گروه هنرهای تجسمی «هنرآنلاین»: گالری سهراب تا ۱۴ آذر میزبان نمایشگاه گروهی «کرِشِنْدو» است. این نمایشگاه شامل ۲۰ اثر از ۹ هنرمند شرکت کننده در دوره‌های "خط به روش حسّی" کورش قاضی مراد است که عبارتند از شیوا اسلامی، مریم اعتمادسجادی، راحیل بیگی، الهه وکیلی، لادن مشیرفاطمی، سلماز حسینی، سمیرا ارونی، شیما لطفی و ندا گوهربین.
آثار این نمایشگاه با تکنیک خط به روش حسی یا خط حسّی خلق شده اند. خط به روش حسی یعنی خطی که شما را بیشتر درگیر حس کلمات و حس خودتان و بیان آن می‌کند. با این که این شیوه از بستر خط و نوشتار می‌آید، اما در این روش به کسی خط آموزش داده نمی‌شود بلکه از خط در فضای نقاشی بهره برده می‌شود و در واقع این آثار کاملاً در حیطه نقاشی قرار می‌گیرند. درواقع ما در این شیوه با نقاشی مواجه هستیم که اساس کارش حروف است.
در این آثار همه‌چیز خلاقانه و مبتنی بر احساس و حس رها شدگی است. در واقع در این آثار احساس و ذهنیتِ هنرمند حرف اول را می زند.
با ۵ نفر از بانوان هنرمند «کرِشِنْدو» گفت‌وگویی داشتیم و آن‌ها در بیان احساسات خود در اثر هنری و منابع الهامشان توضیح دادند.
زندگی‌ام رنگ و بوی مادرانه گرفت
سمیرا ارونی که با تابلوی «خیال رنگی» در این نمایشگاه شرکت کرده است، درباره دنیای رنگارنگ مادرانه خود گفت: من یک مادر هستم و از زمانی که حس و حال مادر بودن را تجربه کردم و دخترم نفس وارد دنیای من شده است، زندگی من کلا رنگ و بوی خاصی به خود گرفت. به نوعی با حضور دخترم در زندگی‌ام کودک درونم فعال شد و این حس در آثارم نیز خود را نمایان کرد. من در عین حال کلاس‌های استاد قاضی مراد را نیز شروع کردم. درون خودم را پیدا و محو رنگ‌ها و این دنیای رنگی شدم. در این آثار از خط به روش حسی الهام گرفته شده است و حس رهایی و غرق شدن در رنگ و نوشتار حسی حروف در تمام آثار قابل مشاهده است.
او در پایان درباره تکنیک کار خود می‌گوید: تکنیک کارم هم اکرلیک است که با تکسچرهای مختلف کار می‌کنم. در تابلوی «خیال رنگی» نیز با اکرلیک و ورق طلا کار کرده ام.
توجه به پیچیدگی افکار و روابط آدم‌ها
سلماز حسینی که پیچیدگی افکار و روابط میان آدم‌ها را سوژه کار خود قرار داده بود درباره ۲ اثر خود به نام «پیچیدگی» توضیح داد: من در این ۲ اثر از پیچیدگی روابط انسان‌ها به اینجا رسیدم. با شیوه خط به روش حسی از خط خارج شدم و خواستم به نوعی درگیری‌های ذهنی و افکار ذهنی را به تصویر بکشم. به این دلیل این سوژه را برای آثارم انتخاب کردم زیرا احساس می‌کنم بعد از کرونا نقاب آدم ها کنار رفته است و ما راحت تر می‌توانیم بفهمیم که هرکسی چه در فکرش دارد. همه در تقلا هستند که از هم رد بشوند یا یکدیگر را له کنند.
این هنرمند که به صورت ناخودآگاه افکار و احساسات خود را روی بوم نقاشی آورده است، در ادامه اضافه کرد: همه این خطوط به صورت فی‌البداهه طراحی شده است و هیچ پیش‌طرحی از قبل در ذهنم یا روی کاغذ وجود نداشته است. همه این خط ها از یک حرکت شروع و اینگونه به پایان رسیده است و هیچی فکری از قبل نبوده است.
یکی از آثار این هنرمند با ترکیب رنگ‌های گرم و تابلوی دیگری از او با رنگ سیاه و سفید ارائه شده است. حسینی در این رابطه توضیح داد: یکی از تابلوها را دوست داشتم با رنگ های گرم کار کنم و یک کار دیگرم سیاه و سفید است. رنگ نارنجی برای من رنگ پرانرژی و سفید هم برایم نماد امید میان آدم ها است. ما در این شیوه تلاش داشتیم که از انرژی خط استفاده کنیم. نتیجه را هم مشاهده می کنید که کار همه بچه‌ها نسبت به یکدیگر متفاوت است. درواقع می توان گفت که «پیچیدگی» نماد جامعه، آدم‌ها، واکنش ها، افکار آدم ها، بالا و پایین های زندگی و گره‌های زندگی است.
