سرویس استان‌های هنرآنلاین: لیلی گلستان در این نشست که علیرضا ارواحی پژوهش‌گر هنر، مجری‌اش بود، گفت : سال 67 در بحبوحه دوران جنگ گالری گلستان را افتتاح کردم که با نمایش آثاری از سهراب سپهری همراه بود. تا آن زمان کسی نمی‌دانست که سهراب نقاش چیره‌دستی بوده و به همین دلیل و به دلیل تبلیغات گسترده‌ای که در روزنامه‌ها انجام دادیم روز افتتاحیه با استقبال بسیار خوبی همراه شد. تا امروز هم 28 سال است که گالری گلستان هر هفته میزبان آثار هنرمندان مختلف است و البته برنامه این گالری تا سال 98 تکمیل است...!
لیلی گلستان که برای نخستین بار در گالری‌اش اقدام به فروش آثار به صورت اقساط کرده در این باره توضیح داد: زمانی که به این کار اقدام کردم از سوی هنرمندان سرشناس مختلفی مورد انتقاد واقع شدم و حتی گالری‌دارهای بسیاری هم مرا به تنزل ارزش هنر و هنرمند متهم کردند، اما من بر عقیده خودم اصرار داشتم و دارم که هنر نباید تنها در دسترس افراد مرفه و پولدار باشد. اثر هنری باید به خانه مردم عادی و معمولی راه پیدا کند، تا بتوان هنر را اشاعه داد و آن را به رسالت‌اش نزدیک کرد. من در گالری‌ام آثار هنری را به صورت اقساط فروخته‌ام و نتایج خیلی خوبی هم از این کارم به چشم دیده‌ام.
آنچه همواره توانسته اعتراض قشر هنرمند را به همراه داشته باشد، بی‌مهری‌هایی است که گاه از سوی مسئولین و مدیرانی صورت می‌گیرد که خود از درک عمق و اهمیت هنر بی‌بهره بوده، اما بر مسند و جایگاه اداره امور آنها قرار گرفته‌اند. لیلی گلستان که به دلیل فعالیت مستمر و جدی‌اش در عرصه هنر همواره با مسئولین در تعامل بوده در این باره گفت: در سال‌های فعالیتم در کشور دوران و تجربه‌های متفاوتی را در این زمینه از سر گذرانده‌ام. دورانی بوده که بسیار بر ما سخت و دشوار گذشته و فقط ناچار به تحمل بوده‌ایم تا آن دوران سپری شود. مثلا در دولت‌های نهم و دهم شرایط و نوع برخوردها بسیار نامناسب بود و این عرصه را بر ما تنگ می‌کرد، اما در دولت یازدهم برخوردها شکل منطقی‌تر و بهتری به خود گرفت و فضا قدری بازتر شد.
گلستان در ادامه افزود: چندسال پیش بود که ما تصمیم گرفتیم نمایشگاه "هفت نگاه" را که هر سال در آبان‌ماه با مشارکت هفت گالری معروف و صاحب نام در تهران برگزار می‌کنیم را به اصفهان بیاوریم. موزه هنرهای معاصر اصفهان با ما نهایت همکاری را کرد و کل فضای زیبای این موزه را در اختیار ما قرار داد. نمایشگاه دو هفته در اصفهان برگزار شد و جالب است بدانید که در کل این دو هفته حتی یک اثر هنری هم در این گالری در اصفهان به فروش نرفت! هرچند جمعیت زیادی هر روز در گالری حضور داشتند و بخصوص دانشجویان رشته‌های هنری از صبح در آنجا حاضر بودند، اما در بحث خرید آثار متاسفانه اتفاقی رخ نداد.
