گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار سروش میلانی زاده با عنوان «در ستایش حیوان» در گالری ثالث برگزار شد. میلانی زاده در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری این مجموعه گفت: این آثار سال ۹۷ عکاسی شده و لوکیشن آن کوره آجرپزی در اطراف تهران است. این مکان را با توجه به این موضوع انتخاب کردم که کوره آجرپزی یکی از سخت‌ترین محل‌ها برای کار و زندگی انسان است.
میلانی زاده با بیان اینکه این کوره بیش از صد سال قدمت دارد، افزود: برخلاف مجموعه‌های قبلی، در این کارها لباسی طراحی نشد و از لباس‌های خود بازیگران استفاده شده است. این لباس‌ها زمان یا مکان مشخصی را نشان نمی‌دهد، بااین‌حال بازیگران کفش‌هایی به پا دارند که به روزتر و متعلق به سال‌های اخیر هستند. بنابراین یک پروسه زمانی صدساله را با فضاسازی، لوکیشن و لباس‌ها نشان می‌دهم تا بگویم حرف‌هایی که در این مجموعه گفته می‌شود محدود به امروز یا کشور ما نیست.
میلانی زاده افزود: در فضای کوره فرم‌های مخروطی وجود دارد که از نظر بصری همانند فرم رحم است. این لوکیشن ثابت را برای عکس‌ها انتخاب کردم تا در روند کار درگیر لوکیشن نباشیم و تمرکز مخاطب بیشتر بر ارتباط زن‌ها با یکدیگر یا ارتباط آن‌ها با فضا و محیط باشد.
این هنرمند با بیان اینکه مجموعه را با موضوع سلطه‌طلبی کار کرده است، گفت: موضوعی که همیشه مرا آزار می‌دهد این است که انسان وقتی احساس کند نسبت به دیگران آگاهی بیشتری دارد می‌تواند روی او سلطه داشته باشد. وقتی من به عنوان یکی از آدم‌های این دنیا احساس کنم از شخص دیگری برتر هستم، سلطه‌طلب می‌شوم. در این مجموعه من به عنوان هنرمند پیش از هر چیز خودم را به عنوان یک انسان سلطه‌گر نشان دادم، به‌این‌ترتیب که زن‌ها را در فضایی سخت قرار داده و از آن‌ها عکاسی کردم و بعد بخش‌هایی از عکس را به دلخواه خود پوشاندم. این کوچک‌ترین نمونه سلطه‌طلبی است که یک انسان می‌تواند بر انسان دیگری داشته باشد و این سلطه‌طلبی درنهایت به نظام سرمایه‌داری می‌رسد که همه چیز را در خودش بلعیده است.
میلانی زاده ادامه داد: من ضد مرد نیستم و در همه مجموعه‌های قبلی تلاش می‌کردم که آثارم به این سمت نرود اما این مجموعه بار ضد مرد زیادی دارد، زیرا در مدیریت دنیا همه چیز در اختیار مردان است، پس احساس می‌کنم در این فضا باید راجع به آنچه برای زن‌ها اتفاق می‌افتد صحبت کرد.
میلانی زاده ادامه داد: بارداری زنان در این آثار لزوماً به معنای داشتن جنین نیست، بلکه این بار می‌تواند هر چیز اضافه یا ناراحت کننده‌ای در وجود آن‌ها باشد. در تعبیر خواب نیز درباره بارداری گفته می‌شود که اگر شخص وضع حمل کند به معنای آن است که از درد و رنج رهایی پیدا می‌کند. وقتی باری برای زن‌ها وجود دارد که احساس رضایت چندانی از آن ندارند به معنی آن است که چیزی به آن‌ها تحمیل شده است. این بار به معنای فشارهایی است که دیگران به آن‌ها تحمیل کرده‌اند و این همان سلطه‌طلبی است.
