گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار فروزان افروزی با عنوان «تنیدگی» در گالری شریف برپاست. افروزی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه در این نمایشگاه ۹ اثر حجم و تعدادی طراحی ارائه شده که متریال غالب آن نخ و پارچه است گفت: این متریال به شکل‌های متفاوتی استفاده شده است. در برخی از کارها تنها با دوخت و دوز و در بعضی دیگر با ترکیب مواد همراه شده است.
او درباره شروع این مجموعه و ایده اولیه کار خود گفت: شکل گیری این مجموعه از سال ۹۵ بود. در ابتدا جذابیت‌های فرمی که در محیط پیرامون وجود داشت من را مجاب کرد تا از آنها در کارهایم بهره ببرم. فرم‌های ارگانیک از جمله فرم‌های جذابی هستند که همیشه الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان بوده‌اند. در میان این فرم‌ها چشمان من همیشه دنبال خطوط در هم تنیده، حفره‌های متوالی و بافت‌های متخلخل بود. این گونه فرم‌ها برایم حسی از لذت توامان با ترس و انزجار به همراه داشت که البته بعدها دانستم این از نوعی اختلال به نام ترایپوفوبیا ناشی می‌شود که افراد زیادی به آن مبتلا هستند و از حفره‌های تکرار شونده هراس عجیبی دارند. بنابراین متوجه شدم مواجهه من با این گونه فرم و فضا یک نوع ساز و کار دفاعی است. با تداوم این کارها در طول چند سال این فرم‌ها به محتوای بدن گرایش پیدا کرد. چرا که وجود این فرم‌ها چه در اعضای داخلی چه لایه‌های بیرونی تاثیر گویاتری به همراه داشت و به نوعی با نگرش گروتسک نیز همراه بود.
افروزی درباره نحوه اجرای ایده خود و به تصویر در آوردن آن در حجم گفت: اصولا متریال یا تکنیک اجرا در جهت رسیدن به ایده اولیه انتخاب می‌شود و رسیدن به متریال مناسب با آزمون و خطا و کار کردن با ابزارهای متفاوت میسر خواهد شد. قدم اول مسلما شکل گیری ایده است. داشتن مطالعه تصویری درست، دنبال کردن جریانات معاصر دنیا، داشتن آگاهی از سرگذشت هنر و همچنین مطالعه مستمر رویکردهای جدید همه و همه در شکل گیری نگرش و ایده نو موثر هستند. پس از مکتوب کردن ایده در دفتر طراحی، باید به سراغ ابزارهایی رفت که می‌تواند ما را به ایده نهایی نزدیک کند. این پروسه معمولا بسیار طولانی و تعیین کننده است. من با آزمودن ابزارهای متفاوت و ساخت ماکت های آزمایشی به استفاده از نخ و پارچه رسیدم که به نظرم بهترین پتانسیل را برای اجرای نهایی داشت.
او درباره ارتباط میان آثار طراحی و حجم گفت: من در طول چند سالی که روی این مجموعه کار کردم از مدیوم‌های مختلف استفاده کردم و از هرگونه مدیومی که اثر بخشی بهتری در کارم داشته باشد امتناع نمی‌کنم. چرا که فکر می‌کنم امکانات و ابزار باید در خدمت ایده باشند. من خارج از مدیوم‌های این مجموعه از تکنیک‌های مختلف چاپ، رزین اپوکسی، خمیر مجسمه و فلز نیز در کارهایم استفاده کردم. اما در این نمایشگاه آثار حجم و طراحی‌ها را که همسویی بیشتری داشتند ارائه دادم. مسئله‌ای که در این امر مهم است حفظ وحدت به لحاظ فرم و محتواست. در واقع چه در طراحی و چه حجم، فرم و محتوا یکی است و فقط مدیوم‌ها متفاوت است.
او درباره گرایش خود به بدن گفت: همانطور که گفتم این کارها با جاذبه های فرمی که برایم داشت ایجاد شد اما رفته رفته به محتوای بدن گرایش پیدا کرد. در واقع بدن آنطور که آن را می‌شناسیم نوعی تایید بصری از هویت ما است. اما اگر کمی ساختار آن را به هم بریزیم این موجودی که همیشه برایمان آشنا بود تبدیل به چیزی می‌شود که برایمان عجیب و مبهم است و همین مسئله باعث می شود سوالاتی در مورد خود پرسیده شود. البته این امر در هر پدیده‌ای صادق است. در واقع فکر می‌کنم همه چیز انتزاعی است ولی ما به خاطر عادت به دیدن مکرر و تعاریفی که برای آنها قرار داده‌ایم آنها را واقعی قلمداد می‌کنیم و این امر زمانی برای ما یادآوری می‌شود که کمی ساختارها را بشکنیم یا حتی نگاهی از نزدیک (کلوزآپ) داشته باشیم. آن زمان است که آنچه در دست داریم یک تصویر شامل رنگ و بافت و فرم است که باید درمورد ماهیت آن تامل کنیم. در این مجموعه من با همین رویکرد بدن را به عنوان یک سوژه کاملا انتزاعی خارج از تمام کارکردهای فیزیولوژی یا ماهوی آن مورد مطالعه قرار دادم.
نمایشگاه «تنیدگی» تا ۱۱ شهریور در گالری شریف به نشانی میدان قدس، خیابان شریعتی، کوچه ماهروزاده، پلاک ۱۱ برپاست.