گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار روزبه نعمتی شریف «پایان نامیرا» در گالری سو برپاست. نعمتی شریف در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه این مجموعه در مدت ۳ سال شکل گرفته درباره ایده اولیه این آثار گفت: این مجسمه‌ها برگرفته از تجربه زیسته من است و هر کدام از آن‌ها وقتی ساخته می‌شوند موقعیت تاریخی خودشان را پیدا می‌کنند. اما در این مجموعه موضوع کلی کار‌ها پرداختن به مسأله خشونت در اشکال مختلف آن است که به صورت ابژه در آمده است.
نعمتی شریف افزود: در این آثار روایتگری به این صورت که یک روایت مشخص را در یک نقطه تاریخی و اجتماعی و جغرافیایی نشان بدهد وجود ندارد، ولی در پس هر کدام از این کار‌ها داستانی وجود دارد. در واقع کل کار‌های من از محتوا به فرم می‌رسد و برای هر کدام از آن‌ها یک داستان ذهنی دارم و آن را به یک مجسمه تبدیل می‌کنم.
او درباره تکنیک کار خود گفت: پایه اولیه کار‌ها با یونولیت ساخته می‌شود و پس از آن که فرم کلی ایجاد شد روی آن در چند مرحله لایه‌ای از پلاستر قرار می‌گیرد و سنباده می‌خورد تا به فرم نهایی برسد. در نهایت یک تا پنج لایه رزین پلی استر روی آن می‌آید و سپس یک دست رنگ روغنی و بعد رنگ اکریلیک و در نهایت یک لایه پلی اورتان به آن اضافه می‌شود. البته درون بعضی از کار‌ها بنا به ضرورت از فلز، چوب، فایبرگلاس و... استفاده می‌شود.
نعمتی شریف با بیان اینکه تکنیک کارش را به صورت تجربی به دست آورده است، افزود: مزیت این تکنیک آن است که چون سیستم آن افزایشی و کاهشی است تا لحظه آخر امکان ایجاد تغیر در کار دارید. مزیت دوم سرعت آن است و برخلاف سنگ، چوب و سایر اجسام سخت قابلیت این را دارد که به سرعت ایده را تبدیل به ابژه کنید. مزیت سوم این است که این مجسمه‌ها رنگی هستند و رنگ به مجسمه روح می‌بخشد و آن را از فضای بسته خودش درمی آورد و ارتباط آن را با مخاطب برقرار می‌کند.
این هنرمند درباره دلیل استفاده از رنگ در آثارش گفت: کاری که انجام می‌دهم ترکیب نقاشی و مجسمه‌سازی است. در واقع در نقاشی به دلیل نبودن حجم و در مجسمه به دلیل اینکه می‌تواند فضای مرده‌ای داشته باشد یک فضای خالی را می‌دیدم. اما رنگ به مجسمه روح می‌دهد و باعث می‌شود با مخاطب خیلی سریع ارتباط برقرار کند. ما جهان را رنگی می‌بینیم اما وقتی آن را در متریالی مثل فلز می‌بریم به دلیل اینکه تک رنگ است رابطه احساسی چندانی با مخاطب برقرار نمی‌کند. به اضافه اینکه رنگ یک ساحت دیگر را به مجسمه اضافه می‌کند و به خاطر اینکه خود رنگ ساختار سمبولیک دارد، مخاطب با توجه به رنگ هم می‌تواند کار را برای خودش معنا کند. بنابراین یک ارزش افزوده برای مجسمه ایجاد می‌شود که آن را در ساحت دیگری به جز فرم مطرح می‌کند.
آخرین شنبه‌آوریل روز جهانی مجسمه‌سازی نامگذاری شده و هدف آن افزایش آگاهی، درک و لذت بردن از مجسمه‌ها در جامعه است. نعمتی شریف درباره نحوه تحقق این اهداف در ایران گفت: کار هنر ارتباط برقرار کردن با مخاطب و در درون خودش آموزش دادن و آگاهی‌بخشی است. این موضوع از طرف هنرمند به صورت فردی اتفاق می‌افتد اما این هنرمند به فضا، امکانات و سرمایه‌گذاری احتیاج دارد تا اثرش در ابعاد بزرگ ساخته شود و به سطح جامعه بیاید تا در میادین و خیابان‌ها نصب شود. به این ترتیب عموم مردم که مخاطب خاص هنر نیستند و چندان آشنایی با این فضا ندارند، هنر وارد زندگی‌شان می‌شود و این زیبایی‌شناسی باعث می‌شود روح آن‌ها تلطیف شود و نگاهشان به مسائل عوض شود.
این مجسمه ساز افزود: این‌ها کارکرد‌هایی است که هنر در هر لحظه از تاریخ برای انسان‌ها داشته است و وظیفه دستگاه‌های دولتی است که به این مسأله بپردازند. مسئولان باید در وهله اول ارزش این مسأله را بدانند و بعد برای آن سرمایه‌گذاری کنند و به هنرمندانی که استعداد دارند امکانات بدهند تا این آثار وارد جامعه شود و کارکرد پیدا کند، نه اینکه فقط تبدیل به اثری شود که در یک خانه بماند یا جایی باشد که دیده نشود. مجسمه‌ای که در شهر قرار می‌گیرد به مرور زمان تبدیل به تاریخچه و فرهنگ یک جامعه می‌شود، اما برای اینکه فرهنگ خود را بسازیم یکی از مهمترین کار‌ها این است که به آثار هنری امنیت بدهیم، آن‌ها را نگهداری کنیم، ساماندهی کنیم، در موزه‌ها به نمایش بگذاریم و با کشور‌های دنیا مبادله کنیم. این کار‌ها وظیفه ارگان‌هایی مانند وزارت ارشاد است که متولی این امر هستند. نهاد‌های زیادی برای انجام این کار‌ها وجود دارد اما متأسفانه اقدامی صورت نمی‌گیرد و هنوز به یک سطح استاندارد که در همه دنیا انجام می‌شود نرسیده‌ایم.
نمایشگاه آثار روزبه نعمتی شریف تا ۱۹ اردیبهشت در گالری سو به نشانی خیابان ویلا، خیابان سمیه، خیابان پورموسى، شماره ۳۰ برپاست.