او درباره پوشاندن بخش‌هایی از عکس‌ها گفت: این کار هم نمادی از سلطه‌طلبی است، یعنی من به عنوان یک انسان می‌خواهم این اتفاق بیفتد و بخش‌هایی از تصویر را از دید مخاطب دور کنم. برای این کار با استفاده از اپوکسی رزین بخش‌هایی از کار را پوشاندم، بااین‌حال پشت آن‌ها همچنان دیده می‌شود. قصد داشتم بگویم هر کاری که انسان با برتری‌جویی و سلطه‌گری انجام دهد، در نهایت نمی‌تواند چیزی را برای همیشه پنهان کند. حتی در یک کار بزرگ با ابعاد ۱۸۰ در ۱۲۰ که در این مجموعه وجود داشت به شیوه‌ای متفاوت بخش‌هایی از تصویر را پوشاندم و از ۲۱۰۰ میلگرد آهنی استفاده کردم که با پیچ و مهره روی تابلو بسته شد. می‌توانستم میلگردها را با سرعت بیشتر و به راحتی بر روی اثر بچسبانم اما این سختی را به خود دادم تا بگویم که این میلگردها قابل باز کردن هستند. یعنی همیشه امیدی برای باز شدن و جدا کردن این‌ها هست و با اراده و آگاهی جمعی می‌تواند برداشته شود.
او درباره چیدمان دو عکس در یک قاب گفت: می‌خواستم وضعیت آشفته انسانی را نشان دهم. این وضعیت در دوره‌های قبل هم وجود داشته است اما امروزه به دلیل وجود فضای مجازی روشن‌تر است. می‌خواستم این آشفتگی را با چرخش عکس‌ها نشان دهم. این عدم تعادل در جاگذاری عکس‌ها در پاسپارتو ها نیز رخ داده است. در تابلوها هرکدام از عکس‌ها توضیح بیشتری راجع به فریم دیگر می‌دهد و راجع به کاراکترها روشنگری بیشتری می‌کند.
میلانی زاده درباره دلیل قرار دادن ریز قیمت تمام شده هر تابلو در کنار آثار گفت: می‌خواستم کسانی که از فضای تجسمی دور هستند متوجه شوند چه تفاوتی از نظر فنی بین انواع کار وجود دارد. امروزه عکس‌ها با تکنیک‌های مختلف چاپ می‌شوند و هزینه بسیار کمتری دارند، اما این عکس‌ها چاپ موزه‌ای شدند که گارانتی ۹۹ ساله دارند و کیفیت آن‌ها هیچ‌وقت تغییری نمی‌کند. همین مسئله درباره قاب‌ها و پاسپارتو ها نیز وجود دارد و دوام بسیار زیادی دارند.
او با بیان اینکه تابلوها به قیمت هزینه قاب و چاپ، به فروش رسیده است، گفت: این نمایشگاه هیچ سود اقتصادی برای من و گالری نداشت. تصمیم گرفتم کارها را با قیمت تمام شده برای هزینه چاپ و قاب به مخاطبان ارائه دهم تا علاقه‌مندان بتوانند کاری که می‌خواهند را در اختیار داشته باشد. ضمن اینکه پس از پایان نمایشگاه هیچ ادیشن دیگری از این عکس‌ها تولید نمی‌شود و مجموعه کاملا بسته شده است. با توجه به قیمت آثار هر مخاطب تنها می‌توانست یک اثر را بخرد و یک شرط دیگر که برای خرید آثار در نظر گرفته بودم آن بود که هر خریدار باید متنی راجع به این مجموعه، در نقد یا توصیف آن می‌نوشت و به گالری تحویل می‌داد. اینکه آدم‌ها را به حرف زدن تشویق کنم برایم بسیار مهم بود و قرار است تمامی این نوشته‌ها در قالب کتابی توسط نشر ثالث به چاپ برسد.
او درباره عنوان مجموعه گفت: به جای این که بگویم در رد انسان، می‌گویم در ستایش حیوان. یعنی چیزهایی که از نگاه من آسیب جدی به ما زده است همان چیزهایی است که انسان به آن دلایل خودش را برتر از حیوانات دانسته است. بنابراین بد نیست که از صداقت وجود حیوانی خود چیزهایی را یاد بگیریم و به آن رجوع کنیم. بااین‌حال من اصلا نمی‌خواستم حرفی را به کرسی بنشانم زیرا می‌دانم که در دنیای سرمایه‌داری حرف من هیچ تاثیری ندارد و نمی‌تواند چیزی را تغییر دهد.