به گزارش هنرآنلاین، در این نشست، محمدمهدی رحیمیان دبیر هنری بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران با اشاره به حذف رقابت از جشنواره بیست و نهم گفت: در بیست و نهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، پذیرفتیم جریان رقابتی را از جشنواره تجسمی جوانان دور کنیم؛ زیرا هدف ما مسابقه نبود و از آنجا که از ابتدا هسته کار بر آموزش و یادگیری استوار بود، خواستیم آن را حفظ کنیم. اینکه چطور شیوه تغییر کند، برای ما از اهمیت زیادی برخوردار بود.
وی بیان کرد: دوستان فکر می‌کردند قرار است بر مهارت‌ورزی تاکید شود اما در انتخاب هنرجوها با چند گروه مواجه بودیم؛ خودآموخته‌ها، افرادی که آموزش خوب دیده بودند، افرادی که آموزش متوسطی دیده بودند و افرادی که آموزش‌های نامناسبی را دریافت کرده بودند.
رحیمیان با بیان اینکه مسئله‌یابی آموزش در ابعاد کلی در سراسر کشور مورد توجه است، خاطرنشان کرد: ما بسیاری از افراد شایسته‌ای که رده بالایی داشتند را انتخاب نکردیم اما افرادی که اکنون به عنوان هنرجو پذیرایشان هستیم، جوانانی مستعد، علاقمند، ماهر و آموزش‌پذیرند.
وی درباره کارگاه‌های این دوره از جشنواره نیز گفت: بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، دوره‌ای کارگاهی است که تا آذر ماه سال جاری ادامه خواهد داشت. هدف‌گذاری ما در این مرحله، رسیدن به نمایشگاه است و آثاری که طی ۴ ماه آینده تولید می‌شوند، در نمایشگاهی واقعی به معرض نمایش درمی‌آیند. پس هدف‌گذاری به این صورت است که کاری نمایشگاهی تولید شود. نکته مورد توجه ما این است که خلق اثر هنری در مواجهه با مخاطب صورت گیرد و این با روشی که در دوره‌های قبل وجود داشت، ۱۸۰ درجه تفاوت دارد.
دبیر هنری جشنواره در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: سازوکاری که پیش گرفتیم، ترکیبی از روش آموزشی برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دانشجویان دکتری است. تکلیف ما در این روش، رفتن به سمت طرح مسئله است و درباره تکنیک صحبتی نخواهیم داشت. اینکه به سمت اثر هنری می‌رویم، کاری خلاقه است و نوآوری و بدعت در مرحله بعد، محقق می‌شود.
در ادامه این نشست، نگار نادری‌پور هنرمند مجسمه‌ساز و استاد کارگاه مجسمه‌سازی جشنواره در سخنانی اظهار کرد: معمولا رویکرد من نسبت به جشنواره‌هایی نظیر جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، رویکردی انتقادی است و همیشه نطراتم با آسیب‌شناسی همراه می‌شود؛ اینکه چرا جشنواره‌ها به چیزی منجر نمی‌شود. هرچند لازم است بگویم در هر دوره تلاش کردیم نقطه‌ای تصحیح و ابداعاتی نیز محقق شود. دو دوره برگزاری آنلاین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، فرصتی بنیادین برای جشنواره و ساختارسازی برای دوره فعلی آن را فراهم آورد.
وی بیان کرد: آقای رحیمیان با قبول دبیری این دوره، چرخشی جدی در جشنواره پدید آوردند و تمرکز از اثر، به فرایند خلق برگشت. ما نمی‌توانیم از هنر معاصر صحبت کنیم اما قوانین هنر رایج را نپذیریم. این دوره از جشنواره، نقطه آغازینی برای رویکرد جدید و نقطه عطفی از این باب است که ظرف چند روز، به جای مهارت دست‌ورزانه، به طرح ایده و جستجوگری بپردازیم.
نادری‌پور با اشاره به کانسپت محیط زیست که در این دوره از جشنواره مورد توجه است، گفت: محیط زیست طبیعی، اجتماعی و انسان‌ساخت، انواع گوناگون محیط زیست هستند. محیط زیست، همواره مسئله‌ای بغرج است و انگار برای ما ساخته نشده است. خواهش می‌کنم طرز فکرهای تحسین‌کننده را سرلوحه فکرمان قرار ندهیم و به آن چیزی فکر کنیم که در واقعیت با آن روبرو هستیم. امروز محیط زیست، مسئله‌ای جدی است و امنیت ملی ما با این موضوع گره خورده است. این وضعیت از نظر من، وضعیتی جدی است که باید به عنوان زمینه‌ای اجتماعی، موضوع اجرای هنر باشد.
استاد رشته مجسمه‌سازی جشنواره بیست و نهم یادآور شد: محیط زیست، موضوعی انتزاعی نیست و مجزا کردنش، آسیب‌های بسیاری را به آن وارد می‌کند. یکی از امکاناتی که این جشنواره به ما می‌دهد، ناظر به خلق و تولید اثر هنری است. از این طریق، می‌توانیم نگاه به محیط زیست را هم مورد توجه قرار دهیم. زیبایی‌های طبیعت تنها مواردی نیستند که باید به آنها پرداخت؛ در این باره رویکرد انتقادی نیز مطرح است.
نادری‌پور ضمن تاکید بر کنش‌گری هنرمند امروز در مسائل مختلف گفت: هنرمند امروز در کنار متخصصان دیگر حوزه‌ها، سطح دیگری از هنر را خلق می‌کند و باید نسبت به مسائل حساس باشد. هنرمند کنش‌گر برای خلق اثر خود، باید زمینه اجتماعی را مهم پندارد و به این زمینه توجه داشته باشد.