رقص روی آتش
مریم اعتماد سجادی از دیگر هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایشگاه است. نام اثر او «رقص روی آتش» است و این هنرمند با استفاده از رنگ‌ها حسی مانند زبانه کشیدن آتش را در مخاطب زنده می‌کند. او در رابطه با اثر خود گفت: من در این اثر دوست داشتم شکلی مانند آتش را نشان دهم. بدین گونه که با کم و زیاد شدن رنگ‌ها گویی آتشی شعله می‌کشد و رقص روی آتش به نمایش در می‌آید.
این هنرمند در پایان توضیح داد: من حدود ۵ سال پیش در کلاس خط به روش حسی استاد قاضی مراد شرکت کردم و در آنجا ما با شکل نوشتاری مختلفی آشنا شدیم. در این روش ما از خط خارج می‌شویم و کارمان چیزی شبیه خط و نقاشی می‌شود. ما اصول اولیه را از استاد یاد می‌گیریم اما حس شخصی خودمان را در کار وارد می‌کنیم. ما از ایشان الهام می‌گیریم و استاد به ما آموزش می‌دهند اما قلم ما مخصوص به خودمان است به همین دلیل در همین نمایشگاه هم همه آثار با هم متفاوت هستند.
روزمرگی‌ها و خاطراتم را نقاشی کردم
تابلوی نقاشی الهام وکیلی سرشار است از رنگ‌های متنوع فرم‌ها، به نوعی که چند دقیقه پای اثر ایستاده و به کشف دنیای نقاشی می‌پردازی. این هنرمند که از روزمرگی‌های خود نقاشی می‌کند، گفت: در حقیقت من ایده و هدف خاصی در این تابلو نداشتم و تماما هیجانات درونی، روزمرگی‌ها، تجربیات زیسته و خاطراتم را با استفاده از خط و فرم روی بوم نقاشی به نمایش درآوردم. درواقع تمام اضطراب ها، شادی ها، مادرانگی و زنانگی من در این نقاشی به شکل فرم و رنگ در آمده است. سبک من اکسپرسیونیسم انتزاعی است و در این سبک هنرمند ایده ای از قبل در ذهنش ندارد و به نوعی هیجانات خود را برون‌ریزی می‌کند. به طور مثال در این تابلو یک گل را مشاهده می‌کنیم، شاید در این کار احساسات رخنه شده در درونم به شکل گل درآمده است.
او در پایان عنوان کرد: در اکسپرسیونیسم انتزاعی اینگونه نیست که فقط رنگ را روی بوم بپاشی بلکه باید ترکیب رنگ‌ها طوری باشد که از نظر سواد بصری انسجام داشته باشند.
فرم‌های آبیِ بی‌نهایت
شیوا اسلامی پنجمین هنرمند نمایشگاه «کرِشِنْدو» است که با او گفتگو کردیم. این هنرمند که شخصیت خود را به رنگ آبی تشبیه کرده و در یکی از آثارش نیز از این رنگ استفاده کرده است، گفت: من سعی کردم از فرم خط استفاده کنم و با استفاده از تغییراتی که اعمال می‌کنم، فرم‌هایی مانند گل یا پرنده خلق کنم که برایم جذاب هستند. فرم های من چهارچوب ندارند و بی انتها هستند و تا هرجایی که بوم من اجازه دهد این فرم را می‌کشم و ادامه می‌دهم.
او ادامه داد: من تک‌رنگ کار می‌کنم و خودم را یک آدم آبی می‌بینم و شخصیتم آبی است و همیشه در یک خط آبی حرکت می‌کنم که در یکی از آثارم نیز مشاهده می‌شود. اما تابلوی دیگری از من به رنگ قرمز کار شده است که بالا و پایین روحیات و هیجانات درونی‌ام باعث شد که به سمت رنگ قرمز بروم.
این هنرمند دلیل علاقه‌اش به رنگ آبی را اینگونه تشریح کرد: من به شدت آدم آرامی هستم و علاقه‌مند به رنگ آبی. همچنین علاقه خیلی زیادی به دریا و اقیانوس دارم که آن‌ها هم آبی و بی‌نهایت هستند.
نمایشگاه «کرِشِنْدو» تا ۱۴ آذر ماه در گالری سهراب میزبان مخاطبان است. علاقه‌مندان می‌توانند همه روزه به جز یکشنبه‌ها از ساعت ۱۱ تا ۲۰ به نشانی خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر، شماره ۱۴۲ مراجعه کنند.