گروه تجسمی هنرآنلاین: در موزه هنر مدرن هاید ملبورن، نوعی سکوت محترمانه وجود دارد. بین دیوار‌های خاکستری، مجسمه‌های مدرنیستی باربارا هپورث (Barbara Hepworth) به طرز هنرمندانه‌ای چیده شده‌اند. این اولین بار است که آثار هنرمند بریتانیایی باربارا هپورث در یک نمایشگاه بزرگ در استرالیا به نمایش گذاشته می‌شود و شامل بیش از ۴۰ اثر از مجموعه‌های ملی، بین‌المللی و خصوصی است. این هنرمند فقید بریتانیایی بسیار پرکار بوده و حدود ۶۰۰ مجسمه ساخته است.
هپورث در طول زندگی خود نادیده گرفته شد. هنری مور، هنرمند معاصر او اغلب به اشتباه به عنوان مبدع مجسمه‌هایی که درون خود حفره دارند شناخته می‌شود، اما در سال ۱۹۳۱ هپورث اولین کسی بود که پیکر‌های سوراخ شده را ساخت و این تکنیک به مشخصه کار‌های او و بعد‌ها، هنری مور تبدیل شد. تکنیکی که هپورث معرفی کرد، تأثیری پایدار بر مجسمه‌سازی انتزاعی مدرن داشته است.
با تغییر فضای اجتماعی در دهه گذشته، باربارا هپورث سرانجام به حق خود رسیده است. لسلی هاردینگ، مدیر هنری موزه هنر مدرن هاید، می‌گوید: «ما برای معرفی آثار زنان هنرمندی که مورد غفلت قرار گرفته‌اند، یا قدردانی کاملی از دستاورد‌های آن‌ها صورت نگرفته است، تلاش زیادی داشته‌ایم. کار هپورث واقعاً هنوز هم بسیار معاصر و تازه است و با مضامینی که بسیار جهانی هستند با زمان حال ما صحبت می‌کند.»
نمایشگاه In Equilibrium توسعه سبک هنرمند را دنبال می‌کند. او در طول نیم قرن روی سنگ، چوب، برنز و موارد دیگر به هر دو شکل صیقلی و خام کار کرد. در این مجموعه علاوه بر مجسمه‌ها، طرح‌های دوبعدی دیده می‌شود که نمونه‌های اولیه مقدماتی برای مجسمه‌ها نیستند، بلکه بیشتر کاوش‌ایده‌های مشابه هستند.
موضوعات خاصی در همه آثار هپورث وجود دارد. به عنوان مثال «چشم» که اغلب به صورت سوراخی در یک فرم جامد ارائه می‌شود و می‌تواند با رنگ‌هایی مثل آبی و قرمز نمایان شود. این آثار نشان دهنده موضوع مداوم رابطه بین جهان و بدن فردی است. همانطور که هپورث نوشت: «رنگ در فرورفتگی‌ها مرا به عمق آب، غار‌ها یا سایه‌هایی عمیق‌تر از خود فرورفتگی‌های حک‌شده فرو می‌برد.»
علاقه هپورث به ریاضیات و اعداد را نیز می‌توان در کار‌های او مشاهده کرد. در سال ۱۹۳۵ او مطلبی در مورد «تندیس‌سازی معادلات ریاضی» نوشت. دقت موجود در آثارش نیز بیانگر همین مسأله است.
طراحی معماری نمایشگاه توسط استودیو برایت ملبورن، متفکرانه و دوست داشتنی است. نکته قابل توجه، دو اتاق پوشیده از پرده است که مهمترین آثار در آن‌ها به نمایش درآمده است. اولی با عنوان کورینتوس (۱۹۵۴) تقریباً نیم تن وزن دارد و در یک تکه چوب حکاکی شده است، که در برابر یک پرده سبز تیره‌ایستاده است. اتاق دوم شامل دو فرم منفرد Chûn Quoit (۱۹۶۱) و Trezion (۱۹۶۴ ) است که هر دو از برنز ساخته شده‌اند، یکی به شکل ورقه و دیگری به شکل چشم، مقابل پرده‌های قهوه‌ای قرار گرفته‌اند.
چیزی که در مورد آثار هپورث قابل توجه است، حس صمیمیت است، زیرا خودش تمام بخش‌های مجسمه را از ایده تا اجرا انجام داده است و اثر دست هنرمند در آثار او مشهود است. آثار او ترکیبی از فرم‌ها و نقوش جاودانه است، به ویژه ایده رابطه انسان با منظره.
هپورث همچنین یک طراح ماهر بود. پس از اینکه دخترش سال ۱۹۴۴ در بیمارستان بستری شد، برای مشاهده روش‌های جراحی به بیمارستان رفت و بین سال‌های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۹، نزدیک به ۸۰ طرح از اتاق‌های عمل با گچ، جوهر و مداد تهیه کرد. او مجذوب شباهت‌های جراحان و هنرمندان شده بود و عقیده داشت بین کار و رویکرد پزشکان و جراحان با نقاشان و مجسمه‌سازان، قرابت نزدیکی وجود دارد.
هپورث سال ۱۹۷۵ در ۷۲ سالگی در آتش‌سوزی استودیو خود درگذشت.