گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه چیدمان مریم مُهری با عنوان «گلخانه شماره ۲؛ خاطره جعلی» در پاسیوی گالری محسن برپاست. مهری در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه این نمایش در ادامه گلخانه شماره یک است که سال ۹۸ در گالری اُ نمایش داده است، گفت: گلخانه‌های من با جریانات محیط زیست و اتفاقاتی که در طبیعت می‌افتد ارتباط دارد و در عین حال ممکن است به موضوعات دیگری هم اشاره کنم. گلخانه‌های من همچنان ادامه دارد و در هر کدام فضای ذهنی خود را به تصویر می‌کشم، اما ممکن است از تکنیک‌ها و متریال‌های متفاوت استفاده کنم.
مهری ادامه داد: در گلخانه شماره ۲ که عنوان آن خاطره جعلی است به یک خاطره از دوران کودکی اشاره می‌کنم. در ذهنم تصویری از گل‌های سیاه وحشی است که در دامنه کوه‌ها می‌روید و من آن‌ها را از ریشه می‌کنم تا در باغچه خانه پرورش دهم، ولی چون این گیاهان وحشی بودند از بین می‌رفتند. اما وقتی بزرگتر شدم هرچه دقت کردم چنین گلی را جایی ندیدم.
مهری افزود: پس از آنکه با موضوع انقراض گونه‌ها آشنا شدم احساس کردم شاید اینکه من گیاهان را از ریشه درآورده‌ام باعث منقرض شدن این گونه شده است و به خاطر این مسأله احساس خیلی بدی پیدا کردم. همزمان به این فکر کردم که فصل بهار در دامنه کوه‌ها گیاهان خودروی خوراکی یا دارویی می‌روید و مردم برای کندن آن‌ها هجوم می‌برند و بسیاری از مواقع آن‌ها را از ریشه در می‌آورند و همین باعث می‌شود گیاهان در معرض انقراض قرار بگیرند.
این هنرمند افزود: با گذشت زمان با مبحث خاطره جعلی در روانشناسی آشنا شدم. ذهن ما خاطراتی را بر اساس خاطرات خودمان یا بر اساس خاطرات دیگران می‌سازد، یا یک خاطره را دستکاری می‌کند و به همین دلیل ما دسترسی به اصل خاطره نداریم و نمی‌توانیم بگوییم که در واقعیت چه اتفاقی افتاده بوده است. پس از آن من هم به این فکر افتادم که اصولاً گیاه سیاه وحشی در دنیا وجود ندارد و شاید خاطره‌ای که در ذهنم مانده نیز جعلی است و تحت تأثیر مسأله انقراض گونه‌ها مغز من به این مسأله واکنش نشان داده و این احساس مجرمانه را پیدا کرده‌ام. در واقع کار من تعلیق بین این دو وضعیت هست که آیا واقعاً این خاطره وجود داشته یا چیزی است که ذهنم ساخته و واقعیت ندارد.
او با اشاره به اینکه متریال ساخت کار‌هایش پارچه است و داخل آن‌ها از پشم شیشه و فنس پلاستیکی استفاده کرده است گفت: در این اثر دو کوه پارچه‌ای دیده می‌شود که به صورت انعکاس همدیگر هستند و از سقف به صورت معلق آویزان شده‌اند. بالای آن‌ها یک شبکه از گل‌های پارچه‌ای به هم چسبیده در ارتفاع حدود ۱۰ متری نصب شده است. کوه‌ها پرداخت دقیق و از پیش تعیین شده‌ای دارند، چون می‌خواستم احساسی که از دیدن کوه پیدا می‌کنیم را در این نمایشگاه هم به دست‌آوریم و آن را جلوی رویمان ببینیم. اما گل‌ها حالت طراحی گونه دارد، یعنی پرداخت زیادی روی آن‌ها نشده است و همانطور که پارچه مقابلم بود آن را آزادانه برش می‌دادم زیرا می‌خواستم اولین اشکالی که از گل در ذهنم هست را ببرم و بدوزم. حتی گاهی گل‌ها شبیه جانور شده است و این به خاطر همان حالت آزاد و طراحی گونه است.
مهری درباره دلیل استفاده از پارچه در ساخت این کار گفت: من با خیاطی بزرگ شدم و از کودکی پارچه جلوی دستم بود زیرا مادر و مادر بزرگم با پارچه لباس می‌دوختند یا عروسک درست می‌کردند. دلیل دوم هم این است که ما همیشه در لباس‌هایمان از پارچه استفاده می‌کنیم و به همین دلیل به آن احساس نزدیکی داریم. بنابراین فکر کردم هر چیزی را می‌توانم با پارچه بسازم. انتخاب رنگ پارچه نیز هم به دلیل آن گل‌های سیاهی بود که در ذهنم مانده است و هم می‌خواستم کوه‌ها رنگی شبیه خاک و سنگ داشته باشد.
مهری افزود: ذهن من به شدت داستان پرداز است و هر چیزی می‌تواند برایم داستانی داشته باشد. تخیل و روحیه طنز هم نقش مهمی در نقاشی‌ها و آثار حجمی من دارد.
نمایشگاه چیدمان مریم مهری تا ۱۴ مرداد در گالری محسن به نشانی ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک ۴۲ برپاست.