گروه تجسمی هنرآنلاین: مؤسسه هنر‌های معاصر بوستون در نمایشگاه گروهی «برای شروع دوباره: هنرمندان و دوران کودکی» به بررسی چگونگی الهام گرفتن هنرمندان از دوران کودکی خود و تأثیر کودکان بر آنها می‌پردازد.
جیل مدودو، مدیر این مؤسسه گفت: «کودکان و دوران کودکی، نقش آنها در جامعه، دیده شدن یا نامرئی بودن آنها، خلاقیت، انعطاف‌پذیری و وضعیت اسفبار آنها در طول دهه‌ها و قرن‌ها، منبع علاقه، تعامل و نگرانی برای هنرمندان بوده است. همه ما درباره برابری تحصیلی، مهاجرت، بیماری‌های همه‌گیر و... برای کودکان احساس نگرانی می‌کنیم و این نمایش به ما فرصتی می‌دهد که دوباره به کودکان توجه کنیم.»
بیش از ۷۵ نقاشی، مجسمه، عکس، طراحی، ویدئو و اینستالیشن از ۴۰ هنرمند قرن بیستم و بیست و یکم، از هنرمندان مشهوری مانند پل کله و ژان میشل باسکیا گرفته تا بسیاری از هنرمندان نوظهور و میانسال به نمایش گذاشته شده است.
آثار این مجموعه طیف گسترده‌ای دارند، از نحوه نمایش کودکان سیاه‌پوست در رسانه‌ها که توسط هنرمند معاصر دبورا رابرتز کار شده است، تا آثار فرانسیس آلیس بلژیکی که کودکان را در سراسر جهان در حال بازی کردن ثبت کرده است.
روث اریکسون که ایده این نمایش از اوست عقیده دارد اگرچه نمایشگاه‌های زیادی درباره دوران کودکی برگزار شده اما این نمایشگاه رویکرد جدیدی دارد. او گفت: «بیشتر آن آثار تصویری نمایشی از کودکان بود، اما تمرکز در اینجا بر هنرمندان است و اینکه چگونه تعامل با کودکان یا ساختار فرهنگی دوران کودکی رویه آنها را تغییر داده است. این پروژه در قلب خود بر موضوع یا تجربه‌ای متمرکز است که شاید قبلاً در حاشیه بوده است.»
این پروژه با یک سؤال ساده از هنرمندان آغاز شد: آیا دوران کودکی شما جرقه‌ای ایجاد کرد که باعث شود این موضوع را برای کار خود بپذیرید؟ هنرمندان در مورد زیبایی دست نوشته‌های کودکانه، افسون صفحه‌های کتاب و... صحبت کردند و از میان این گفتگو‌ها شش بخش موضوعی نمایشگاه شکل گرفت.
در اولین گالری، مجموعه‌ای از مجسمه‌های فیگوراتیو کودکان به نمایش گذاشته شده است. با قدم زدن در میان این آثار، بازدیدکنندگان با شیوه‌های متفاوتی مواجه می‌شوند که هنرمندان از چهره کودک برای برانگیختن احساسات و تجربیات شادی، بازی، آسیب‌پذیری و انعطاف‌پذیری استفاده کرده‌اند.
طراحی‌های کودکانه نشان دهنده توانایی احساسی و تخیلی کودک است و اینکه آنها چگونه هنر را به وجود می‌آورند. اولین قطعه این نمایشگاه، یک نقاشی است که پل کله در سال ۱۸۸۴ و زمانی که حدود ۵ سال داشت کشید. شکل آموزش ندیده علامت‌گذاری و ایده‌های بازنمایی و انتزاع که در این اثر دیده می‌شود تأثیر مهمی در توسعه آثار او و احتمالاً در توسعه هنر مدرن داشتند.
چیدمانی که برایان بلوت به نمایش گذاشته است بر روی ۲۶ اثر از مجموعه هنر‌های کودکان که توسط مربی آنها گردآوری شده و کپی‌های خودش از برخی از آنها متمرکز است. بلوت در سنین جوانی شیفته هنر کودکان شد و از نوجوانی شروع به جمع‌آوری آثار آنها کرد. او عقیده دارد کودکان حرف‌های بی‌معنی می‌زنند، معاشرت آزاد دارند، تفکر غیرخطی و غیر روایی دارند. آنها در یک موجودیت خیالی و فانتزی زندگی می‌کنند. انرژی خداگونه‌ای در آنها وجود دارد، نوعی خشم و طغیان که غیرقابل توقف است و این نیروی طبیعت است. او مانند بسیاری از هنرمندان، تلاش می‌کند تا ذهنیت کودکانه، انرژی خلاقانه و هیجان‌انگیز که بچه‌ها مقدار بی‌پایانی از آن دارند را در تمرین خود به دست آورد.
آن هیگونت، استاد تاریخ هنر در کالج بارنارد که در مطالعه دوران کودکی تخصص دارد، در چندین سمینار برای برنامه‌ریزی نمایشگاه شرکت کرد. پروفسور هیگونت می‌گوید: «برای چندین دهه اعتقاد به نوع خاصی از کودکی آنقدر قوی بود که مورخان هنر را نسبت به هر نوع تحلیلی از موضوع کودکی دور می‌کرد. اما امروز همه ما به تعریفی بسیار مدرن دست یافته‌ایم. این نمایشگاه شامل هنرمندانی است که به طیف گسترده تجربیات دوران کودکی اشاره کرده‌اند، هنرمندانی که ترسی از نمایش اضطراب‌ها، ترس‌ها، دوگانگی‌های دوران کودکی و ناعدالتی‌های اجتماعی، نژادی و اقتصادی نداشتند. اما در عین حال چیز‌های مثبت دوران کودکی، مانند جنبه‌های شگفت‌انگیز ذهن باز و شادی‌بخش تخیل کودک را هم نادیده نگرفتند.