایش را بسازد. به نظرم این را گذر زمان و مخاطب مشخص می‌کند. گذر زمان شاهد خوبی برای ماندگاری یک محتوا است.
وی در پایان افزود: یکی از نگرانی‌های ما زبان نمایش بود که از زبان رئالیستی دور است و یک زبان قاجاری است و نگران بودیم که مخاطب با آن ارتباط برقرار نکند اما خوشبختانه این نگرانی با توجه به واکنش مخاطبان رفع شد.