گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار مریم بهمن با عنوان « سکوت و تماشا مادر اندیشه‌هایند... » در گالری شیرین برگزار شد. بهمن در گفت وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۱۴ تابلو با تکنیک اکریلیک در این مجموعه به نمایش در آمد گفت: ایده این مجموعه سال ۹۹ و زمانی که جنگل‌های زاگرس آتش گرفته بود شکل گرفت و به این فکر کردم که طبیعت هم می‌تواند از جانب انسان در معرض خطر باشد و هم انسان می‌تواند آن خطر را خنثی کند.
بهمن ادامه داد: تمام تصاویر این مجموعه از سفر‌ها و کوهنوردی‌های من آمده است و هرچه از طبیعت در ذهنم می‌ماند به خروجی این تابلو‌ها تبدیل شده است. ما به هرجای طبیعت می‌رویم نشانی از انسان وجود دارد و چیز‌هایی مثل کابل برق دیده می‌شود، اما من انسان را کاملاً از صحنه طبیعت حذف کردم و یک طبیعت بکر را به تصویر کشیدم.
او با اشاره به لکه‌های نارنجی که در آثارش دیده می‌شود گفت: رنگ‌های نارنجی، قرمز و زرد معمولاً نشانه هشدار هستند و من بر روی درختان نقطه‌های کوچک نارنجی گذاشته‌ام که می‌تواند هشداری برای آتش سوزی یا هشداری درباره کم بودن تعداد درختان باشد. در تابلو‌های من تعداد درخت‌ها بسیار محدود است و این اشاره‌ای ناملموس به موضوع از بین رفتن درخت‌ها است. چه بسا اگر درختان زیاد‌تر باشند می‌توان جلوی بسیاری از خطرات را گرفت. با این حال من قصد نداشتم به صورت مستقیم به مسائل محیط زیستی اشاره کنم و معمولاً کسی که کار‌هایم را می‌بیند احساس آرامش می‌کند. اما ممکن است هم‌زمان به این فکر کند که چرا تعداد درختان کم است یا لکه‌های نارنجی روی درخت چه معنایی دارد.
این هنرمند افزود: عناصر ساده‌ای مانند درخت، کوه و دشت هستند که طبیعت را تشکیل می‌دهند و نحوه قرار گرفتن آن‌ها در کنار هم مناظر گوناگون را به وجود می‌آورد. این همنشینی عناصر طبیعت مسأله ذهنی من بود و در این تابلو‌ها طبیعت را از دید خودم به تصویر کشیدم. همه احساسات و ذهنیات من با طبیعت ترکیب شده و خروجی آن در این تابلو‌ها طبیعت شخصی من است.
بهمن با بیان اینکه طبیعت موضوع اصلی تاریخ هنر است، افزود: هیچ نقاشی نیست که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به طبیعت نپرداخته باشد و منبع الهام همه نقاشان ابتدا طبیعت است. به نظر من همیشه می‌توان به این موضوع پرداخت زیرا‌ایده پردازی در هنر هیچ وقت پایان ندارد. هنر از خلق کردن می‌آید و اگر محدودیتی برای هنر قائل شوید از خلاق بودن دور می‌شوید. به همین دلیل همیشه جای رشد و بهتر شدن وجود دارد و بنابراین محدودیتی برای پرداختن به این سوژه وجود ندارد.