سرویس استان‌های هنرآنلاین: رحمان مجرد درباره اثری که در نهمین جشنواره تجسمی فجر ارائه کرده، به هنرآنلاین گفت: آنچه من تحت عنوان "جمع تنها" در جشنواره امسال ارائه کرده‌ام در حقیقت پروژه‌ای است که حدود 7 یا 8 سال پیش در مورد تلفن همراه عکاسی کرده بودم. شاید این روزها تصور یک روز زندگی بدون تلفن همراه برای بسیاری از ما محال باشد اما تنها 20 تا 30 سال پیش در چنین روزهایی بسیاری از افراد حتی فکر ورود موبایل به زندگی‌شان را هم نمی‌کردند.
او گفت: بسیاری از تصورات، تخیلات، احساسات و عواطف، کنش و واکنش‌هایی که در زندگی و در مواجهه با دیگران تجربه می‌کنیم متاثر از رسانه‌ها شکل گرفته است. اینکه چقدر شبکه‌های اجتماعی همچون اینستاگرام، فیس‌بوک، تلگرام، تویتر، چت و تشکیل گروه‌های مجازی می‌تواند در زیست نسل امروز جهان موثر باشند و زندگی آن‌ها را حتی تا مرز اضمحلال و فروپاشی به خطر بیاندازد، قابل تامل است؛ زیرا می‌شود موضوع تنهایی یا احساس تنهایی را در بستر یک شبکه اجتماعی و ارتباطی مورد بررسی قرار داد.
این هنرمند ادامه داد: در این میان سازندگان تلفن‌های همراه، بارها تغییر مسیر داده‌اند، در ابتدای راه، تمرکز بر خدمات ارتباطی مناسب بود؛ سپس رویکرد به سوی ظاهر و طراحی‌های متنوع رفت، بعد از آن، نوبت به سخت‌افزار رسید و حال بیشترین رقابت بر امکانات و قابلیت‌های خاص ارتباطی و نرم‌افزاری است، به گونه‌ای که احساس می‌کنید حرف زدن در آن فراموش شده و تلفن همراه، دیگر یک تلفن نیست بلکه جادوی همراه است. وسیله‌ای که می‌تواند برای شما نقش یک بانک، کنسول بازی، دوربین دیجیتال، مسیریاب، دیکشنری، کیف پول، پخش‌کننده موسیقی، ساعت، دفترچه یادداشت و بسیاری از موارد دیگر را بازی کند که تا قبل از آن مجبور بودید برای داشتن هر کدام، یک وسیله مجزا را تهیه کنید. سوالی که مطرح می‌شود این است که این تلفن همراه، تا به کجا پیش خواهد رفت؟
مجرد با این توضیح که این مجموعه را صرفا در مورد تلفن همراه و با استفاده از آن به واسطه قرار دادن لیوان طرح‌دار بین دوربین و تصویر موجود در تلفن همراه خلق کرده، افزود: به این ترتیب به فرم‌های خاصی از تصاویر دست یافته‌ام ولی مطمئنا مفهومی که مدنظرم هست و چیزی که در عصر حاضر اتفاق افتاده، فقط شامل تلفن همراه نمی‌شود و محکوم شدن انسان معاصر به همزیستی با فناوری، تکنولوژی و زندگی در عصر دیجیتال اشاره می‌کند. عصری که حد فاصلِ دنیایِ مجازی و واقعی‌اش به حداقل رسیده و توام با اضطراب، نگرانی، سرگشتگی و اغتشاشات درونی و بیرونی شده است و انسان معاصر، گریزی از این افسونگری فناوری و اپلیکیشن‌های معجزه‌آسا ندارد.
این مدرس رشته عکاسی همچنین با اشاره به پارادوکسی که در عنوان اثر نهفته است، بیان کرد: در این مجموعه سعی کردم تا چهره‌هایی نامشخص را که از هر مکالمه‌ای در ذهن انسان ثبت می‌شود، ارائه کنم. انسان اگر چه به مدد این فناوری‌ها از ارتباطات ارزان، گسترده و سریع برخوردار شده، اما نتوانسته به هدف مورد انتظار خود دست یابد و این عصر به ارتباطات مجازی تبدیل شده است؛ در واقع به شکل روشن‌تر، انسان‌ها اگرچه با هم اما تنها هستند و همگی در این عصر به جمع تنها تبدیل شده‌ایم.
مجرد همچنین در اظهار نظری در خصوص جشنواره هنرهای تجسمی فجر، اظهار کرد: دو سالی است که جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر با رویکرد جدید بر ایده‌ها و آرمان‌ها تاکید دارد و از لایه‌های محدود کننده رشته‌ها اجتناب می‌کند؛ این موضوع، فرصت خوبی برای هنرمندان رشته‌های مختلف هنرهای تجسمی است که فارغ از محدودیت‌های دست و پا‌گیر سابق، آثار خود را در جشنواره شرکت دهند.
این هنرمند سه مولفه بدیع، معاصر و تعامل‌گرا بودن را از محور‌های اصلی انتخاب آثار در این دوره جشنواره برشمرد و تصریح کرد: به نظر من این اتفاق فرصت مغتنمی است تا هنر و هنرمند امروز بی‌اعتنا به مرزهای جغرافیایی و پندارهای رایج در قالبی متعالی پیشنهادهای ارزشمندی برای نسل بشر به ارمغان بیاورد.
مجرد همچنین خاطرنشان کرد: آنچه در یک نگاه به چشم می‌آید، ایده‌ای است که در چند سال اخیر در جشنواره هنرهای تجسمی فجر دنبال می‌شود. در واقع، آثار را محور کار قراردادن و موضوع را در اختیار هنرمند گذاشتن، اتفاقی ویژه است و این خود، تحول و پویایی در جشنواره حاصل کرده و به جشنواره غنا بخشیده است.
لازم به یادآوری است نهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر تا 30 بهمن‌ماه در موزه هنرهای معاصر تهران میزبان علاقمندان به هنر است.