گروه تئاتر هنرآنلاین: «هفت‌خان اسفندیار» نمایشی حماسی که این روزها در تالار وحدت میزبان بسیاری از مخاطبان فرهیخته به ویژه حوزه تئاتر است. «هفت‌خان اسفندیار» به گواه صاحبنظران توانسته بازنمایی مناسبی از شاهنامه فردوسی در صحنه تئاتر داشته باشد.
ادبیات کهن ایران به ویژه ادبیاتی که آبشخور معنوی و عرفانی دارد؛ آنچنان گرانقدر بوده که پس از گذشت چند قرن همچنان ماندگار است و سینه به سینه و دهان به دهان نقل شده و می‌شود.
در عرصه هنرهای نمایشی با توجه به رویکردهای خلاقی که در حماسه‌سرایی و شخصیت‌پردازی شاهنامه وجود دارد، بی‌تردید بر زبان و ادبیات فارسی اثرگذار است. به طور اساسی خوانش خود شاهنامه و بازخوانی و نگارش این اثر حتی برای کودکان ما نیز جذاب است.
با یک حساب سر انگشتی می توان به این مسئله رسید که دیگر تبدیل آثار نمایشی،سینمایی و تلویزیونی از متون خارجی به سر آمده است.
تصویرسازی محشر شاهنامه فردوسی
ما دستاورد و مشاهیر مهمی در کشور خودمان داریم که متاسفانه استفاده‌ای از آن نبرده‌ایم، مخاطب بعد از خواندن شاهنامه، تصویرسازی ارزشمندی برایش شکل می‌گیرد که این تصویرسازی بی‌نظیر است. البته که پرداختن به موضوع شاهنامه در نوع خود بسیار سخت و پیچیده است و هر بار با مراجعه با شاهنامه، تاریخ تکرار خواهد شد و برداشت‌های جدیدی به دست می‌آید.
در این اثر و اینگونه آثار گره های ذهنی مخاطب باز می شود و به باورهای قلبی و میهنی خود می رسد؛ چرا که او با حماسه وطن پرستی مواجه شده است. خوشبختانه «هفت‌خان اسفندیار» باور مشترک همه ما به حساب می‌آید و نمایش با این شاه‌مصرع؛ «چو ایران نباشد، تن من مباد». عجین شده است.
وجه و ایمان مشترک همه ما «ایران» است، به همین دلیل سفرا و رایزنان فرهنگی که میهمان کشور ما هستند، برای عوامل نمایش احترام زیادی قائل هستند. تماشاگران ایرانی فرهیخته و فرهنگی هستند، اثر خوب را تشخیص می‌دهند و از آن اثر حمایت جدی دارند.
«هفت‌خان اسفندیار» یکی از نمایش‌هایی است که به دلایل مختلف مورد توجه و احترام عوامل و مخاطبان است. وقتی «شاهنامه» دستمایه یک اثر نمایشی است، نمی‌تواند خلاق و فاخر نباشد.
هر بار با مراجعه با شاهنامه، تاریخ تکرار خواهد شد و برداشت‌های جدیدی به دست می‌آید. ما همه وامدار گنجینه ارزشمند شاهنامه فردوسی هستیم و باید به شکوه اثر دقت داشته باشیم.