گروه تجسمی هنرآنلاین: جمال عرب‌زاده، استاد کارگاه طراحی بیست و نهمین جشنواره هنر‌های تجسمی جوانان ایران درباره غیر رقابتی بودن این دوره و رویکرد جدید آن گفت: این شیوه برگزاری مزایای خود را دارد و جشنواره‌های امروزی به خصوص آن‌هایی که در رده سنی جوانان برگزار می‌شوند بیشتر جنبه حمایتی دارند. یعنی به این شکل نیست که هنرمند اثری را در یک مدت محدود تولید کند و آن اثر قضاوت شود، بلکه هدف جشنواره این است که جوانان را در مسیر حرکت به سمت حرفه‌ای شدن هدایت کند.
عرب‌زاده ادامه داد: از این نظر رویکرد خوبی برای جشنواره در نظر گرفته شد، اما فکر می‌کنم جشنواره امسال به دلیل سرعت اجرایی و زمان کمی که برای ایجاد تغییرات در آن وجود داشت نتوانست این رویکرد را به درستی اجرا کند. امسال هم تجربه کافی در این زمینه وجود نداشت و هم امکانات کافی نبود و همین مسائل باعث ایجاد بی‌نظمی و ایجاد سردرگمی برای هنرمندان شرکت‌کننده و برای اساتید بود. اما اگر زمانبندی درست باشد و فرایند‌ها بازتعریف شود قطعاً اتفاقات بهتری رخ می‌دهد.
این هنرمند افزود: جشنواره با این رویکرد می‌تواند به خوبی اجرا شود اما لازمه آن تعمق و تعامل بیشتر است. این تغییرات باید برای همه داوران و شرکت‌کنندگان تفهیم شود تا آن‌ها نحوه کار خود در جشنواره را درک کنند. درباره ادامه یافتن جشنواره تا آذرماه نیز هنوز برنامه مشخصی وجود ندارد و نمی‌دانیم چه سازوکاری خواهد داشت و ارتباط ما با هنرجویان چگونه خواهد بود.
عرب‌زاده ادامه داد: من مخالفتی با رقابتی بودن جشنواره نداشتم. با اینکه رقابت در هنر سخت است و نمی‌توان محکی برای سنجش آثار هنری داشت، اما رقابت باعث ایجاد انگیزه می‌شود. ولی در تعریف جدید و غیر رقابتی بودن جشنواره، شرکت‌کنندگان باید درک می‌کردند که چرا برای شرکت در آن رغبت دارند و چه چیزی از آن به دست می‌آورند. امسال این موضوع برایشان مشخص نبود و نمی‌دانستند چرا باید این کار را انجام دهند و همین باعث شد انگیزه آن‌ها کمتر شود.
او با اشاره به اینکه هنرمندان مستعدی در جشنواره شرکت کرده بودند گفت: در انتخاب هنرمندان خوب عمل شده بود و در رشته طراحی با هنرمندان مستعدی مواجه شدیم. اینکه دو استاد در کارگاه حضور داشتند گاه باعث سردرگمی هنرجویان می‌شد اما در عین حال باعث شد گفتمان‌های مختلف نیز شکل بگیرد.
این مدرس دانشگاه درباره میزان اثرگذاری این جشنواره گفت: جشنواره هنر‌های تجسمی جوانان با وجود اینکه نسبت به جشنواره‌های خصوصی امکانات بیشتری دارد اما شهرت آن کمتر است. فکر می‌کنم باید مطالعه‌ای صورت گیرد و بررسی شود که بخش خصوصی چطور توفیق بیشتری به دست آورده و طرفدار بیشتری دارد و پس از آن برای برندینگ جشنواره اقداماتی انجام شود. زمانی که من نوجوان بودم با توجه به اینکه رویداد‌های هنری بسیار اندک بود، کسانی در جشنواره شرکت می‌کردند که در آینده به بهترین‌های هنر ایران تبدیل شدند، ولی الان جشنواره‌های خصوصی زیادی وجود دارد که شهرت دارند و هنرمندان جوان نیز ترجیح می‌دهند در آن‌ها شرکت کنند تا بهتر دیده شوند. به نظر من باید بررسی کرد که آن رویداد‌ها چه ویژگی‌هایی دارند و از ساختار‌های آن‌ها پیروی کرد.