سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار داریوش حسینی در گالری امکان، نمایشگاه یادبود رضا مافی در گالری ترانه باران، نمایشگاه نقاشی‌های سولماز توحیدلو در گالری سیحون و نمایشگاه گروهی نقاشی و مجسمه با عنوان "نقش بند" در گالری ویستا، رویدادهای هنری هستند که در گالری‌گردی این هفته به سراغ آن‌ها رفته‌ایم.
شهری به رنگ قرمز و سفید
"دیستوپیا" یه به قولی شهر فاسده مورد نظر داریوش حسینی در گالری امکان به واسطه رویکر مینیمالیستی او در استفاده از رنگ‌ها و به دلیل حضور فیگورهای متحرک و منهدم شده که با هوشمندی هنرمند با رنگ قرمز به تصویر در آمده‌اند، تنها بیش از هر چیز دیگری شرایط و فضای یک انهدام و فساد جسمانی را به تصویر می‌کشند.
او به دلیل استفاده مناسب از عنصر خط در میان صفحه سفید این انهدام را مجسم می‌کند و به واسطه سطوح قرمز رنگی که از رنگ قرمز بر سطح سفید سایه گسترانده این انهدام را در بعد تصویری عمیق‌تر می‌کند و در بسط دادن حس انهدام مخاطبش را به گونه‌ای دیستوپیای خود مواجه می‌کند.
او صرفا با محدود کردن عناصر تصویری شکلی از شهری فاسد شده را به تصویر می‌کشد و در این بین تفاسیر و علت وجودی این شهر را از مخاطب خود می‌گیرد و او را با حسی از پیش تعیین نشده مواجه می‌کند که به نظر به واسطه شیوه‌ای که انتخاب کرده این کار او درست است.
شکستن حصارهای پیرامون خط و خوشنویسی
نمایشگاه بزرگداشت رضا مافی به مناسبت روز جهانی موزه در گالری ترانه باران، به نوعی بازخوانی رویکردهای نخستین هنرمندان در تلفیق خط با نقاشی و تاثیراتی است که این هنرمند بر روی این زمینه از هنر نقاشیخط گذاشته است.
مافی به واسطه این که جزو نخستین و یا شاید اولین کسی بود که از خطاطی بر روی بوم استفاده کرد، جایگاه در خور توجهی را در این عرصه برای خود به وجود آورده است.
او رویکرد خاص خود را در این سبک از نقاشی به جای گذاشته است و استفاده افراطی او از رنگ قهوه‌ای در زمینه آثارش که حاصل نگرش او به مفهوم سنت در هنر ایرانی است، یکی از نکاتی است که آثار این هنرمند را منحصر به فرد کرده است.
با اینکه آثار او متوجه و متأثر از هنرهای سنتی است، ولی دستیابی به فرم‌های جدید از اصول تخطی ناپذیر آثار این هنرمند است. در واقع بیان تصویری آثارش تک بعدی نیست و از ویژگی‌های مهم کارهای او چند بعدی بودن نگرش‌اش در قلمروی هنر خوشنویسی است. سیاه مشق‌های مافی نمایشگر قدرت و نوآوری در هنر خوشنویسی سنتی است. او بدون استفاده از قلم‌مو، با قلمِ نی و مرکب بر بوم آثاری را خلق کرده است و این شیوه کاری آثار او را نیز منحصر به فرد کرده است.
هویت‌های مغشوش، زیبا و ساختارمند
سولماز توحیدلو با در هم تنیدن، فیگور و پرتره‌های زنانه با عناصر بصری ایرانی سعی کرده هویتی را که در ذهن خود از زن ایرانی در نظر دارد به تصویر بکشد.
هر چند او به دلیل آن که پرتره‌هایی مغموم را به تصویر می‌کشد سعی کرده تا این پرتره‌ها را در جهان مورد نظر خود بگنجاند و با توجه به نشانه‌های بصری تلفیقی از سنت و مدرنیته را که در نهایت تصاویری مخدوش اما زیبا به وجود آورده را رقم بزند.
او در مسیری حرکت کرده است که در آن علیرغم زیبایی ظاهری و نظم ساختاری که در تصاویر موجود است، مخاطب با تصویر آشفته و مغشوشی رو به روست که می‌توان آن را نمونه تصویری از یک پریشانی تصویری دانست. پریشانی تصویری که از یک مبدا به مقصدی رسیده است و این نکته را شاید بتوان از دل عنوان این نمایشگاه که "الف-ب" است نیز درک کرد
نگاه معاصر به نمادها و نشانه‌های ایرانی
نمایشگاه گروهی "نقش بند" در گالری ویستا که به مناسبت روز جهانی موزه برگزار شده در پی ترسیم نمایی از رویکردهای معاصر به نمادها، نقش‌ها و نشان‌های سنتی ایران در آثار هنری پرداخته است.
در این آثار توجه به نمادها و نشانه‌های ایرانی و ارائه آن در قالب‌های جدید یکی از عناصر مهمی بود که موجب پیوند آثار نمایشگاه شده است.
در واقع هنرمندان حاضر در این نمایشگاه در برخوردهای متفاوت خود گاهی این نقش مایه‌ها را به عنوان اصل اثر انتخاب کرده و بر روی آن مفاهیم مورد نظر خود را ارائه کرده‌اند که این رویکرد بیشتر در آثار حجمی به چشم می‌خورد.
از طرفی برخوردها و نگرش‌ها به این نمادها و نشانه‌ها در یک نگاه کلی‌تر در این نمایشگاه در بیشتر آثار بدل به امری دکوراتیو و زیبا شده که به نوعی می‌توان آن را بازنمایی هویت ایرانی حاصل از تفکر مکتب سقاخانه دانست که متناسب با رویدادهای معاصر شکل و تصویر آن تغییر کرده است.
البته این نمادها و نشانه‌ها در فضاهای سوررئالیستی و گاها انتزاعی برخی از هنرمندان نیز نمود دارد و از این منظر می‌توان گفت که سعی شده در این نمایشگاه با نگاهی وسیع‌تر و عمیق‌تر این رویکردها بررسی و نمایش داده شده است.