جمشید مرادیان پیشکسوت عرصه مجسمه سازی می‌گوید در دنیا مجسمه‌سازان را فرزندان "آپولون" می‌دانند.
سرویس تجسمی هنرآنلاین: جمشید مرادیان هنرمند مجسمه ساز درباره سال 95 گفت: سالی که گذشت، مثل همه سال‌ها، سالِ غم‌های عمیق و شادی‌های بزرگ بود. فی‌المثل، اگر سینمای ایران در سال 95 عباس کیارستمی را از دست داد ولی در همین سال اصغر فرهادی اسکار گرفت که باعث خوشحالی مردم شد و انعکاس بسیاری داشت.
وی افزود: ما هم مثل همه ملل دیگر به این شادی‌ها و غرور ملی نیاز داریم. من آرزو می‌کنم با زمینه‌هایی که فراهم شد، سال دیگر یک سال پربارتری برای هنر سرزمین‌مان باشد. این اتفاق مستلزم این است که همه ما هستی را به اندازه توانایی‌های‌مان معنا کنیم. همیشه در راه رسیدن به موفقیت یک سری مشکلاتی وجود دارد اما باید یاد گرفت که بر این مشکلات فائق آمد. باید یاد بگیریم که برای رنج‌مان معنا پیدا کنیم، آن‌وقت رنج دیگر رنج‌مان نمی‌دهد. اگر هدف‌مان را بشناسیم و والایی و جاودانگی هنر را بفهمیم، متوجه می‌شویم که این راه، راهِ بزرگان است. می‌گویند که برانگیختگان بسیارند و برگزیدگان اندک. همیشه نمی‌شود که همه چیز به سامان و در تأمین باشد. معمولاً هیچ کاری در آرامش کامل ساخته نمی‌شود. یادمان باشد که اگر می‌خواهیم از برانگیختگی به برگزیدگی گذر کنیم، چاره‌اش عرق‌ریزانِ روح است.