این هنرمند نقش گالری‌داران را در ترویج درک و خرید آثار هنری در یک گالری بسیار موثر دانست و گفت: من نمی‌دانم چرا مردم اصفهان علاقه‌ای به خرید آثار هنری ندارند، اما شاید بتوان دلایل مختلفی برای این مسئله پیدا کرد. مثلا باید پرسید گالری‌داران اصفهان چقدر نسبت به کاری که در حال انجامش هستند اشراف دارند؟ چقدر تاریخ هنر می‌دانند و خودشان می‌توانند فرق میان اثر هنری خوب و بد را بدانند؟
لازم به توضیح است که نزدیک به 200 سال پیش نیسفور نیپس توانست نخستین تصویر تثبیت‌شده دائمی را تولید کند. نخستین کادر به جای مانده از او به ۴ سال بعد از این تاریخ مربوط می‌شود. نیپس بعدها با یک عکاس جوان‌تر به نام لوئی ژاک ماندداگر که طراح دوربین عکاسی پیشرفته‌تری بود به همکاری پرداخت. اما پیدایش عکاسی و رواج روش‌های گوناگون این فن در کشور ما در کمتر از سه، چهار سال از اعلام موجودیت عکاسی در جهان رخ داده‌است. نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتیپ، به درخواست محمدشاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد. دستگاه‌های عکس‌برداری روسیه که هدیه امپراتور بود، زودتر رسید و نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روس که به این منظور تعلیم عکاسی دیده بود، این دستگاه‌ها را به تهران آورد و در اواسط دسامبر ۱۸۴۲ م مطابق پایان آذر ۱۲۲۱ ه. ش نخستین عکس‌برداری در ایران را انجام داد.
البته در اصفهان و نزدیک به 120 سال‌پیش ارنست هولتسر معماری و مردم این شهر را به تصویر درآورد. محور بودن صادرات صنایع‌دستی این شهر به‌خصوص در طی صد سال گذشته باعث ورود انواع محصولات تاریکخانه، شیشه، کاغذهای چاپ و... از روسیه، آلمان و دیگر کشورها می‌شود. پس از دوران ناصری و از زمان پهلوی اول عکاسی جنبه مردمی‌تری به خود گرفت. به‌مرور زمان عکاسی از حضور و دیده شدن مرفهین به میان مردم عادی می‌آید. خیابان قدیمی چهارباغ جایگاه ویژه عکاسان این شهر می‌شود. شهره عکاس‌خانه‌های اصفهان و به کار بردن تکنیک‌های علمی و تجربی آن پس از تبریز و تهران فراگیر می‌شود. از مشروطه، جنگ‌دوم جهانی، کودتای 28 مرداد، کارخانه‌های ریسندگی و بافندگی، هنرمندان و صنایع‌دستی تا انقلاب 57 و جنگ تحمیلی همه و همه در این دویست سال تأثیرات بسیاری بر تاریخ عکس و عکاسی این شهر گذاشته است.
حال و نزدیک به یک دهه پیش چند جوان فعال در زمینه عکاسی به دنبال مکانی بودند تا بتوانند ایده‌ها، نظرات و از همه مهم‌تر عکس‌های خود را به اشتراک بگذارند؛ و در این دنیای مدرن و ماشینی توانستند کانون عکاسان اصفهان را به ثبت برسانند؛ و شاید خودشان هم تصور نمی‌کردند که این کانون تا به امروز بیش از 800 عضو را در دل خود جای بدهد و البته اعضای این کانون توانسته‌اند افتخارات بسیاری را در سطح ایران و جهان داشته باشند. اعضای این کانون در انتخابات آزادانه امسال خود به پریسا فهامی به عنوان رئیس رای دادند.
از اهداف اصلی این کانون می‌توان به موارد زیر اشاره داشت؛
برنامه‌های روتین هفتگی کانون که هر سه‌شنبه برگزار می‌شود.
برگزاری کارگاه‌های آموزشی و علمی مختلف
دعوت از اساتید مطرح هنر عکاسی کشور
برگزاری نمایشگاه‌های فصلی و سالیانه از برترین عکس‌های سال اعضای کانون
تولید مجله فصلی و همچنین کتاب سالیانه کانون
تبادل و همفکری با دیگر کانون‌ها و انجمن‌های عکاسی در داخل و خارج کشور