سرویس تجسمی هنرآنلاین: در میان نمایشگاه‌هایی که این هفته در گالری‌های تهران افتتاح شد به سراغ چهار نمایشگاه رفتیم. نمایشگاه آثار منصور نصرت نظامی با عنوان "موقعیت‌ها/دومین حیات هنر" در گالری سیحون دو، نمایشگاه آثار روی کاغذ و آبرنگ فریدون آو در زیر زمین دستان با عنوان "یادداشت‌ها 1380-83"، نمایشگاه گروهی "خروسخوان 96" با نمایشگاه‌گردانی نرگس پرویزی در گالری ثالث و آثار مانی غلامی با عنوان "پارتی تایم" در گالری هما.
طبیعت نگاری با اشیاء صنعتی
منصور نصرت نظامی در آثارش که به کلاژ شباهت دارند سعی کرده بسترهای جدیدی را تجربه کند. او به نظر می‌رسد به خلق تصویرهای خیال‌انگیز از عکس‌های هوایی دست زده است و یا به گونه‌ای سعی کرده با چینش صحیح برخی اشیاء و متریال‌ها در کنار و بر روی سطوح یک دست رنگی این فضا را به وجود بیاورد.
او با استفاده از متریال‌هایی مثل زغال، سنگ پا، کنف و یا حتی نگاتیو، سعی کرده نزدیک‌ترین متریال به اشیاء و اجسام حاضر در طبیعت را پیدا کند و با این تغییر شکل، جدای از کاربرد جدید که به این متریال‌ها داده، ایهامی را هم به وجود آورده که می‌تواند تفسیرهای متعددی را برای مخاطب آثار در پی داشته باشد. استفاده از این متریال‌های صنعتی در خلق تصویر و چهره طبیعت خود به نوعی می‌تواند تفسیرهای متعددی را به مخاطب ارائه کند که این موضوع خود از جنبه‌های متعددی بیانگر نگاه وسیع هنرمند به اهمیت ماده، متریال و تکنیک در خلق اثر هنری است.
بازنگری در مسیر گذشته هنری
آثار فریدون آو در گالری زیرزمین دستان با عنوان "یادداشت‌ها 1380-83" آثاری هستند که بین سال‌های 80 تا 83 توسط فریدون آو خلق شده‌اند.تکنیک بیشتر این آثار مداد و آبرنگ روی کاغذ است و بیشتر آن‌ها در قطع‌های کوچک هستند. نکته‌ای که در این آثار وجود دارد سادگی بیش از اندازه اشکال و فرم‌هاست.
به نظر ماهیت خود رنگ‌ها و بازی با نوع برخورد سطوح این رنگ‌ها، نکته‌ای است که سعی شده در این کارها رعایت شود. در واقع احساسی که به واسطه این رنگ‌گذاری و در هم تنیدگی سطوح رنگی در مخاطب به وجود می‌آید یکی از نشانه‌هایی است که در نوع و شکل خلق این آثار قابل توجه است و می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد.
البته انتخاب عنوان "ریشه‌ها" برای این نمایشگاه و تناسب آن‌ها با آثار به نمایش در آمده از جهاتی می‌تواند اشاره‌ای باشد به ریشه‌های شکل‌گیری ذهنیت این هنرمند برای حرکت به سمت جایگاه هنری امروز او و از جهاتی اشاره به تلاش این هنرمند در گذشته که در سال‌های بعدی نیاز دوباره رجوع به آن‌ها احساس شده است.
ویترینی کوچک از آثار هنرمندان جوان
نمایشگاه "خروسخوان 96" علیرغم این که در ظاهر نخست، کانسپت و موضوعی مشخص ندارد و عنوان خروسخوان بر خلاف آن که این ذهنیت را ایجاد می‌کند که مخاطب با آثاری با ماهیت خروس (که نماد سال 96 است) مواجه باشند، می‌تواند ویترینی باشد برای مروری محدود بر داشته‌های هنری هنرمندان جوان. آثاری که در تعدادی از آن‌ها می‌توان قابلیت‌ها، هوشمندی‌ها و البته آگاهی‌های یک هنرمند در قبال حرفه و هنرش را به خوبی مشاهده کرد.
آثار برخی از هنرمندان مانند؛ شیده تامی، اشلینگ ساره حق‌شناس، افشین باقری و تنی چند از هنرمندان جوان دیگر، بیانگر نوعی تثبیت حدودی در مسیر هنری این هنرمندان و یا پختگی در مرحله‌ای از فعالیت هنری آن‌هاست. از طرفی آثار هنرمندانی چون دانا دهقان و ندا آورزمانی که در حوزه چاپ دستی فعالیت می‌کنند نشان از تجربه‌هایی نو در پی تثبیت روش‌ها و تکنیک‌های هنری این دو هنرمند در گذشته می‌دهد که به دنبال گشایش راه‌هایی جدید برای نقش زدن افکارشان بر روی کاغذ و بوم هستند.
در کل این نمایشگاه روند رسیدن به ثبات و البته تجربه‌گرایی این هنرمندان را به نمایش گذاشته است. نمایشگاهی که هر چند ماهیت اقتصادی بیشتری دارد و در آن 96 اثر از 44 هنرمند با قیمت‌های مناسب و در سایزها و مدیاهای مختلف عرضه شده است اما به واقع از کیفیت آثار آن هم چشم‌پوشی نشده و آثار با کیفیتی در آن ارائه شده است.
پنهان کاری درونیات واقعی زیر رنگ‌ها
"پارتی تایم" نمایشگاه آثار مانی غلامی در گالری هما تصویر آدم‌هایی را نشان می‌دهد که در عکس‌های یادگاری به خصوص در تصویری متضاد با آن چه که هستند را از خود بروز می‌دهند. آدم‌هایی با لبخندهای غیرطبیعی و تصنعی که می‌خواهند شاد به نظر برسند و در واقع همه افکار و درونیات خود را زیر این ظاهر شاد و قابل تشخیص پنهان کنند.
غلامی با استفاده از تکنیک مدادرنگی و جذابیت ظاهری که به واسطه این تکنیک صورت گرفته وجهی کودکانه به آثارش بخشیده و این پنهان کاری ظاهری را در حقیقت میان رنگ‌های نه چندان واضح اما پر از حس و انرژی به نمایش در آورده است.
این هنرمند سعی کرده تا جایی که می‌تواند به واقعیت رخداد‌ه، نزدیک باشد اما استفاده از مداد رنگی این واقعیت را زیر سوال می‌برد و مخاطب با اثری مواجه می‌شود که بیشتر خیال واقعیت است تا خود آن.