به گزارش هنرآنلاین، کوروش گلناری؛ دبیر هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در این نشست گفت: تم دوسالانه محدودیت نیست، این دوره دوسالانه بر اندیشگی تمرکز دارد و مکان ویژگی، نگاه نقادانه به متریال و استفاده از کارماده های سنتی مورد توجه است. مجسمه مدرنیستی اثری خودارجاع و بی مکان است اما امروز ارتباط مجسمه با زمان، شرایط و مکان مطرح است. جای تم در فضای گالری‌ها خالی است و بیشتر نمایشگاه‌های گروهی و جمعی فضایی برای فکر کردن نیستند.
گلناری در ادامه گفت: تم «وضعیت » را که برای هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران انتخاب شده می‌توان در سه بخش مواجهه هنر در یک موقعیت فرامحلی، موقعیت محلی و درون اندیشی و خود انعکاسی تقسیم بندی کرد.
هلیا دارابی؛ دبیر هفتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران نیز گفت: هفتمین دوسالانه مجسمه سازی بر بخش پژوهشی تاکید دارد و در بخش همایش از اسفندماه تا زمان برگزاری دوسالانه هر ماه یک نشست برگزار می‌شود و در زمان دوسالانه نیز همایش دو روزه برگزار خواهد شد. همچنین درس گفتارهایی در نظر گرفته شده است.
دارابی افزود: نشست‌های همایش با نگاه تعاملی و ارتباط با هنرمندان است تا فضای گفت و گو و مشارکت هنرمندان فراهم شود.
دبیر همایش دوسالانه افزود: درونمایه ای برای دوسالانه انتخاب شده که ما پیشاپیش در آن قرار داریم، از سویی پیوند با جنبه‌های بصری گذشته فرو ریخته و از سویی ارتباط با جهان معاصر مطرح است و از هویت‌های متعدد چندگانه صحبت می‌شود. اما این درونمایه می‌تواند کنش پذیر باشد و محدود کننده نباشد.
محمد پرویزی؛ عضو شورای سیاستگذاری دوسالانه نیز در این نشست در سخنانی با عنوان «وضعیت؛ التهاب یک واژه» گفت: در این دوره دوسالانه سعی شد درونمایه ای انتخاب شود که کلیشه ای و سطحی نباشد. «وضعیت» واژه ای است که می‌تواند حساسیت برانگیز و ملتهب باشد اما این امکان را می‌دهد که در یک گستره باز موضوع را به اشتراک بگذاریم و ما را به یک انتخاب متصل می‌کند. وضعیت فردی؛ وضعیت روحی، روانی و تنهایی است و وضعیت جمعی پشتوانه‌های تاریخی ما را می‌سازد.
پرویزی با تاکید بر امر انتخاب گفت: برای متصل شدن به یک وضعیتی می‌بایست ابتدا آن را انتخاب کرد و این انتخاب به گونه ای باشد که به گفت و گو منجر شود، با جامعه ارتباط برقرار کند و تأثیر بگذارد. بنابراین هر خوانش یا اتصالی به وضعیت نیازمند انتخاب هوشمندانه، حساسیت و قرائت روشنفکرانه به معنای واقعی است. کار روشنفکری این است که به پیامدها، تأثیر و فرجام آن کار فکر شود، اما در هنرهای تجسمی امروز که مثلاً به فروش توجه می‌شود به پیامدهای آن فکر نمی‌شود.
عضو شورای سیاستگذاری هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در ادامه افزود: اتصال امر ارزشمندی است و می‌بایست فکر شود که چه وضعیتی را انتخاب کنیم که با جامعه اتصال و ارتباط برقرار کند. سایه‌های معنایی واژه «وضعیت» گزینه‌هایی را برای انتخاب و گزینش ارائه می‌کند و پروسه انتخاب و اتصال باید در وضعیت بیان شود.
پرویزی گفت: تم « وضعیت» در این دوره دوسالانه مبتنی بر دیدگاه داریوش شایگان شکل گرفته است، شایگان از وضعیت مغشوشی حرف می زند که هویت چهل تکه است. شایگان در پروژه اصلی‌اش از تفکر جذبی می‌گوید، ریشه‌های آن را باز می‌کند و از تکه‌های حذف نشده حرف می زند. بنابراین ناخودآگاه که به پیش انگاره‌ها و لایه‌های پیشین مربوط است اجازه نمی‌دهد اثر معاصر درک و دریافت نشود. در این وضعیت چهل تکه، جامعه پیش نمی‌رود بلکه در خودش دور می زند. شایگان راهکاری را که برای آن پیشنهاد می‌کند متافیزیک است و معتقدست روح گمشده باید به معنویت برگردد و راهکار را در سنت گرایی می‌داند.
بهداد لاهوتی؛ دبیر اجرایی هفتمین دوسالانه مجسمه سازی نیز در این نشست گفت: هر دوره دوسالانه یک تجربه است و امیدواریم با توجه به برنامه‌هایی که انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران دارد، پس از برگزاری این دوره، دوسالانه خاموش نشود و برای دوره‌های بعد برنامه ریزی شود. در این دوره هیات انتخاب از بین شورای سیاستگذاری هستند به این دلیل که هیات انتخاب در جریان تم و مسائل دوسالانه باشند و با شناخت بیشتری آثار را انتخاب کنند.
محمود محرومی؛ عضو شورای سیاستگذاری دوسالانه نیز در این نشست گفت: ضرورت دارد که در دوسالانه به رسانه مجسمه تکیه شود و از آن فاصله گرفته نشود.
در ادامه نشست، پرسش و پاسخ حاضران با شورای سیاستگذاری هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران برگزار شد.
هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران با تم « وضعیت » از سوی دفتر هنرهای تجسمی با همکاری انجمن هنرندان مجسه ساز ایران و موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر شهریور و مهرماه سال 1396 در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار می‌شود.