گروه تجسمی هنرآنلاین: نشست خبری نمایشگاه «درخت دوستی بنشان» با حضور ناصر میرباقری مدیر مجموعه فرهنگی هنری گویا و جلیل رسولی، چهره ماندگار خوشنویسی در گالری گویا برگزار شد. رسولی با بیان اینکه پس از ۱۱ سال یک نمایشگاه انفرادی در ایران برگزار می‌کند گفت: قصد داشتم این نمایشگاه را در موزه هنر‌های معاصر برگزار کنم اما این اتفاق رخ نداد. پیش از این سه نمایشگاه انفرادی در موزه داشتم اما این بار استقبالی از این کار نشد و من دلسرد شدم. پس از آن تصمیم گرفتم نمایشگاه خود را در گالری گویا برگزار کنم چون با آقای میرباقری دوستی قدیمی داریم و متوجه بودم که با عشق و علاقه کار می‌کند. البته از این مسأله خیلی خوشحال هستم چون اتفاقاتی که اینجا در حال رخ دادن است قطعاً در موزه نمی‌افتاد.
رسولی ادامه داد: تعداد ۹۰ اثر را برای نمایش آماده کرده بودم اما پس از آنکه نتوانستم نمایشگاه را در موزه برگزار کنم تصمیم گرفتیم نمایشگاه به سه بخش تقسیم شده و هر بار سی اثر نمایش داده شود. مجموعه اول کار‌هایم آثار خوشنویسی کلاسیک است که از قلم ۲ و نیم تا ۹ سانتی‌متری برای نوشتن آن‌ها استفاده کرده‌ام. چنین کار‌هایی آنی هستند و خوشنویس نمی‌تواند همیشه این کار را انجام دهد به ویژه اگر بخواهد عیار کار بالا باشد. من سعی کردم تا جایی که قدرت دارم کار‌هایم ماندگار باشد و هدفم از انجام کار هیچ وقت فروش آثار نبوده است. هنوز خیلی از کار‌های قدیمی خود را دارم مانند مجموعه «مرغ باغ ملکوت» که چهار سال روی آن کار کرده بودم و هیچکدام را نفروختم.
او درباره مضمون آثار این نمایشگاه گفت: چون نمی‌خواستم این شیوه را زیاد تکرار کنم سعی کردم بیشتر معتقدات خود را در کارم بیاورم. من خوشنویسی را یاد گرفتم تا بتوانم اعتقادات خودم را خوب بنویسم چون آدم باید آنچه خودش دوست دارد را بنویسد نه آنچه دیگران می‌خواهند. در موزه‌ها نیز بهترین کار‌هایی که مانده از آثار معنوی است. تعدادی از آثارم درباره حضرت علی علیه السلام است و از اشعار حافظ نیز استفاده کرده‌ام. این کار‌ها با قلم نی نوشته شده و پس از پایان کار هیچ تغییری در آن‌ها ایجاد نشده است.
داور ایرانی مسابقه بین‌المللی خوشنویسی ارسیکا ترکیه افزود: جانم را روی خوشنویسی خرج کردم و ۶۰ سال است روزی ۱۷ - ۱۸ ساعت کار می‌کنم. خدا را شکر می‌کنم که نتیجه خوبی هم گرفتم. نمایشگاه‌های مختلفی در کشور‌های گوناگون داشته‌ام و یک بار که در امارات ورکشاپی برای خوشنویسان کشور‌های مختلف داشتم چندین دوربین تلویزیونی برای پوشش برنامه آمد و مجله «حروف عربیه» برای اولین بار عکس مرا به عنوان یک ایرانی روی جلد مجله چاپ کرد. تا به حال پنج کتاب منتشر کرده‌ام که در کشور‌های دیگر صادقانه می‌گویند که از روی آن‌ها کار می‌کنند. در کشور‌های عربی و ترکیه احترام زیادی برایم قائل هستند و بیشتر از ایران به من توجه دارند. آن‌ها خوشنویسان مطرح ایرانی را به خوبی می‌شناسند و برای خوشنویسی ارزش فوق‌العاده‌ای قائل هستند و هزینه زیادی برای آن می‌کنند، اما در ایران اگر هم خوشنویسی مهم دانسته شود بیشتر در حد حرف است.
او درباره اقتصاد خوشنویسی گفت: خوشنویسان آدم‌های مظلومی هستند چون این هنر به آن‌ها القا می‌کند که خوشنویس نمی‌تواند پرخاشگر باشد و باید همیشه در حال خودش باشد. متأسفانه درآمد آن‌ها خوب نیست و به جز عده کمی از افراد صاحب نام، سایر هنرمندان خوشنویس از نظر اقتصادی با مشکل مواجه هستند. من خیلی از این موضوع غصه می‌خورم چون خوشنویسی کار خیلی مشکلی است و هنرمند باید سال‌ها رنج بکشد تا بتواند کار خوبی انجام دهد. به نظر من دولت باید از کسانی که نمایشگاه می‌گذارند کار بخرد و از آن‌ها حمایت کند چون این هنر ملی ما و در خون همه ایرانیان است.
رسولی درباره کتابت گفت: من ۲۷۰ صفحه از نهج البلاغه و دیوان امام راحل را نوشتم، اما دیگر کتابت نمی‌کنم چون این کار یعنی بنشینید و مشق کنید، ولی من دوست دارم کار‌های جدید انجام دهم. به طور کلی کتابت دیگر رواج چندانی ندارد زیرا ورود کامپیوتر باعث شد کتابت افت کند. علاوه بر این کتابت کار بسیار مشکلی است. با این حال کمرنگ شدن کتایت باعث شد جنبه هنری خوشنویسی بالاتر رود و ارزش مادی آن هم بالاتر رفت.
او با بیان اینکه مرحله دوم و سوم نمایشگاهش به آثار نقاشی خط اختصاص دارد گفت: نقاشی خط کار خیلی سختی است و به نظر من کسی که می‌خواهد نقاشی خط انجام دهد باید ابتدا مراحل مختلف خوشنویسی را گذرانده باشد، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد. افرادی مثل حسین زنده‌رودی یا فرامرز پیلارام بدون آنکه خوشنویس باشند کار نقاشیخط انجام می‌دهند و آثارشان نیز بسیار خوب است، اما الان افرادی که نقاشیخط می‌کنند و خوشنویسی را نمی‌شناسند اصلاً نمی‌توانند در حد آن‌ها کار کنند و حتی ترکیب‌بندی و رنگ را نمی‌شناسند.
ناصرمیرباقری مدیر مجموعه فرهنگی هنری گویا نیز گفت: آثار استاد را به صورت کتاب چاپ کرده‌ایم و‌امیدوارم در این نمایشگاه نیز بتوانیم کاری شایسته و درخور استاد در گالری انجام دهیم. وقتی آثار اساتید بزرگ هنر در قالب یک کتاب منتشر می‌شود گردش آثار در میان مخاطبان داخلی و خارجی بیشتر می‌شود و بهتر در دسترس علاقمندان قرار می‌گیرد. آثار هنرمندان ایرانی قابلیت این را دارد که به صورت کتاب چاپ شود و خیلی از کتاب‌های نفیس هنری که چاپ کردیم در نمایشگاه‌های خارجی جایزه گرفته است.