گروه رادیو وتلویزیون خبرگزاری هنر ایران: گوش سپردن به سخنان بزرگان است. این تاک شو با اجرای علی درستکار هر هفته مهمانی از زمره اندیشمندان، پژوهشگران، فیلسوفان و نویسندگان را به این منزل عاریتی دعوت می‌کند تا ما با جهان‌بینی و نگاه آن‌ها به رخدادهای زندگی گوش بسپاریم.
در واقع شعار اصلی برنامه همین است: در خلوت خود برنامه را تماشا و تفکر کنید.
طراحی صحنه «سپنج» مانند خود برنامه کاملا به اصل گرایی و مفهوم اشاره دارد. از همان ابتدای برنامه که مهمان معرفی می‌شود و داخل دفتری جمله‌ای به یادگار می‌نویسد و امضا می‌کند فضایی از هارمونی رنگ‌های زینتی و با شکوه را به ما نشان می‌دهد.
در نمای اولیه وقتی به دیوارهای پشت سر مهمان توجه کنید تلفیقی از رنگ آبی و قهوه‌ای انتخاب شده تا حسی از ملایمت و مصاحبت آرام بخش را القا کند و گچ‌بری‌های دیوار که کاملا بر اساس سبک معماری قدیم ایرانی تزئین شده است و ما را یاد دیوارهایی با گچ‌بری‌های پر زحمت قدیمی می‌اندازد. در جایی که مهمان برنامه می‌نشیند میز و صندلی با چوبی بسیار مرغوب را می‌بینیم که پرتوهای نور از پنجره بر روی میز و دفتر افتاده است و چشم را نوازش می‌دهد.
این ترکیب قهوه‌ای با دیوارهای پشت، دکوراسیونی کلاسیک را ساخته تا از هر زرق و برق عاری باشد، حتی در دکور بعدی که مهمان و علی درستکار روبه روی هم نشستند، فضا در نهایت سادگی و مینیمال بودن دکور شده است. به گونه‌ای که اطراف کاملا سیاه دیده شود و در مرکز تصویر فرشی کهنسال با دو صندلی به رنگ خاکی و میزهای کوچکی با طرح‌های اسلیمی کنده کاری شده در روبه روی هم قرار گرفتند و درست مانند دکورهای کلاسیک تقارن را رعایت کردند. همانقدر ساده که فقط توجه به مجری برنامه و مهمانش باشد.
جالب است که بدانید فرشی که در کل زمان برنامه زیر پایشان پهن است بیش از صد سال سن دارد و از بزرگترین نمونه‌های باقی‌مانده فرش ملایری در ایران است. ورثه صاحب فرش که دو دختر و یک پسر بودند این فرش را به یک قسمت بزرگ و دو قسمت کوچکتر تیکه می‌کنند و به عنوان ارث بر می‌دارند و فرشی که شما در برنامه می‌بینید متعلق به دو خواهر هست که دوباره این دو تیکه را بهم وصل کردند.
قصه این فرش همانند اسم برنامه گذرا بودن متعلقات این دنیا را به ما یادآوری می‌کند و سادگی را مثل زندگی به ما گوشزد می‌کند.
نویسنده: آلما حقیقی