گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار آوین فرهادی با عنوان «بی برگی» در گالری اُ برگزار شد. فرهادی در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۱۴ اثر با تکنیک رنگ روغن روی بوم در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: در این آثار فضای ذهنی خود را از حال تا گذشته به تصویر کشیدم. خودم را نه به عنوان یک فرد بلکه به عنوان یک ذهن در نظر گرفتم و از خاطراتم تا همه اتفاقات روز و آنچه در خبر‌ها می‌شنوم را وارد تصویر کردم.
او درباره وجود مناظر مختلف در آثارش گفت: منظره در مجموعه‌های قبلی من نیز وجود داشت و آنقدر در ذهنم حک شده است که حتی اگر بخواهم فی البداهه کار کنم ناخودآگاه منظره به ذهنم می‌آید. در مجموعه‌های قبلی بیشتر با فرم‌های معماری‌گونه در منظره درگیر بودم که نماد حضور انسان بود، اما در کار‌های جدید خود آدم بدون واسطه دیده می‌شود هرچند که حضور روح‌وار و نامحسوس دارد. هیچ کدام از این مناظر واقعی نیست بلکه ساخته ذهن من و خاطراتم از مکان‌های مختلف هستند. اگرچه در طبیعت طراحی می‌کنم اما موقع نقاشی آن‌ها را کنار می‌گذارم و فقط آنچه از فیلتر ذهنم می‌گذرد را به تصویر می‌کشم.
فرهادی ادامه داد: در مجموعه قبلی من کمتر رنگ وجود داشت و این انتخابم بود تا تسلط بیشتری روی بافت و فرم داشته باشم. کم کم رنگ در کار‌هایم بیشتر شد و در این مجموعه اغلب رنگ‌های سرد را استفاده کردم که فضای گرگ و میش را ایجاد کند. مردم معمولاً فکر می‌کنند که منظره خیلی رنگارنگ است در حالی که در طول سال اغلب مناظر رنگ‌های تاریک دارد و زمان‌های اندکی هست که رنگ‌های درخشان در طبیعت دیده می‌شود. من هم با انتخاب رنگ‌ها می‌خواستم به آن فضا برسم و از این نظر رنگ‌هایم کاملاً تحت تأثیر طبیعت هستند.
او درباره المان‌هایی که در آثارش به کار برده است گفت: زمان‌ها و پرده‌های مختلفی را می‌توان در تابلو‌هایم پیدا کرد که از خاطرات کودکی تا اخبار روز در آن‌ها وجود دارد. حفره‌هایی که در بعضی از تابلو‌ها دیده می‌شود مربوط به اتفاقاتی هستند که همه ما در زندگی با آن مواجه هستیم، از چالش‌های محیط زیستی گرفته تا وضعیت اجتماعی انسان امروز. این چاله‌ها را هم به صورت فیزیکی به صورت رانش‌های زمین می‌بینیم و هم حفره‌هایی که در اجتماع وجود دارد و انگار دائماً زیر پای انسان خالی می‌شود. همچنین در این مجموعه فیگور کودک به کار‌هایم اضافه شده است که از یک سو به دلیل مادر شدنم و از سوی دیگر نمادی از دوران کودکی و سرخوش و بی‌حواسی نسبت به اطراف است.
فرهادی ادامه داد: ما آدم‌ها معمولاً گذشته شخصی و اجتماعی خود را خیلی باشکوه می‌بینیم و چون به آن دسترسی نداریم، ذهنمان تلخی‌های گذشته را حذف می‌کند و زیبایی‌هایش را نشان می‌دهد. ولی من در کار‌هایم به این توجه داشتم که هر چیز قدیمی لزوماً زیبا و جذاب نیست. شاید ما وجود حوض در یک خانه قدیمی را نشانه باصفا بودن آن بدانیم اما خبر نداریم که بچه‌ها در آن می‌افتادند و غرق می‌شدند. برخورد ما با گذشته سانتی مانتال است اما من در آثارم سعی کردم فضای واقعی‌تری را نشان دهم.